Πρώτα πρώτα, όσον αφορά το πρώτιστο αντικείμενό των Οικολόγων Πράσινων, το περιβάλλον, δεν φαίνεται να αλλάζει τίποτε. Καμιά υπόσχεση για καλύτερη περιβαλλοντική πολιτική δεν διαφαίνεται. Ούτε Υπουργείο Περιβάλλοντος δημιουργήθηκε αλλά κι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ που όχι μόνο δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα της ρύπανσης των νερών αλλά προωθεί από εκτροπές ποταμών μέχρι δυσανάλογες τουριστικές μονάδες που ξεπουλούν το Ελληνικό τοπίο στον μαζικό τουρισμό, ενώ ταυτόχρονα δυσκολεύει με την γραφειοκρατεία κάθε στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παραμένει στη θέση του ακλόνητος.
Επομένως, η κριτική μας σε αυτόν τον τομέα θα είναι οξύτατη για το καλό όλων των πολιτών.
Κανένα φως στο τούνελ, δυστυχώς, για το περιβάλλον, που ας μην ξεχνάμε, συνδέεται άμεσα με την οικονομία. Δειλία και έλλειψη πολιτικής για το περιβάλλον σημαίνει δειλία για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, σημαίνει δειλία και υποχώρηση μπροστά στα συμφέροντα ολίγων, σημαίνει αδιαφορία για την πραγματική οικονομία, σημαίνει συγκεντρωτισμό και όχι αποκέντρωση, όχι δημοκρατία, όχι συμμετοχή των πολιτών, αλλά θέληση για γρήγορο και εύκολο κέρδος.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, η Ελληνική κοινωνία και οι αξίες μας είχαν αρχίσει να τραυματίζονται βαριά εδώ και αρκετό καιρό, πολύ πριν τις τελευταίες εθνικές εκλογές. Το μέγεθος του κακού το συνειδητοποιούμε καθημερινά σε όλο του το μεγαλείο εδώ και δυό χρόνια, από τις φωτιές και τους νεκρούς στην Ηλεία, την ανεπάρκεια των μηχανισμών ακόμα και σήμερα να αποκαταστήσουν τις ζημιές μέχρι τα σκάνδαλα, τη διαφθορά και την υποκριτική και υποτιμητική για την νοημοσύνη μας αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων από την κυβέρνηση, που κατέληξε με μαθηματική ακρίβεια στην επικράτηση του χάους και της βίας μέσα στις πόλεις μας και στην γενικευμένη τρομοκρατία κατά μαθητών, αλλοδαπών μεταναστών, αστυνομικών, συνδικαλιστών ή αγωνιστών για το περιβάλλον. Τινάχτηκε πιά από τους ατμούς το καπάκι της κατσαρόλας όπου έβραζαν τα προβλήματα. Δεν κρύβονται πια τόσο μέσα όσο και έξω από τη χώρα.
Ευθύνες για το επεκτεινόμενο χάος ουδείς ανέλαβε στο ελάχιστο.
Η αίσθηση μας τώρα πια πως να αλλάξει με την απομάκρυνση, κατόπιν εορτής, μερικών προσώπων; Πως να αντιστραφεί επί της ουσίας το κλίμα;
Χρειάζεται, για να γίνουμε λίγο πιο αισιόδοξοι, να φανεί έστω μια διάθεση ριζικής αλλαγή ήθους, και τρόπου διακυβέρνησης, ιεράρχησης προτεραιοτήτων, χρειάζονται βαθιές τομές σε όλα τα πεδία της δημόσιας διοίκησης που θα δείξουν ότι η Ελλάδα επανέρχεται στον χώρο της ισορροπίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της πρόνοιας για την ευημερία των πολιτών και του συνόλου. Πράξεις που θα δείξουν πως η Ελλάδα θα μπορέσει να σταθεί ως μια Ευρωπαϊκή χώρα ανάμεσα στις υπόλοιπες και θα πάψει να είναι ο “ασθενής της Ευρώπης”.
Δεν τα βλέπουμε να κατορθώνονται μέσα από μερικές αλλαγές προσώπων με αόριστες και ανεπαρκείς συμβουλές του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς του, όμοιες με τις προηγούμενες που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Δεν θέλουμε μόνο άλλον Υπουργό Πολιτισμού, θέλουμε άλλον Ελληνικό πολιτισμό, τόσο πολιτικό όσο και στην καθημερινότητά μας, που να βασίζεται στον σεβασμό.
Θέλουμε ουσιαστική αλλαγή ήθους και πολιτικού διαλόγου.
Δεν ενδιαφέρει αν πηγαίνουμε σε εκλογές τώρα ή αργότερα. Ενδιαφέρει αν πηγαίνουμε σε εκλογές με την κοινή πεποίθηση πως πρέπει να αλλάξουμε την στείρα μας νοοτροπία, τον τρόπο άσκησης πολιτικής και εξουσίας στη χώρα μας.
Ενδιαφέρει αν θα μετακινηθούμε απο τα παγιωμένα συμφέροντα που έφεραν την κοινωνική, ηθική και οικονομική χρεοκοπία προς τα κοινά συμφέροντα, εκείνα όλων των πολιτών.
Περιμένουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου