Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

δυο αδελφές απο τη Σομαλία


Η Σάντια Αλί Αμπντούλα είχε ήδη χάσει τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς της όταν αποφάσισε να ξεφύγει από την Σομαλία, σε ηλικία δεκαπέντε χρονών. Είχε πια απομείνει ζωντανή μόνο η μητέρα της, τυφλή πλέον. Η απόδραση της από το χάος αποτελούσε ζήτημα ζωής και θανάτου.
Δεν είχε περάσει λίγα. Είχε επιβιώσει από πυροβολισμούς στην κοιλιά, την είχαν βιάσει, την είχαν βασανίσει κι όλα αυτά ήταν σημάδια στο σώμα της, εγκαύματα και τραύματα από σφαίρες που δεν είχαν κλείσει και τόσο καλά, χωρίς σωστή φροντίδα.
Ήξερε ότι είχε στην Ευρώπη μια μεγάλη αδελφή, κάπου στα βόρεια, και αυτήν θα ξεκινούσε να βρει.
Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο ταξιδιού, ως επί το πλείστον με τα πόδια και μέσα από χίλιους κινδύνους κατάφερε να περάσει τα σύνορα της ΕΕ και με μια βάρκα βρέθηκε στην Πάτμο μαζί με άλλους μετανάστες και πρόσφυγες. Εκεί συνελήφθη, αποφασίστηκε η απέλασή της, αλλά αφέθηκε προσωρινά ελεύθερη λόγω αδυναμίας εκτέλεσης της απόφασης. Πήγε στην Αθήνα, όπου έζησε για κάποιους μήνες με δεκάδες άλλους Σομαλούς σε ένα στενάχωρο άθλιο διαμέρισμα στην Ομόνοια, δύο μόνο τετράγωνα από το Αστυνομικό τμήμα, όπου τακτικά πολλοί μετανάστες έτρωγαν ξύλο και τους έβλεπε να επιστρέφουν με μώλωπες. Εργάστηκε σε δουλειές που καλύτερα να μην ξέρουμε τι είδους ήταν, να μαζέψει χρήματα να φύγει.
Αίφνης, λίγους μήνες αργότερα, συνελήφθη ξανά και οδηγήθηκε στο αυτόφωρο γιατί χαρτιά βεβαίως δεν είχε. Εκεί, χωρίς να καταλάβει τι συμβαίνει, παρά μια στοιχειώδη μετάφραση κατά την διάρκεια της σύντομης δίκης, χωρίς να ασκήσει όπως έπρεπε το δικαίωμά της έφεσης γιατί κανείς δεν φρόντισε να της το πει, καταδικάστηκε σε επτά μήνες φυλάκιση και τέσσερις χιλιάδες ευρώ χρηματική ποινή.
Στάλθηκε στις φυλακές Έλαιώνα Θήβας. Εκεί, όπου βρέθηκε χωρίς καν να έχει πάνω της τα χρήματα που είχε κερδίσει εργαζόμενη, χωρίς κανέναν συγγενή πρώτου βαθμού ή δικηγόρο που να έχει—σύμφωνα με τους κανονισμούς της φυλακής-- δικαίωμα να την επισκεφτεί, πέρασε δύο μήνες μ'ένα κομμάτι ψωμί κάθε πρωί.
Λεφτά δεν είχε να αγοράσει ούτε χαρτί τουαλέτας από το κατάστημα των φυλακών και φυσικά για φαγητό ούτε λόγος κι αυτό θα έπρεπε να το αγοράσει από το κατάστημα. Μόνο ό,τι προσέφεραν συγκρατούμενοι της την βοήθησε να επιβιώσει. Ιδιαίτερα τη φρόντισε μια γυναίκα στο ίδιο κελί, που είχε γεννήσει και το μωρό της μέσα στη φυλακή, τώρα μερικών μηνών. Ανέλαβε να την βοηθήσει κι ως διερμηνέας με τα λίγα Ελληνικά που ήξερε.
Κάποια στιγμή βρήκε μερικά λεφτά και αγόρασε μια τηλεκάρτα. Μέσω Σομαλίας εντόπισε την Αδελφή της, τη Ζάχρα.
Όταν, πριν από αρκετά χρόνια, ξέσπασαν οι ταραχές στη Σομαλία και διαλύθηκε το κράτος, η Ζάχρα, βρισκόταν ήδη στην Ευρώπη για σπουδές νοσοκόμας και μαίας. Ζήτησε τότε άσυλο από τη Φινλανδία και της δόθηκε. Γρήγορα απέκτησε και τη Φινλανδική υπηκοότητα. Θέλοντας να αγωνιστεί για τα δικαιώματα των μεταναστών στην Ευρώπη, εντάχθηκε στο Φινλανδικό Πράσινο κόμμα και εξελέγη δημοτική σύμβουλος του Ελσίνκι.
Ανέλαβα, να βοηθήσω τη Ζάχρα να έρθει στην Ελλάδα, να επισκεφτεί την αδελφή της και να την βοηθήσουμε να αποκτήσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως να ζητήσει άσυλο λόγω της κατάστασης στη Σομαλία και να αποκτήσει συνήγορο έστω για εκπρόθεσμη έφεση . Βρήκαμε τους Σομαλούς φίλους της Ομόνοιας που της έδωσαν –μέσω της αδελφής της – τα χρήματα που είχε κερδίσει εργαζόμενη, ώστε να μπορεί στο εξής τουλάχιστον να τρώει κανονικά, να πλένει τα δόντια της και μαζέψαμε ρούχα για να μην κρυώνει.
Η αποστολή μας δεν έχει τελειώσει, ακόμα δεν ξέρουμε ούτε πόσο καιρό θα παραμείνει μέσα, ούτε πώς εν τέλει θα καταφέρουμε να πάει να ζήσει κοντά στην αδελφή της, αλλά τουλάχιστον τώρα υπάρχει κάποια ελπίδα.
Η ζωή της όμως έχει σημαδευτεί για πάντα από αυτήν την απίστευτα επικίνδυνη περιπέτεια.
Χαρακτηριστική βέβαια και η τερατωδώς απάνθρωπη αντιμετώπιση της χώρας μας, τόσο της αστυνομίας όσο και της δικαιοσύνης προς τους πρόσφυγες, που όχι μόνο δεν σέβεται ούτε τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά προσπαθεί, από την ταλαιπωρία αυτών των ανθρώπων, να κερδίσει και λεφτά να συμπληρώσει τα κενά του προϋπολογισμού μας, που δημιούργησε η δική μας διαφθορά και η πολιτική του “ας πάρουμε απ' όπου μπορούμε”.
Είναι δυνατόν να καταδικάζεται σε χρηματικό πρόστιμο ένας άνθρωπος που δεν έχει καμία δυνατότητα να βρει νομίμως χρήματα να το πληρώσει και το δημόσιο να εισπράττει το προιόν μαύρης εργασίας;
Είναι δυνατόν να στέλνεται σε μια φυλακή όπου πρέπει να αγοράζει ακόμη και τα στοιχειώδη;
Αυτό φαίνεται είναι δικαιοσύνη σύμφωνα με τα Ελληνικά πρότυπα. Παρόλα αυτά , η δεσμοφύλακας μας δήλωσε ότι οι φυλακές μας είναι “κολέγια” κι ότι είναι οι καλύτερες της Ευρώπης. Κι όταν της ζητήσαμε να βοηθήσει τη Σάντια να γράψει μια αίτηση στα Ελληνικά, απάντησε “μα υπάρχουν κι άλλοι Σομαλοί μέσα, ας τη βοηθήσουν αυτοί.”

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Το μήνυμα της νεολαίας: λουλούδια στα ΜΑΤ, τέρμα στον κύκλο της βίας.


Aυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες, μετά την δολοφονία του Αλέξη, ξεπερνούν το θέμα της αστυνομίας και της εκπαίδευσής της και του υπουργείου, το θέμα των νέων, το θέμα των Εξαρχείων ή οποιοδήποτε άλλο επι μέρους θέμα, ακόμα και το θέμα της παραίτησης της κυβέρνησης με την ανάληψη ευθυνών από κάποιους, γιατί όλοι ξέρουν ότι με το παρόν σύστημα αξιών οι σημερινοί θα διαδεχτούν απο άλλους όμοιους. Επίσης δεν μπορεί αυτό που συμβαίνει να μετρηθεί, ως ξέσπαμα, ως αίσθημα, με οτιδήποτε ανάλογο έχει γίνει στο παρελθόν.
Πρόκειται για ένα ξέσπασμα, σαν ηφαίστειο, που απλά δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ελληνική κοινωνία, με την πολιτική, πολιτιστική και περιβαλλοντική υποβάθμιση από την μιά και την κερδοσκοπία, την διαφθορά και την ανισότητα απο την άλλη αλλά και σε μια γωνία περιλαμβάνει την ξενοφοβία, τις προκαταλήψεις, την εκμετάλευση και την βασική κι αντιφατική υπαρξιακή απελπισία που έχουν μέσα τους οι σκεπτόμενοι πολίτες αυτής της χώρας, που όλα τους φταίνε αλλά κανείς, δεν κάνει μια κίνηση να διορθώσει κάτι ή αν κάνει, αυτή μοιάζει μάταιη μέσα στον κύκλο βίας που μας τριγυρίζει.
Είναι το αποκορύφωμα χρόνιων συσωρευμένων προβλήμάτων που αντί να λύνονται σιγοβράζουν κάτω από το καπάκι. Οι ελλείψεις στην παιδεία, η καθημερινή επιθετική συμπεριφορά, η καθημερινή μικροπρέπεια, η ασέβειά μας προς το περιβάλλον και την μέχρι πρότινος ομορφία της χώρας μας, η αδιαφορία μας, τα κακά πρότυπα που μιμούμαστε, ο μαζικός τουρισμός με τα φαινόμενα βίας, η ανικανότητα που βλέπουμε παντού, οι δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν εις βάρος μας, η γραφειοκρατεία, η εκκλησία, τα οικόπεδα, η έλλειψη οργάνωσης, ο καθημερινός μας βομβαρδισμός απο πράγματα που μας εξοργίζουν και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, πως να αντιδράσουμε...
Σαν συνολικό πρόβλημα επιδέχεται μόνο συνολικής λύσης: αλλαγές σε όλα τα επιπεδα αλλά πρώτα εσωτερικές. Θελουμε έναν νέο πολιτισμό σε αυτή τη χώρα, μια ριζική αλλαγή στην νοοτροπία μας για αρχή. Μια άλλη βάση, μια άλλη αξία.
πως θα το πετύχουμε αυτό;
Ουσιαστικά είναι κάτι που θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μεταξύ μας: από δω και πέρα θα πρέπει να δίνουμε περισσότερη σημασία στα κοινά, στα κοινά μας συμφέροντα, στους κοινούς μας χώρους, στην κοινή μας παράδοση, στο κοινό μας περιβάλλον.
Δεν θέλω να ηθικολογήσω. Είναι πλέον η ανάγκη για επιβίωση που θα μας το επιβάλλει. Να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας.
Να καταλάβουμε ότι προωθώντας ο καθένας μας αυτό που νομίζει το δικο του συμφέρον, ούτε και αυτό εν τέλει εξυπηρετεί.
Το σαφέστερο και πολύ ξακάθαρο μύνημα μας το έδωσαν οι σημερινοί νέοι: λουλούδια ως απάντηση στα ΜΑΤ.
Την ίδια μέρα που έπεσε νεκρός ο Αλέξης, δύο μετανάστες βρέθηκαν νεκροί από ξυλοδαρμό σε ένα χαντάκι στον πόρο και κανείς δεν γνωρίζει ποιός είναι ο ένοχος.
Μα, αν δεν αλλάξει αυτός ο καθημερινός κύκλος της βίας, ποιά άλλη πρόταση να σταθεί, όταν όλοι είμαστε λίγο ένοχοι;
Μόνο μια υπάρχει: νέος πολιτισμός βασισμένος στον αλληλοσεβασμό και τον σεβασμό στα κοινά.
Θέλουμε έναν πολιτισμό χωρίς βία, χωρίς βία λεκτική χωρίς σωματική, χωρίς βία ενάντια στους ανθρώπους, χωρίς βία ενάντια στο περιβάλλον και τη φύση.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Προστατεύοντας της φύση της Ευρώπης: διδάγματα από τα προγράμματα LIFE


Ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ευρωπαικής Επιτροπής, συμμετείχα στις εργασίες του συνεδρίου στις Βρυξέλλες, με θέμα: “Προστατεύοντας της φύση της Ευρώπης, διδάγματα από τα προγράμματα LIFE”, από τις 17 ως τις 19 Οκτωβρίου 2008.
Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα και τα διδάγματα καλής πρακτικής για την προστασία ειδών & οικοσυστημάτων από όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Εξετάστηκε το ζήτημα των δασών, των θαλασσίων οικοσυστημάτων, των ποταμών, λιβαδιών αλλά και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, της εισαγωγής ξενικών ειδών ως απειλή για τα αυτόχθονα, αλλά και ζητήματα διεθνούς συνεργασίας, ευαισθητοποίησης του κοινού και μεθοδολογίας προσέγγισης προβλημάτων.
Το τρίτο πακέτο προγραμμάτων “LIFE+”, από το 2008 μέχρι το 2013, θα διοχετεύσει πάνω από δύο δις Ευρώ ως συγχρηματοδότηση της ΕΕ, για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης, υλοποιώντας τους στόχους διαχείρισης του δικτύου προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000. Τα προγράμματα LIFE είναι το κύριο εργαλείο εφαρμογής της πολιτικής για το φυσικό περιβαλλον της ΕΕ.

Το δίδαγμα που προκύπτει όμως από τη χώρα μας δεν είναι αισιόδοξο και η αποτυχία οπωσδήποτε δεν οφείλεται στις ΜΚΟ ή τους επιστήμονες και φορείς που υλοποιούν τα προγράμματα.
Η ευεργετική επίδραση για την διατήρηση της μοναδικής βιοποικιλότητας που θα μπορούσε να έχει για τη χώρα μας η σωστή εφαρμογή των προγραμμάτων life δυστυχώς πέφτει στο κενό κι οι άνθρωποι, επιστήμονες και ΜΚΟ που έχουν εργαστεί σε αυτά βλέπουν τις προσπάθειές τους να μοιάζουν μάταιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες σε συνθήκες εργασίας όλο και πιο δύσκολες.
Ενώ τα LIFE είναι στοχευμένα για να αποτελέσουν ένα καινοτόμο εργαλείο με στόχο τον ευρύτερο σχεδιασμό μιας μακροπρόθεσμης περιβαλλοντικής πολιτικής στις χώρες αποδέκτες της χρηματοδότησης για το αντικείμενο του φυσικού περιβάλλοντος, σήμερα το Ελληνικό κράτος εξαντλεί κάθε μέσο που έχει στην διάθεσή του για να κάνει το αντίθετο και να βάλει κάθε εμπόδιο στην υλοποίηση των Ευρωπαϊκών στόχων .
Το ζήτημα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και των ειδών, θεωρείται ακόμη δευτερεύον στη χώρα μας, σε πλήρη αντίθεση με πολλές άλλες χώρες της ΕΕ όπου, μέσω των προγραμμάτων αυτών έχουν καταφέρει να αποκαταστήσουν οικοσυστήματα που στο πρόσφατο παρελθόν είχαν υποβαθμιστεί σοβαρά. Παρά τις χρηματοδοτήσεις που έχουν σαν στόχο τη δημιουργία ορθών πρακτικών διατήρησης και επαναφοράς οικοσυστημάτων, τη βιωσιμότητα και τον σχεδιασμό περιβαλλοντικής πολιτικής βασισμένης σε επιστημονικά δεδομένα δεν υπάρχει εδώ καμιά βελτίωση. Χαρακτηριστικό της αδιαφορίας είναι ότι δεν έχει δημιουργηθεί ούτε καν μια βιβλιοθήκη για να συγκεντρωθούν τα σχέδια διαχείρισης ή μια βάση δεδομένων να καταγράψει τα αποτελέσματα και πολλά χρήσιμα στοιχεία έχουν ήδη χαθεί.

Τα όποια πρόσκαιρα οφέλη από την ολοκλήρωση των προγραμμάτων στη χώρα μας εξανεμίζονται μετά τη λήξη τους διότι:
τα μέτρα προστασίας σπανίως εφαρμόζονται στην πράξη και οι προτάσεις που προκύπτουν από τα προγράμματα μένουν στα συρτάρια.
άλλα “αναπτυξιακά” σχέδια, που προσβλέπουν στο γρήγορο αλλά μη βιώσιμο κέρδος συνήθως υπερτερούν
Αυθαιρεσίες σε βάρος τους περιβάλλοντος συνήθως αποκτούν χαρακτήρα μονιμότητας
οι φορείς διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών αφήνονται είτε να υπολειτουργούν, είτε να μη λειτουργούν καθόλου από έλλειψη χρηματοδότησης και οργάνωσης
Η γενική ασάφεια αρμοδιοτήτων καταλήγει στη μη ανάληψη ευθυνών με αποτέλεσμα την απραξία την αδιαφορία και το πλήρες γραφειοκρατικό χάος σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης.

Η βιοποικιλότητα της Ελλάδας αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι των φυσικών μας πόρων, το οποίο, αν παραμείνουμε με την ίδια πολιτική η μάλλον την ίδια απουσία πολιτικής, σύντομα θα χάσουμε. Η βιοποικιλότητα και η καλή υγεία των οικοσυστημάτων αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της ποιότητας ζωής μας. Το δικαίωμα των πολιτών για μια φύση καθαρή και ζωντανή αγνοείται και αυτό έχει συνέπειες για την υγεία μας τόσο την σωματική όσο και την ψυχική.

Σήμερα όλο και περισσότερα είδη ζώων, φυτών , ψαριών, ερπετών αλλά και ολόκληρα οικοσυστήματα κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Ορατές είναι ήδη και οι πρώτες άμεσες οικονομικές επιπτώσεις εφόσον μια από τις αιτίες της μείωσης του τουρισμού στη χώρας είναι, σύμφωνα με στατιστικές και η υποβάθμιση του τοπίου με αποτέλεσμα να προτιμώνται άλλοι προορισμοί.

Αν και είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός Υπουργείου Περιβάλλοντος στη χώρα μας προκειμένου να υπάρξει θεσμός υπεύθυνος και ικανός να υλοποιήσει τουλάχιστον τους στόχους της ΕΕ για το δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000, αυτό δεν θα επαρκέσει να λύσει το πρόβλημα. Χρειάζεται, συνεργασια και συντονισμός όλων των σχετικών υπουργείων και της δημόσιας διοίκησης. Επίσης πρέπει να επανεξεταστεί σοβαρά και συνολικά πιο αναπτυξιακό μοντέλο θέλουμε να ακολουθήσουμε:
Αυτό της σπατάλης των φυσικών μας πόρων με στόχο το πρόσκαιρο κέρδος η την βιώσιμη ανάπτυξη, την διατήρηση και ορθή διαχείριση των φυσικών μας πόρων που θα εξασφαλίσει την ποιότητα ζωής μας τώρα και στο μέλλον;
Η προστασία των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας πρέπει πλέον να αποτελέσει κεντρικό στόχο της πολιτικής μας.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008



Πιστεύω ότι προτεραιότητά μας, ως Έλληνες Πράσινοι στην Ευρωβουλή, θα πρέπει να είναι να ασκήσουμε πίεση από τη θέση αυτή, στη χώρα μας να προσαρμοστεί και να εφαρμόσει τουλάχιστον τις βασικές οδηγίες που μέχρι τώρα έχει αγνοήσει και αδιαφορεί για πρόστιμα που πληρώνονται η θα πληρωθούν εις βάρος των πολιτών. Μία από τις κυριότερες είναι η οδηγία για το νερό αλλά και η οδηγία για τα απορρίμματα, τους βιότοπους αλλά και ζητήματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα πρέπει να πιέσουμε την κυβέρνησή μας να λαμβάνει πιο σοβαρά υπ' όψη της την κοινωνία των πολιτών αλλά και να επιδιώκει την συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις αλλά και στην λειτουργία του κράτους. Θα πρέπει να ασκήσουμε πίεση ώστε να ανέβει το επίπεδο της ζωής των Ελλήνων, αναδεικνύοντας το πόσες αποφάσεις εδώ δεν τηρούνται, δεν εφαρμόζονται και εν τέλει λίγα λειτουργούν λόγω της διαφθοράς και της κακής διαχείρισης. Ταυτόχρονα, μαζί με τους Ευρωπαίους, αλλά και με την δικιά μας ενισχυμένη συμβολή στις προτάσεις, θα πρέπει να παλέψουμε για το πρασίνισμα της οικονομίας ταυτόχρονα με τους στόχους για την κλιματική αλλαγή, τονίζοντας ότι τα δύο αυτά, οικολογία και οικονομία είναι αλληλένδετα.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2008

Για ένα «πράσινο» New Deal

Το Ευρωπαικό πράσινο κόμμα, απο το συνέδριο της Λιουμπλιάνας ήδη, ξεκίνησε την πανευρωπαική του καμπάνια με το σύνθημα Ωρα για ένα «πράσινο» New Deal για την Ευρώπη-- ένα νέο πράσινο "συμβόλαιο" για την Ευρώπη, ως κεντρική φράση του μανιφέστου του .Σήμερα, μισό και πλέον χρόνο αργότερα, με την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αφού διαφάνηκαν πλέον οι τρομακτικές συνέπειες για το μέλλον, αφου κατανοήσαμε οτι η παρούσα κρίση είναι μόνο η αρχή μιας σειράς προβλημάτων που θα εκδηλωθούν αν δεν αλλάξουμε πορεία, πολλοί υιοθετούν πλέον το σύνθημα των Πράσινων. Εμείς χαιρόμαστε και επικροτούμε που το σύνθημά μας υιοθετείται τόσο από τον επίτροπο περιβάλλοντος όσο και από το UNEP, όσο και από άλλους που ίσως το χρησιμοποιήσουν. Ο ρόλος μας είναι να εμπνεύσουμε, να πείσουμε για την ανάγκη αλλαγής της προσέγγισης, ιδιαίτερα στην οικονομία που εν τέλει ρυθμίζει τις σχέσεις μας, τόσο μεταξύ μας όσο και με το περιβάλλον. Αποδειχθήκαμε ικανοί να σχεδιάσουμε μακροπρόθεσμες λύσεις, που μπορούν να γίνουν πράξη, και να ενώσουμε τους πολίτες με τα συνθήματά μας, απ΄όπου κι αν προέρχονται. Ακριβώς ότι υπόσχεται το πράσινο κόμμα στο κοινό του. Δεν έχει αυτή τη στιγμή νόημα να αναλύσουμε αν υπάρχουν διαφορές στις λεπτομέρειες που προτείνονται από πολλούς ως πράσινη οικονομία, αλλά το κεντρικής σημασίας θέμα είναι οτι είναι απολύτως αναπόφευκτο να συνδυαστεί οι οικονομική κρίση με την περιβαλλοντική κρίση και η επίλυσή της δεν μπορεί παρά να αφορά αυτό το δίπολο ταυτόχρονα, που εν τέλει ένα είναι. Οτι αν οι οικονομία δεν λάβει υπ' όψι της τους φυσικούς περιβαλλοντικούς περιορισμούς, το μη ανεξάντλητο των πόρων, τα φυσικά μεγέθη της πραγματικότητας σε σχέση με την τεχνητή μεγέθυνσή της από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αν δεν πρασινίσει, αν δεν σταφεί στην αληθινή πρόσθεση που μόνο οι ανανεώσιμοι πόροι μπορούν να φέρουν όπως και ο ορθολογισμός στην κατανάλωση, η η κρίση απλά θα διογκωθεί.Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι σε αυτή τη περίσταση πολλοί μπορεί να μιλήσουν, όπως ο πρόεδρος της Γαλλίας Νκολα Σαρκοζί, οι πρωθυπουργοί της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν και της Ιαπωνίας Τάρο Άσο καθώς και ο προεδρικός υποψήφιος των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπαμα. για ένα «πράσινο» New Deal. Ασφαλώς θα βολέψει , και τα λόγια θα καθυσυχάσουν όσους δικαίως ανησυχούν πλέον σοβαρά. ¨Ομως είναι όλοι αυτοί που θα το πουν, που θα υιοθετήσουν το σύνθημά μας σε θέση να το εφαρμόσουν ή ελπίζουν απλά "κάτι" να γίνει στη πορεία, ώστε να την γλυτώσουν και να συνεχίσουμε όπως και πριν, υποχορώντας σε πιέσεις διαφόρων λόμπυ, ή με την τεχνητή διόγκωση και την υπερκατανάλωση, την ανάπτυξη για την ανάπτυξη και όχι την αλλαγή τόσο της μέτρησης αλλά και του ίδιου του μοντέλου ανάπτυξης. Εμείς, θα είμαστε εδώ, παρόντες, να ελέγχουμε και να ζητάμε ξανά και ξανά το «πράσινο» New Deal , να γίνει πραγματικότητα.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

Οικονομία και Οικολογία

Τώρα δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην πω ότι οι λέξεις Οικονομία και Οικολογία έχουν όμοιο πρώτο συνθετικό. Ψάχνοντας στις ρίζες των όρων, βρίσκεις και τις ρίζες των προβλημάτων. Στην περίπτωση της οικονομικής κρίσης, η σύνδεσή τους είναι προφανής: σε ένα οικοσύστημα, τη Γη, έχουμε βασιστεί σε πολλά πεπερασμένα υλικά, όπως το πετρέλαιο και άλλα ορυκτά και αποζητούμε ένα μη πεπερασμένο ρυθμό ανάπτυξης. Το ερώτημα είναι αν η "νομή" του Οίκου μας είναι σωστή, ρεαλιστική και μπορεί να σταθεί σε βάθος χρόνου. Η σημερινή κρίση μας δείχνει ότι η εξίσωση που φτιάξαμε είναι λανθασμένη. Δύο παράγοντες πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξουν: πρώτα ο τρόπος με τον οποίο μετράμε την ανάπτυξη. Το σημερινό σύστημα απέτυχε: έφερε πλουτισμό ολίγων, διατήρησε ή αύξησε τη φτώχεια πολλών, κι ακόμη χειρότερα, απειλεί πολλούς από αυτούς που πλούτισαν με φτώχεια και ανεργία. Ένα σωστότερο μέτρο, που θα περιλάμβανε μέτρηση της ποιότητας ζωής, κοινωνικούς δείκτες, δείκτες ισότητας, υγείας, εθελοντισμού, ευρωστίας του περιβάλλοντος, θα μας βοηθούσε να σχεδιάζουμε την ανάπτυξη με πιο μακροπρόθεσμο τρόπο και ασφαλώς πιο φιλικό προς την κοινωνία. Με την παρούσα πλασματική μέτρηση ένα ατύχημα αυξάνει το Α.Ε.Π., εφόσον απαιτεί έξοδα, οικονομικές συναλλαγές, πληρωμές. . Το δεύτερο που πρέπει να γίνει είναι η στροφή της εξάρτησης της οικονομίας προς εκείνα τα αγαθά που προσφέρονται από το οικοσύστημα σε μη πεπερασμένες ποσότητες όπως ο ήλιος ή ο άνεμος. Ασφαλώς υπάρχει κάποιο κόστος επένδυσης που πρέπει να αναλάβουμε τώρα, εμείς. Όμως οι λύσεις δεν μπορεί να είναι μόνον πυροσβεστικές που μάλιστα αφαιρούν από την τσέπη των πολιτών που στο βάθος είναι κι η ίδια που κινεί την οικονομία. Χρειάζονται πραγματικές προσθέσεις στο κοινό κεφάλαιό μας, με αληθινές αξίες, & καινοτομία .

ιστορική νίκη των Φιλανδών Πράσινων


Τράβηξα μία φωτογραφία (λίγο σκοτεινή, με το κινητό μου) από το χθεσινό πάρτυ των Φιλανδών Πράσινων που μαζεύτηκαν ( 300 άτομα περίπου) για να ακούσουν μαζί τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών. Είχαν κάθε λόγο να γιορτάσουν αφού πέρασαν για πρώτη φορά τους Σοσιαλιστές-- κόμμα της προέδρου της χώρας-- (σαν να λέμε εμείς πως περάσαμε το ΠΑΣΟΚ) παίρνοντας 24% στην πρωτεύουσα, και βγήκαν για πρώτη φορά τέταρτο κόμμα σε όλη τη χώρα, με 8,9% , όπου ξεπέρασαν με διαφορά στήθους τον συνασπισμό των αριστερών (το αντίστοιχο ΣΥΡΙΖΑ). Πραγματικά μια ωραία ατμόσφαιρα. Και στα δικά μας...θα το καταφέρουμε, μπορούμε, είναι βέβαιο. Ας το πιστέψουμε.

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2008

Τουρισμός και φαντάσματα

Γνωρίζω στην Αίγινα δύο ξενοδοχεία φαντάσματα. Θεόρατοι σκελετοί τσιμέντου που καταλαμβάνουν πλαγιές και παραλίες μη φιλοξενώντας παρά μόνο ποντίκια. Κτίστηκαν ακολουθώντας μια άστοχη τουριστική πολιτική της χούντας, υπερβολικά μεγάλα, φιλόδοξα, προορισμένα για ένα είδος τουριστικής ανάπτυξης στο νησί που δεν ήρθε ποτέ. Αποδείχθηκαν ασύμφορα κι έκλεισαν πριν προλάβει να στεγνώσει το σοβάτισμα. 'Έδειξαν τί συμβαίνει όταν δεν σέβεται κανείς τις αναλογίες της φύσης και τα μεγέθη της οικονομίας.

Σήμερα όμως τι κάνουμε; Ο Υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ δήλωσε πρόσφατα στο
real estate του Herald Tribune ότι δεν θα αναπτύξει η Ελλάδα τις ακτές της όπως η Ισπανία, όπου έχουν καταστραφεί από την οικοδόμηση. Όμως υπερμεγέθεις επενδύσεις, με πολύ αμφιλεγόμενες διαδικασίες, ολοένα και περισσότερο προωθούνται. Αναφέρομαι στις "Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης" στη Μεσσηνία και στο Κάβο Σίδερο στην Σητεία, που, δυσανάλογες για την τοπική κλίμακα, αντλούν το πολύτιμο νερό, καταλαμβάνουν εύφορη γη και απειλούν προστατευόμενες περιοχές του δικτύου NATURA. Πως συμβαδίζουν τα λεγόμενα του κ.Σουφλιά προς την διεθνή αγορά με αυτό το είδος ανάπτυξης;

Ο τουρισμός δεν είναι ανεξάντλητη πηγή εσόδων αν δεν διατηρούνται κάποια επίπεδα παροχών και υποδομών, αν δεν υπάρχει μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και κυρίως προστασία του τοπίου και των φυσικών πόρων, που εν τέλει είναι αυτά που προσελκύουν τους επισκέπτες. Από τις σημερινές μας αστοχίες ο τουρισμός γέμισε ήδη σκελετούς στην ντουλάπα. Ναυάγια πλοίων, ο πρόσφατος τραγικός φόνος του άτυχου 20 χρόνου νεαρού, αναθυμιάσεις από φτηνές κατασκευές που προκάλεσαν τον θάνατο παιδιών σε ξενοδοχεία στην Κέρκυρα, επικίνδυνα νοθευμένα ποτά, λειψές υποδομές. Η χώρα μας δομείται για να προσελκύει μαζικά μόνο έξαλλους νέους που έρχονται να ξεσπάσουν πίνοντας
o,τι βρουν. Ένα είδος τουρισμού που δεν ενδιαφέρεται για τις ομορφιές που είχε η Ελλάδα και δικαίως υπερηφανευόταν, αλλά τώρα πια χάνει. Οι τουρίστες που αποζητούσαν τέτοια αγαθά, αποχωρούν σταδιακά. Η φιλοξενία αντικαταστάθηκε από την ασύδοτη κερδοσκοπία, το καλό κλίμα από τις φωτιές και τους καύσωνες και το τοπίο έχει ήδη καταστραφεί σε πολλά μέρη από την υπερβολική δόμηση, τα μπάζα και τα σκουπίδια.

Έχει έρθει η στιγμή να σκεφτούμε αν πραγματικά είναι βιώσιμη η πολιτική μας για τον τουρισμό ή θα αποκτήσουμε κι άλλους σκελετούς και φαντάσματα.

Πανευρωπαϊκή Πράσινη Καμπάνια για τις Ευρωεκλογές

Το Ευρωπαϊκό Πράσινο κόμμα είναι το μόνο κόμμα που διεξάγει κοινά συντονισμένη καμπάνια για τις Ευρωεκλογές σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες μέσω των κομμάτων μελών. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως τα πράσινα κόμματα της Ευρώπης συναποφασίζουν και καταλήγουν ψηφίζοντας κοινά κείμενα για τα θέματα Πανευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, στα οποία, κάθε χώρα μπορεί βέβαια να προσθέσει τα δικά της ειδικά ζητήματα. Η τακτική αυτή είναι ενδεικτική της θετικής συμβολής των πράσινων απέναντι στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Οι Πράσινοι θέλουν την Ευρώπη ενωμένη, με στενούς δεσμούς, συνεργασία και κατανόηση μεταξύ των χωρών, με περισσότερη ισότητα, δημοκρατία και με στόχο την ειρήνη, τόσο μέσα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο φυσικά, όσο και παγκόσμια.

Φέτος, στο τελευταίο Συμβούλιο των Ευρωπαίων Πράσινων στην Λιουμπλιάνα, τέθηκαν οι βάσεις της κοινής καμπάνιας για τις Ευρωεκλογές του 2009.
Το κυριότερο επιχείρημα όχι μόνο για την ανάγκη κοινής πράσινης καμπάνιας αλλά για την ανάγκη ενίσχυσης των δημοκρατικών θεσμών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο όπως και για την στενότερη συνεργασία είναι ότι πλέον τα προβλήματα τόσο της οικονομίας όσο και τα περιβαλλοντικά, ενεργειακά κτλ είναι παγκοσμιοποιημένα κι επομένως καμιά χώρα δεν έχει την απαραίτητη ισχύ από μόνη της να αντιδράσει ή να φέρει κάποιο αποτέλεσμα.Οι Πράσινοι βλέπουν την Ευρώπη ως ένα πολιτικό και πολύτιμο εργαλείο για την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως η κλιματική αλλαγή, η καλύτερη κατανομή του πλούτου στην γη και φυσικά η παγκόσμια ασφάλεια. Τα κράτη από μόνα τους, πιστεύουν οι Πράσινοι, δεν κατορθώνουν να προστατεύσουν επαρκώς τους πολίτες τους από τις πιέσεις του άγριου, αχαλίνωτου και παγκοσμιοποιημένου ανταγωνισμού πάνω στις συνθήκες εργασίας και τα κοινωνικά συστήματα. Ακόμη περισσότερο, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο ή τη διατήρηση της ειρήνης σε περιοχές σύγκρουσης, τα κράτη μόνα τους δεν επαρκούν, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν υψώσει τη φωνή της, θα παίξει σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος της πρέπει λοιπόν να ενισχυθεί όπως και να βελτιστοποιηθεί η εσωτερική της λειτουργία.

Το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα με την μέχρι τώρα παρουσία του στο Ευρωκοινοβούλιο έχει παίξει έναν πολύ θετικό ρόλο, πιέζοντας, παρά τον περιορισμένο αριθμό βουλευτών, αποτελεσματικά την Ευρωπαϊκή Πολιτική προς την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την βελτίωση των δημοκρατικών θεσμών, τη ρύθμιση της οικονομίας για να εξυπηρετεί τους πολίτες και για το περιβάλλον.


Πολλές είναι η επιτυχίες των Πράσινων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, όλες όμως εμπεριέχουν μια γνήσια Ευρωπαϊκή προσέγγιση, που τοποθετεί τους πολίτες στο επίκεντρο και προωθεί τα συμφέροντά τους με δημοκρατικό τρόπο, ζητώντας ευθύνες από όσους ασκούν εξουσία. Οι διαφορές στην προσέγγιση του ζητήματος της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης λόγω γεωγραφικών, πολιτισμικών και πολιτικών διαχωρισμών εξομαλύνονται χάρις στους Πράσινους που στον συγκεντρωτισμό αντιτάσσουν τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης.
Στις προτάσεις τους, όπως εκφράζονται στο προσχέδιο του κοινού προεκλογικού Μανιφέστου,
θέλουν να εισάγουν ένα ακόμη ισχυρότερο εργαλείο δημοκρατίας: τα σημαντικά Ευρωπαϊκά ζητήματα όπως τροποποιήσεις στις Συνθήκες, διεύρυνση, ή σημαντικές πολιτικές αποφάσεις όπως απαγόρευση στα μεταλλαγμένα θα πρέπει να αποφασίζονται με ευρωπαϊκό δημοψήφισμα ταυτόχρονα σε όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Αυτό το δημοψήφισμα θα απαιτεί διπλή πλειοψηφία: πλειοψηφία των Ευρωπαίων ψηφοφόρων, όμως η πλειοψηφία αυτή πρέπει να προέρχεται από περισσότερο από το 50% των χωρών μελών.
Πολλές είναι βέβαια οι παγίδες, οι κοινωνικές ανισότητες στις οποίες τείνει να πέσει η Ευρώπη, χωρίς τον πολιτικό διάλογο που φέρνουν στο κοινοβούλιο οι Πράσινοι. Το έργο των Πράσινων, ο αγώνας τους εναντίον των κοντόφθαλμων και μη βιώσιμων πολιτικών σε διεθνές επίπεδο πρέπει να συνεχίσει, ενδυναμωμένο και με την Ελληνική Πράσινη παρουσία στην Ευρωβουλή, κάτι πλέον σχεδόν βέβαιο.

Φίλιππος Δραγούμης

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

Η Αίγινα σε 20 χρόνια


Επιστολή στα ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ

Θα διαφωνήσω με τον εξαιρετικό συνεργάτη σας και φίλο μου κύριο Ηλία Μεσσήνα, που προειδοποιεί, στο άρθρο «το Νησί του Τσιμέντου», πολύ διπλωματικά για το πώς μπορεί να αλλάξει «το πρόσωπο της Αίγινας σε 20 χρόνια και να γίνει πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε». Δυστυχώς, η Αίγινα σε 20 χρόνια δεν θα έχει αλλάξει. Θα έχει απλά βουλιάξει. Θα είναι αβίωτη για όλους, κατοίκους και παραθεριστές.

Η προέκταση του σήμερα, όσον αφορά την Αίγινα είναι τρομακτική. Το αποτέλεσμα του κυρίαρχου μη βιώσιμου μοντέλου ανάπτυξης του νησιού που έχει επιλεχθεί μέχρι τώρα στηρίζεται σε έναν μόνο παράγοντα της τοπικής οικονομίας: την οικοδομή. Η λογική της ανοικοδόμησης έχει εγκατασταθεί σε όλα τα επίπεδα κατατρώγοντας όλα τα άλλα χωρίς πρόβλεψη για το μέλλον. Το αληθινό πρόσωπό της σήμερα ήδη διαφαίνεται με τα σπίτια να σκαρφαλώνουν όλο και πιο ψηλά και να αντικαθιστούν το δάσος και τις φιστικιές. Το πρόβλημα με την μονάδα σκυροδέματος στη Σκοτεινή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου της μόλυνσης των υπογείων υδάτων αφού ακόμη και τα παλιά πηγάδια που έπρεπε να είναι ιερά και να φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού, έχουν πλέον γίνει βόθροι για τις νέες βίλες χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς.

Σήμερα υπάρχει ήδη άλυτο κυκλοφοριακό πρόβλημα λόγω αυτοκινήτων υπεράριθμων απ’ όσα αντέχει το νησί, πρόβλημα στάθμευσης, πρόβλημα μεταφοράς νερού, πρόβλημα έλλειψης καλλιεργήσιμης γης, έλλειψη νερού κατάλληλου για καλλιέργειες, οι παραλίες είναι συνωστισμένες, βρώμικες και εγκαταλελειμμένες παρά τις όποιες προσπάθειες έγιναν, η ησυχία δυσεύρετη Σαββατοκύριακα και καλοκαίρι και ο περίπατος στην πόλη αλλά και έξω απ’ αυτήν αγχώδης.

Ας μην πάμε μακριά: Αρκεί τα χιλιάδες σπίτια που είναι προς πώληση σήμερα και αυτά που σήμερα κτίζονται να κατοικηθούν από τους νέους επίδοξους παραθεριστές ή μόνιμους κατοίκους και θα προσθέσουν στο νησί μερικές δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα, θα αυξήσουν την κατανάλωση του νερού σε εποχές που η έλλειψη θα καταστεί πρόβλημα για όλη την Ελλάδα ( Βλ. Βαρκελώνη), θα φέρουν νέους λουόμενους στις ήδη συνωστισμένες μικρές παραλίες του νησιού-- γιατί μεγάλες δεν έχει και φυσικά πολλά περισσότερα απορρίμματα. Ακόμη, πως ελπίζουν να γεμίζουν τις πισίνες τους σε 20 χρόνια και να ποτίζουν το γκαζόν τους, εφόσον οι εποχές που έρχονται αναμφίβολα θα είναι θερμές και ξηρές; Φαντασθείτε λοιπόν να χτιστούν κι άλλα πολλά όπως προμηνύεται. Για πόσα αυτοκίνητα θα μιλάμε πια; Πού θα τα βάλουμε;

Εκ του προχείρου σκέπτομαι κάποιες λύσεις, αλλά είμαι βέβαιος πως αρχιτέκτονες σαν τον κύριο Μεσσήνα και άλλοι που γνωρίζουν την Αίγινα, θα τις βελτιώσουν:

-Να σταματήσει αμέσως κάθε περαιτέρω οικοδομική δραστηριότητα λόγω πλήρους κορεσμού. Να δοθούν άδειες μόνο για επισκευές, βελτιώσεις και αναπαλαιώσεις παλαιών σπιτιών με κριτήρια βιο-κλιματικά, ενεργειακής οικονομίας ή αυτονομίας και ορθής διαχείρισης του νερού ή και διατήρησης της παράδοσης.

-Να σταματήσουν άμεσα οι οικοδομές που είναι δυσανάλογα μεγάλες για νησί και να γκρεμιστούν τα αυθαίρετα.

-Να αντιμετωπιστεί πολεοδομικά η παραλιακή και πεδινή περιοχή από τα Βροχεία μέχρι και την Σουβάλα και Κυψέλη ως αστικός ιστός και όχι άναρχος «οικοδομομανιταρότοπος» ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες απαραίτητες υποδομές πόλης, προστατευόμενοι ελεύθεροι χώροι, παιδότοποι, αποκέντρωση μαγαζιών, υπηρεσιών και καφενείων από το λιμάνι και τακτική κυκλική συγκοινωνία με τραμ (γραφικό στοιχείο που θα αρέσει και στους ξένους επισκέπτες) ώστε να μην είναι απαραίτητο να πάρει κανείς πάντα αυτοκίνητο. Να εξεταστεί η δυνατότητα κυκλικής πλωτής τοπικής συγκοινωνίας (Βαγία, Σουβάλα, Αίγινα, Πέρδικα, Αγκίστρι)

-Να ενισχυθούν οι λιγοστοί αγρότες που πωλούν τα νόστιμα ντόπια προϊόντα και να αποκτήσουν καλύτερο χώρο διάθεσης των λαχανικών τους και να δοθούν κίνητρα για κάθε αγροτική δραστηριότητα.

- Να προστατευτεί αποτελεσματικά ότι έχει απομείνει από αγροτική γη με ορθή διαχείριση του υδροφόρου ορίζοντα.

Με αυτόν τον τρόπο μπορεί η Αίγινα να αλλάξει μέσα σε 20 χρόνια. Δεν θα θυμίζει πλήρως αυτό που ήταν, αλλά θα έχει κάποια ενδιαφέρουσα και βιώσιμη μορφή, πρωτότυπη με το τραμ σε νησί. Ό,τι και να γίνει, χρειάζονται αποφάσεις. Χωρίς αυτές η Αίγινα απλά δεν θα έχει πρόσωπο και μέχρι σήμερα, αντίθετα με την Νέα Υόρκη, αποφάσεις για το μέλλον της δεν έχουν ληφθεί.

Μόνο κερδοσκοπία του σήμερα που παραβλέπει το αύριο.


Η Ασθένεια της Διαφθοράς

Πράσινοι και η Ασθένεια της Διαφθοράς

Συχνά, από τότε που ασχολούμαι με την πολιτική—είμαι στο Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων-- ξυπνάω στην μέση της νύχτας με άγχος: μα καλά, σκέφτομαι, αν το Πράσινο Κόμμα συμμετάσχει αύριο σε κυβέρνηση, μα τι απ' όλα τα στραβά θα διορθώσει και πως; έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα που αποδεδειγμένα δεν δουλεύει. Άπειρες αποφάσεις δεν εφαρμόζονται, μέτρα μένουν στα χαρτιά και προστίθενται σε άλλα χαρτιά σε συρτάρια, τα περισσότερα ωραία έργα έπειτα από λίγο εγκαταλείπονται και γίνονται ερείπια. Σχεδόν οτιδήποτε ανήκει στην κατηγορία «κοινά πράγματα» μοιάζει στη χώρα μας καταδικασμένο. Ακόμα κι αν περάσεις μια καλή ιδέα, μια νέα ελπιδοφόρα πολιτική με τις καλύτερες προθέσεις το πιθανότερο είναι, στην Ελλάδα να μην δουλέψει στην πράξη. Τι φταίει λοιπόν; Τι είναι αυτό που προξενεί την γύρω μας τόση απαισιοδοξία και μας κάνει να λέμε και να ξανάλέμε : μα στην Ελλάδα είμαστε, οι νόμοι είναι για να καταπατούνται κι όσο για τα λεφτά, αυτά είναι για να τα φάει όποιος προλάβει. Τι να κάνουμε, Ελλάδα είναι, λένε όλοι, μην περιμένεις και πολλά. Κατέληξα λοιπόν στην εξής πεποίθηση: αυτό που μας κάνει απαισιόδοξους, μας κάνει να νοιώθουμε κορόιδα και να μην εκτιμούμε ούτε τον εαυτό μας ούτε τα κοινά είναι πάνω απ' όλα η διαφθορά. Η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών μεταξύ τους, των πολιτών στο κράτος και του κράτους στους πολίτες, εν τέλει προξενεί γενικευμένη επιθετικότητα, αδιαφορία και κατάθλιψη. Μια αίσθηση ματαιότητας που τελικά μπλοκάρει τα πάντα γιατί έχει γίνει σχεδόν θρησκεία ότι σ΄ αυτή τη χώρα δεν πας πουθενά χωρίς βύσμα, δεν κάνεις την δουλειά σου χωρίς γρηγορόσημο, δεν ανοίγεις επιχείρηση αν δεν λαδώσεις. Αν δεν κλέψεις την εφορία, για παράδειγμα δηλώσεις όλα τα λεφτά από πώληση ακινήτου είσαι κορόιδο. Ούτως ή άλλως σκέφτεσαι, η εφορία σε κλέβει, τα λεφτά σου τα τρώνε, γιατί να μην κλέψεις κι εσύ. Ο κατάλογος των παραδειγμάτων που σε κάνουν κορόιδο θα ήθελε ολόκληρο βιβλίο για να τον τελειώσω.Όπως η κατάθλιψη είναι ασθένεια που θεραπεύεται, αυτή η μαζική ασθένεια των Ελλήνων πρέπει και μπορεί πριν από κάθε άλλο να θεραπευτεί. Μόνο αν αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά μπορεί να αλλάξει κάτι. Αν δεν γίνουμε υγιείς τίποτε δεν θα γίνει στην Ελλάδα, όσο καλές προθέσεις κα να έχουμε. Κατά συνέπεια, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει το Πράσινο Κόμμα, πριν ακόμη προωθήσει μέτρα για το περιβάλλον, την κοινωνική δικαιοσύνη ή την οικονομία είναι να καταπολεμήσει την διαφθορά. Αλλιώς, οι προτάσεις του θα μείνουν στα χαρτιά γιατί το σύστημα να τις αποδεχτεί και εφαρμόσει είναι σαθρό και θα παραμείνουν όμορφες ευχές. Η διαφθορά εξ ορισμού καταργεί κάθε έννοια βιωσιμότητας και η βιωσιμότητα είναι η βασική μας αρχή. Το ζήτημα είναι σε πιο στάδιο της ασθένειας είμαστε και ποια είναι η θεραπεία. Λοβοτομή; Ακρωτηριασμός; ή κατανόηση κι επιείκεια μέχρι να τα καταφέρουμε όλοι μαζί. Γενναιότητα πάντως χρειάζεται.

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

My questions during a debate

between two leading international experts.


Climate change is real, but how should we respond to it? Debate on The Quest for Sustainability: Climate change v. Economic growth between two leading international experts from the Fletcher School.


Dr. William Moomaw

Professor of International Environmental Policy at the Fletcher School,

Lead Author for the Intergovernmental Panel on Climate Change

(IPCC), Nobel Peace Prize 2007

&

Dr. Bruce McKenzie Everett

Professor of International Business at the Fletcher School and the School of Foreign Service

at Georgetown University, former Senior Executive of ExxonMobil


Organized by

The Fletcher School Alumni Club of Greece

in conjunction with the

Constantinos Karamanlis Institute for Democracy

Held 13th of May, at the Grande Bretagne, Athens


Philip Dragoumis “ Prof Everett mentioned " we don't want people who are scared or politicians, such as Al gore who scare citizens with their opinions"
Here is my question:
I am deeply scared. Politicians don't fulfill this function, events such as Katrina, forest fires in Greece and many other undeniable environmental changes in the world around me, such as melting ice, deforestation & desertification, water issues and others, scare me enough. I keep realizing that extreme phenomena are occurring during my lifetime, surpassing previous records. I am even more scared it may get worse for my children. I therefore need politicians, who, share my fears and show they care about me as a citizen and who will take measures, at least try to do something for me, my children & my children's children.”

Prof Moomaw “Seeing the facts of what is happening on climate change (and terrorism and natural catastrophes) an be frightening, but fear does not help if it paralyzes us. Similarly guilt can make us feel bad, but seldom motivates us to take action. I believe that it is hope that motivates people. Hope that we can do something about our challenges that can motivate us. I see many more opportunities for addressing climate change than does Bruce, and I find many of those as very economically advantageous for companies. It is important to the extent possible to align the profit motive of corporations with the needs of society. As I indicated in the debate, we are now harming the economy and the environment by the trajectory that we are on.”

Prof Everett “There are two issues here. First, how do we know what to be afraid of? Second, how do we know which things we can control and which things we cannot? Many years ago, people were terrified by a solar eclipse. This is understandable when the Sun disappears during the middle of the day, and nobody is sure whether it will return. Science now tells us that this is a natural and benign event, not a threat to our existence. If people were so afraid that they sacrificed their cattle in the hope of appeasing whatever evil forces were causing the eclipse, these sacrifices would have been of no value at all.

Another interesting example is the plagues of the Middle Ages. These were certainly terrifying events – in many cases more than half the population was killed. But what should people do about it? The Black Death was caused by fleas carried on rats. Many European cities believed that the plague was carried by cats and tried to kill as many cats as possible. This made the situation much worse!

Science is the best tool we have to deal with these issues. My objection to Al Gore’s approach is that he overstates what we know about the problem so that people are more frightened than they should be. We know that there are natural climate cycles. Europe enjoyed what’s called the “Medieval climate optimum” around 1000-1100 AD and suffered the “Little ice age” around 1600-1700-AD. Surely these changes were not the result of the burning of fossil fuels. The task for scientists is to isolate the effects of atmospheric CO2 from these natural variations. Few, if any, meteorologists believe that Katrina was a result of human-induced climate change. Hurricanes follow a rather predictable pattern related to ocean currents. This pattern has been evident for many years.

If I have one criticism of the IPCC, it’s their unwillingness to challenge Al Gore and other people who blame every weather-related issue on climate change. There is a great deal of “noise” in the climate system, and that noise can occur over hours, days, years, decades, centuries or millennia. None of us is capable of understanding these variations by simple observation over one lifetime. The IPCC is trying hard to understand this problem, but as I argued in my presentation, they have not yet succeeded.

Philip Dragoumis “Private companies may be-- I agree with prof Everett-- better than gov in innovation & technology but their mission is not to help me. Their mission statement is their own profit and survival as a company, therefore I cannot trust only in them my future. Even more I don't elect them while I elect gov. The mission of the government I elect, in theory is to protect me, theirs is not. So, I need a good government to regulate my relationship with the companies. I also need the gov to keep the companies in good shape for what they can offer me, but to ensure that their drive for profit will not harm me, more importantly, the environment I have to live in. If the gov cannot do this, it is, I feel it is not fulfilling it's purpose. Yes? No? and Why?

Prof Moomaw “ I also agree with Philip, that there is no reason to expect that the market will automatically "do the right thing." However, markets respond to policies (the rules that society sets) and markets can be mobilized in very economically efficient ways to help achieve societal goals. We do ned society through the political process to decide where it wishes to go with climate change, and in democracies, we elect people who should represent those views. I need not point out that it does not always work out that way as special interests often dominate even when representing a minority view. Still, it is our major hope as one can see with the statements being made by all candidates in the US.

Prof Everett “ I agree in principle. The question is how much government regulation is necessary? Adam Smith argued persuasively that private individuals operating in a free market achieve socially optimal results, but not because they are altruistic. Competition in the marketplace forces companies to provide consumers with what they want at attractive prices or they will go out of business.

Government has some roles to play: defend the country, ensure a stable currency, enforce contracts, protect us against criminals and, yes, deal with environmental problems. We have had great success in the west in reducing air and water pollution through careful regulation. Overregulation, however, strangles economic growth, limits consumer freedom and keeps us from attaining the living standard we might have. The Soviet Union is the most severe example, but our own experience in the US indicates that government is not all-wise, all-knowing and all-caring. Politicians too have their personal ambitions and use the power available to them accordingly. That is why democracies limit the power of governments. If we are to impose severe controls on carbon emissions, governments will have to be given enormous power. My guess is that we will never get these powers back and will regret the decision

Philip Dragoumis "The world, if based on renewable energy rather than fossil, will become more just, clean, stable and sustainable." Yes or no?
prof Moomaw “ To the question about renewable energy, my answer to Philip is definitely YES, we would have a more secure and sustainable world if we relied much more heavily on renewable energy. Greece is ideally suited to utilize, solar, wind and geothermal power. Sitting on geological faults, it is not well suited for nuclear power even were it to be an affordable and technologically desirable technology. The geothermal potential in Greece is tremendous, and hardly used. Certainly wind power is more affordable than a lignite plant that captures carbon dioxide, and produces few if any air pollutants as well. It also does not harm the land, or pollute the water during mining. Solar thermal is also cost competitive for hot water especially in Greece, and much less subject to political or terrorism disruptions than natural gas. Solar electricity costs are dropping, and Greece should look to Spain and Morocco as places that are using the sun's heat to generate steam and electricity. We will reduce international tensions, and could lower military budgets. if we shifted to renewable energy.

Prof Everett “We need to remember that the fuel component of renewable energy is free and infinite, but the capital component is not. Poor people have access to the Sun, but not to capital. With today’s technology, renewables are a privilege of the wealthy, not the poor. The poor need inexpensive energy. The Duke of Wellington, who defeated Napoleon at Waterloo did not like railroads because he believed they “allow the common people to move about needlessly.” The common people like to move around, and they don’t consider it needless.”

Philip Dragoumis “It was briefly mentioned that with melting ice in the Arctic, new opportunities for profit, commerce and exploitation of natural resources will ensue. If some countries such as Russia, the US, Canada, Norway, Denmark may indeed profit by global warming, how can we sincerely combat warming and ensure international security if there is no adequate global treaty on who claims what in the arctic and on what grounds. In the best scenario those countries will compete with no international law to regulate their relations. This may bring In fact, there should be a no-touch agreement, as in theory it should be agreed that the melting is result of global activities and the area should eventually be restored with the contribution of all nations, to it's original frozen condition, even if this takes humanity 200 years or more to achieve. In two words, the world, for it's urgent security, needs an international no-touch treaty about the arctic. Yes , No and why?
prof Moomaw “While there are countries and corporations that may profit from the melting of the Arctic, there are also increasingly countries such as China and India that are beginning to profit by making efficient appliances, lighting and renewable energy technologies. We need to start putting limits on the amounts of emissions we are allowed to emit, and then encourage companies, innovators and each of us to adopt practices and technologies that help to achieve those goals. you and I can not directly influence how our electric power company produces electricity, but those who can afford it can install some solar panels and generate their own electricity without emissions. All of us can reduce our total demand for electricity by replacing outdated inefficient items with more efficient ones and by using them more wisely, or by simply deciding that we no longer need the latest set of electronic toys.

We can put together an agreement to stay out of the Arctic, and I would favor doing that, but for it to be successful, we also need to dramatically reduce our demand for oil and gas. That requires effective governmental policies that provide alternatives for people.

I might point out that the corporations that have reduced their emissions while continuing to produce more goods, find that up to this point, most of it has saved money. That too is a powerful motivator. The Climate Group in the UK (with whom I do some work) is a partner with many corporations and state and local governments has a set of case studies that is very useful in getting a sense of what is working to motivate organizations to deduce their emissions.

I agree that having an Arctic agreement would be a very good thing to have. One might hope that it could be as successful as the Antarctic Treaty that bans the development of resource extraction for 50 years, and suspends territorial claims.

The Arctic may seem remote to people in greece, but its alteration by climate change will affect even the Mediterranean region with sea level rise. The potential for Greenland ice to raise sea level by 7 meters is a truly frightening possibility.

Prof Everett “I disagree for two reasons. First, in my view, human freedom and well-being are the highest goals. We should not give up the opportunity to raise human living standards, particularly in developing countries. Second, it may very well turn out that the melting of the Arctic ice is a natural phenomenon. Even the IPCC admits that they do not understand this phenomenon. We should not see the climate as something fixed and immutable – it changes all the time. Our task as human beings is to adapt.”

Παρασκευή 25 Απριλίου 2008


SAVE CRETAN LANDSCAPE!
Sign the petition

Crete is not just crowded holiday resorts. It still has its remote, wild places, even on the coast. One is the extreme north-east tip, a dry jagged peninsula of lonely, vulture-haunted crags, grey-green bushes and white limestone desert, far from the tourist crowds. Into this unlikely location developers are trying to insert several golf-courses, holiday villages and hotels, on land leased from a venerable but sadly declining monastery.

GOLF AND THE ENVIRONMENT
The sport of golf has moved far from its ancient beginnings in Scottish sand-dunes, when it was played in an unaltered landscape by shepherd-boys and kings and did nobody any harm. It was transformed by Americans who industrialized it, bulldozed it and watered it into unsuitable parts of the world. Modern golf in the wrong places can do immense environmental and social damage. Golf-courses now try to keep green all through the year, even the rainless summers of the Mediterranean, and use immense quantities of water and polluting chemicals.
The proposed development by Minoan Group and its subsidiary Loyalward http://www.minoangroup.com/ is comically unsuited to this site. Anyone who has experienced the merciless winds will be skeptical about playing golf here at all. There is no infrastructure, and providing any would do great damage to the ecology. There is no local population; workers will have to be brought in from outside. Cliff-bound, rugged coasts and rough seas are unattractive to conventional seaside tourism: the few tiny beaches are choked with sea-brought rubbish. The site is several hours' journey from the places that tourists come to Crete to see. What will they find to do when they get tired of golf? Two smaller developments in the peninsula have already failed.

UNSUSTAINABLE DEVELOPMENT
The development is unsustainable because of lack of water for the golf-courses, hotels, workers' dwellings etc. It goes against the best principles even of American golf-course design: instead of working with a well-adapted site, the developers would force golf on a dry and rocky area that is absurdly ill-adapted to it. They propose desalination, but a large desalination factory will do further damage to the ecosystem: it will either cover a great area of land with wind turbines and/or solar collectors, or will demand a large supply of energy, which is scarce in Crete; and disposing of the salt produced will result in further destruction.

THE CAVO SIDERO LANDSCAPE
The island of Crete is one of the world's biological hot-spots. This particular corner is the home of special, drought- or salt-adapted vegetation including some of the world's rarest plants. Like many semi-deserts it is rich in species: tiny, colourful plants that spring up after the winter rains and are gone before summer. A small part of the area is the palm-grove of Va�, known to the outside world as the largest area of the special, native Cretan palm-tree. In other countries Sidhero would long ago have been a National Park. It is a part of Crete belatedly designated for conservation under the Natura 2000 scheme, which is utterly inconsistent with large-scale development. Please see http://natura.minenv.gr/natura/server/user/biotopos_info.asp?siteCode=GR4320006.
The peninsula is also of the greatest archaeological importance, for a peculiar reason. In antiquity, probably under a more favourable climate, it was farmland. In Greek and Roman times it supported the city of Itanos, until the decline of the Byzantine empire. Then came the corsairs. Pirates especially haunted this corner of Crete, where they preyed on passing ships and also raided on land. With the fall of Itanos the peninsula became untenable and remained uninhabited for a thousand years. In consequence, Neolithic and Minoan farms, terraces and fields and check-dams of Ancient Greek and Byzantine cultivators survive on a landscape-wide scale, not hidden or destroyed by the works of later cultivators. Here, as nowhere else except on a few remote islets, one can see what the farmed countryside of Mediterranean Antiquity looked like.

ENVIRONMENTAL AND CULTURAL IMPACT
The environmental impact assessment that we have seen is perfunctory. It sets out vague general principles but lacks essential detail. It deals with those areas proposed to be built on in the first instance, and says nothing about effects on the rest of the peninsula. In practice, development of parts of the peninsula will threaten the remainder. If the first development is successful it will lead to demands for expansion. Even if this does not happen, areas not built on are likely - whatever the present intentions of the developers - to be encroached on by service buildings, car-parks, earth- and rubbish-dumps and litter. The grazing regime, essential to maintaining the vegetation, is likely to be affected. The famous palm-grove, though not directly encroached on, is threatened by contamination of the ground-water on which it depends, and also because developers find it difficult to resist bringing in foreign palm-trees, and with them the red palm weevil, a deadly insect for native palms.
The developers' archaeological assessment of the area is entirely inconsistent with what we have seen ourselves. Proposed for protection are the site of Itanos itself, two scraps of landscape, and five isolated sites (one of which is a Minoan villa already heavily damaged by bulldozing). Two of the ancient sites are in the wrong places on the map, suggesting that the investigators did not actually visit the area. The proposed road to the desalination plant will run right through an important site, where substantial ancient building foundations are clearly visible. Singling out these few places for protection, however, is sadly inadequate; nearly the whole landscape is, in effect, an archaeological site. Its features, though perfectly capable of surviving if left alone, are fragile and easily destroyed by the kind of casual earth-moving that inevitably goes with commercial development Please see http://webefa.efa.gr/prospection-itanos/.

SUSTAINABLE DEVELOPMENT
We are not opposed to development as such. Such a scheme might be acceptable in the right place, next to an existing resort where it might lengthen the holiday season and provide valuable employment. It is pointless and absurd in a remote corner. North-east Crete needs only to be left alone, or perhaps developed for more sensitive eco-tourism that would make its unique landscape available to those who are interested. The north-west corner of Crete is another rugged Natura 2000 area with endemic plants and antiquities; instead of golf-courses, a network of marked footpaths with signs pointing out what makes it special is being installed.

CAVO SIDERO AND THE HOLY ORTHODOX CHURCH
There is another disturbing aspect. The land belongs to the Holy Monastery of the Panayia Akrotiriani (Our Lady of the Cape), which has been allowed to decline and now has very few monks (and presumably has little need for funds). The monastery's lands are under the jurisdiction of His All-Holiness Bartholomew I, Patriarch of Constantinople.
The Orthodox Church has a well-developed theology of the environment and of humanity's spiritual, as well as material duty, to live in harmony with the natural world and to care for God's creatures. This has been repeatedly urged by the Patriarch on public occasions. He has travelled all over the world and has spoken eloquently of the need to protect the world's special places such as Greenland and the Amazon. The north-east corner of Crete is such a special place, over which the Patriarch has very substantial authority and influence, which so far he has not used to prevent its destruction.
____________________________________________________________________________________________________
ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΑΡΑΩΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΪ
υπογράψτε εδώ

(Διαδώστε το παντού!)

Με το σύνθημα «Σώστε το Κρητικό Τοπίο» πλήθος Ελλήνων και ξένων υποστηρίζουν την εκστρατεία συλλογής υπογραφών εναντίον της δημιουργίας τεραστίων τουριστικών εγκαταστάσεων και γηπέδων γκολφ στο ανατολικότερο ακρωτήριο της Κρήτης, το Κάβο Σίδερο. Είναι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, οικολόγοι, αρχαιολόγοι, σύμβουλοι σε θέματα τουρισμού, επιχειρηματίες, Κρητικοί και Έλληνες της διασποράς, ξένοι που κατοικούν μόνιμα στην Κρήτη και στην Ελλάδα, αλλά και απλοί πολίτες από την Ελλάδα, την Κύπρο, την υπόλοιπη Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Νότιο Αμερική, την Αυστραλία και αλλού.

Στόχος της εκστρατείας είναι τα Φαραωνικά σχέδια που προωθεί η Αγγλική εταιρεία Minoan-Loyalward και προβλέπουν έξη τουριστικά χωριά συνολικής δυναμικότητας 7000 κλινών, τρία γήπεδα γκολφ, 730 πισίνες, συνεδριακό κέντρο, εργοστάσιο αφαλάτωσης, δύο μονάδες επεξεργασίας υγρών αποβλήτων και διάφορες άλλες εγκαταστάσεις σε έκταση 26.000 στρεμμάτων στη χερσόνησο Κάβο Σίδερο, που της έχει παραχωρηθεί από τη Μονή Τοπλού. Η έκταση είναι χαρακτηρισμένη ως ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και ως προστατευόμενη περιοχή του δικτύου ΝΑΤΟΥΡΑ 2000. Περιλαμβάνει το μοναδικό στην Ευρώπη φοινικόδασος του Βάι, το Μινωικό οικισμό Ίτανο ενώ παραμένει άγνωστος ο αρχαιολογικός πλούτος που βρίσκεται «θαμμένος» στην περιοχή. Την πρωτοβουλία της έκκλησης για τη συλλογή υπογραφών, που κυκλοφορεί μέσω του διαδικτύου
http://www.thepetitionsite.com/1/Save-the-Cretan-landscape,
ανέλαβαν δύο γνωστοί φίλοι της Κρήτης, η Αμερικανίδα αρχαιολόγος περιβάλλοντος Jennifer Moody, ερευνήτρια στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Τέξας, και ο Άγγλος ιστορικός οικολόγος Oliver Rackman, τιμώμενος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Οι δύο τους είναι συγγραφείς του βιβλίου «Η Δημιουργία του Κρητικού Τοπίου» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Η έκκληση προορίζεται να σταλεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Οικουμενικό Πατριάρχη, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, Υπουργούς, πολιτικά κόμματα, βουλευτές, ξένες πρεσβείες καθώς και σε πολιτικές και άλλες προσωπικότητες στο εξωτερικό.

Σε πρόσφατο άρθρο τους στην Αγγλική εφημερίδα «Γκάρντιαν» οι δύο επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα σχεδιαζόμενα έργα και ιδιαίτερα τα γήπεδα γκολφ είναι εξαιρετικά αταίριαστα για την περιοχή και η προτεινόμενη ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη. Για την ογκώδη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που έχει συνταχθεί για την εταιρεία από μελετητικά γραφεία, η Jennifer Moody και ο Oliver Rackham, οι οποίοι και την μελέτησαν, αναφέρουν ότι χαρακτηρίζεται από προχειρότητα, περιέχει ασαφείς γενικές αρχές χωρίς ουσιαστικές λεπτομέρειες και ασχολείται μόνο με τις εκτάσεις που προορίζονται για οικοδόμηση χωρίς ν’ αναφέρει τίποτε για τις επιπτώσεις των έργων στην υπόλοιπη χερσόνησο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΜΠΕ «πέρασε» από την Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση χωρίς να αξιολογηθεί από εμπειρογνώμονες λόγω ανεπάρκειας χρόνου και πόρων.

Το κείμενο της έκκλησης χαρακτηρίζει τα σχεδιαζόμενα έργα ως περιβαλλοντική και πολιτιστική καταστροφή και καλεί τους αποδέκτες να συμβάλουν στην αποτροπή της. Μεταξύ άλλων επισημαίνει ότι τα σχεδιαζόμενα έργα και ιδιαίτερα τα γκολφ, εκτός από την ανεπανόρθωτη αλλοίωση του μοναδικού τοπίου της περιοχής, θα επιδεινώσουν το ήδη υπάρχον οξύ υδατικό πρόβλημα, ενώ η αφαλάτωση που προτείνεται σαν λύση θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ρύπανση και βλάβη του περιβάλλοντος.

ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΘΕΡΕΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΓΚΟΛΦ ΣΤΟΝ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ

το εισαγωγικό κείμενο της έκκλησης από τους: Jennifer Moody, Oliver Rackham
(Η δημιουργία του Κρητικού Τοπίου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)

Η Κρήτη δεν είναι μόνο τα άναρχα στοιβαγμένα θέρετρα διακοπών. Διασώζει απόμερους τόπους άγριας φύσης, ακόμα και στις ακτές της. Ένας από αυτούς είναι το βορειο-ανατολικό άκρο της, μια ξηρή, πριονωτή χερσόνησος μοναχικών, απόκρημνων ακτών που συχνάζουν όρνια, γκρι-πράσινων θάμνων και άσπρης, ασβεστολιθικής ερήμου, μακριά από τα πλήθη των τουριστών. Σ’ αυτή την απίθανη τοποθεσία, επενδυτές προσπαθούν να βάλουν μερικά γήπεδα γκολφ, χωριά διακοπών και ξενοδοχεία, σε μια έκταση γης που έχει ενοικιασθεί από ένα αξιοσέβαστο, αλλά θλιβερά παρακμάζον μοναστήρι.

ΓΚΟΛΦ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Το άθλημα του γκολφ έφυγε μακριά από τις αρχαίες καταβολές του στις αμμοθίνες της Σκωτίας, όταν παιζόταν σε ένα μη αλλοιωμένο τοπίο από μικρούς βοσκούς και βασιλιάδες και δεν έκανε κακό σε κανένα. Μετασχηματίσθηκε από Αμερικανούς που το εκβιομηχάνισαν, το επέβαλαν με μπουλντόζες και με απαιτήσεις για πότισμα σε ακατάλληλα μέρη του κόσμου. Το σύγχρονο γκολφ σε ακατάλληλες τοποθεσίες μπορεί να κάνει τεράστια περιβαλλοντική και κοινωνική βλάβη. Τα γήπεδα γκολφ τώρα προσπαθούν να παραμένουν πράσινα σε όλη τη διάρκεια του έτους, ακόμα και στα καλοκαίρια που δεν βρέχει στη Μεσόγειο, και χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες νερού και χημικών που ρυπαίνουν.

Το προτεινόμενο έργο από τη Minoan Group και τη θυγατρική της Loyalward http://www.minoangroup.com/ είναι γελοίο γι’ αυτό το μέρος. Όποιος έχει εμπειρία από τους ανελέητους ανέμους θα είναι σκεπτικός να παίξει γκολφ εκεί. Δεν υπάρχουν υποδομές, κι αν προσφερθούν θα προκαλέσουν μεγάλη βλάβη στην οικολογία. Δεν υπάρχει (αρκετός) ντόπιος πληθυσμός. Οι εργάτες θα πρέπει να μεταφερθούν από αλλού. Οι απόκρημνες, ακανόνιστες ακτές και οι άγριες θάλασσες δεν είναι ελκυστικές στον συμβατικό τουρισμό: οι λίγες, μικροσκοπικές παραλίες πνίγονται από σκουπίδια που φέρνει η θάλασσα. Η τοποθεσία είναι ταξίδι αρκετών ωρών από τους τόπους που πάνε οι τουρίστες να δουν όταν έρχονται στην Κρήτη. Τι θα βρουν να κάνουν όταν θα κουραστούν να παίζουν γκολφ; Δύο μικρότερα έργα στη χερσόνησο έχουν ήδη αποτύχει.

ΜΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Το έργο δεν είναι βιώσιμο λόγω έλλειψης νερού για τα γήπεδα γκολφ, τα ξενοδοχεία, τις κατοικίες των εργαζομένων, κ.λπ. Στρέφεται εναντίον και των καλύτερων προδιαγραφών σχεδίασης ακόμα και των Αμερικάνικων γηπέδων γκολφ: αντί να δουλέψουν με μια ευνοϊκή τοποθεσία, οι επενδυτές θα βάλουν με τη βία το γκολφ σε μια ξηρή και βραχώδη περιοχή που είναι εξωφρενικά ακατάλληλη γι’ αυτό. Προτείνουν αφαλάτωση, αλλά ένα μεγάλο εργοστάσιο αφαλάτωσης θα προκαλέσει περαιτέρω βλάβη στο οικοσύστημα. Είτε θα καλύψει μια μεγάλη έκταση γης με ανεμογεννήτριες ή/και ηλιακούς συλλέκτες, ή θα απαιτήσει μεγάλη ποσότητα ενέργειας, που είναι σπάνια στην Κρήτη. Και η διάθεση του αλμόλοιπου που παράγεται θα προκαλέσει περαιτέρω καταστροφή.

ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΟΥ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ - ΒΑΪ
Το νησί της Κρήτης είναι ένα από τα παγκόσμια βιολογικά «καυτά-σημεία». Αυτή η ιδιαίτερη γωνιά φιλοξενεί ειδική, ανθεκτική στο αλάτι ή στην ξηρασία βλάστηση που περιλαμβάνει μερικά από τα πιο σπάνια φυτά του κόσμου. Όπως πολλές ημι-έρημοι είναι πλούσια σε είδη: μικροσκοπικά, πολύχρωμα φυτά που ξεφυτρώνουν μετά τις χειμωνιάτικες βροχές και εξαφανίζονται πριν το καλοκαίρι. Ένα μικρό μέρος της περιοχής είναι το φοινικόδασος του Βάι, που είναι γνωστό στον έξω κόσμο σαν τη μεγαλύτερη έκταση του ειδικού, ενδημικού Κρητικού φοίνικα. Σε άλλες χώρες, το Κάβο Σίδερο θα είχε προ πολλού ανακηρυχθεί Εθνικό Πάρκο. Είναι ένα μέρος της Κρήτης που καθυστερημένα χαρακτηρίστηκε προστατευόμενη περιοχή στο πλαίσιο του προγράμματος Φύση 2000, που είναι εντελώς ασύμβατο με ανάπτυξη μεγάλης κλίμακας. (http://natura.minenv.gr/natura/server/user/biotopos_info.asp?siteCode=GR4320006)

Η χερσόνησος έχει επίσης μέγιστη αρχαιολογική σημασία, για ένα παράδοξο λόγο. Στην αρχαιότητα, ίσως υπό ένα πιο ευνοϊκό κλιματικό καθεστώς, ήταν καλλιεργούμενη γη. Στην Ελληνική και Ρωμαϊκή εποχή τροφοδοτούσε την πόλη της Ιτάνου, μέχρι και την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Μετά ήρθαν οι κουρσάροι. Οι πειρατές ειδικά σύχναζαν σ’ αυτή τη γωνιά όπου έκαναν επιδρομές στα διερχόμενα πλοία καθώς και στην ενδοχώρα. Με την πτώση της Ιτάνου, η χερσόνησος έμεινε χωρίς στήριξη και παρέμεινε ακατοίκητη για χίλια χρόνια. Κατά συνέπεια, νεολιθικοί και μινωικοί αγροί, αναβαθμίδες, αγροκτήματα και μικρά φράγματα των αρχαίων Ελλήνων και Βυζαντινών καλλιεργητών επιβιώνουν σε κλίμακα τοπίου, χωρίς να έχουν κρυφτεί ή καταστραφεί από τα έργα των μεταγενέστερων καλλιεργητών. Εδώ, όσο πουθενά αλλού εκτός από μερικά απόμερα νησάκια, μπορεί κανείς να δει με τι έμοιαζε η Μεσογειακή Αρχαιότητα.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που είδαμε είναι τυπική. Προτάσσει αόριστες γενικές αρχές αλλά υστερεί σε ουσιαστική λεπτομέρεια. Ασχολείται κυρίως με εκείνες της περιοχές για τις οποίες έχει προταθεί οικοδόμηση και δεν λέει τίποτα για τις επιπτώσεις στην υπόλοιπη χερσόνησο. Πρακτικά, η ανάπτυξη κάποιων τμημάτων της χερσονήσου θα απειλήσουν την υπόλοιπη. Αν το πρώτο έργο είναι επιτυχές θα οδηγήσει σε ζήτηση για επέκταση. Ακόμα κι αν δεν γίνει αυτό, οι περιοχές που δεν θα κτισθούν είναι πιθανά, οποιεσδήποτε κι αν είναι οι τωρινές προθέσεις των επενδυτών, να καταληφθούν από βοηθητικά κτήρια, χώρους στάθμευσης, χώρους απόθεσης υλικών εκχωμάτωσης και σκουπίδια. Το καθεστώς βόσκησης, που είναι βασικό για τη διατήρηση της βλάστησης, θα επηρεαστεί πιθανά. Το περίφημο φοινικόδασος, αν και δεν θα επηρεαστεί άμεσα, απειλείται από ρύπανση του υπόγειου νερού από το οποίο εξαρτάται, και επίσης γιατί οι επενδυτές έχουν δυσκολίες στο να αντισταθούν να εισάγουν φοίνικες, και μαζί μ’ αυτούς το κόκκινο σκαθάρι των φοινίκων, ένα θανάσιμο παράσιτο για τους ενδημικούς φοίνικες.

Η εκτίμηση των αρχαιολογικών πόρων των επενδυτών είναι εντελώς ασύμβατη με αυτό που είδαμε εμείς. Για προστασία προτείνεται η περιοχή του Ίτανου, δύο μικρά κομμάτια της περιοχής, και πέντε απομονωμένες τοποθεσίες (μια από τις οποίες είναι μια Μινωική βίλα που έχει ήδη καταστραφεί από μπουλντόζες). Δύο από τις αρχαίες περιοχές είναι σε λάθος σημεία στο χάρτη, και εικάζουμε ότι οι μελετητές δεν επισκέφτηκαν ποτέ την περιοχή. Ο προτεινόμενος δρόμος προς το εργοστάσιο αφαλάτωσης θα περάσει ακριβώς από μέσα από μια πολύ σπουδαία περιοχή, όπου είναι εύκολα ορατά θεμέλια αρχαίων σπιτιών. Το να απομονωθούν αυτές οι λίγες περιοχές για προστασία, πάντως, είναι τραγικά ανεπαρκές. Σχεδόν όλο το τοπίο είναι στην πραγματικότητα μια αρχαιολογική περιοχή. Τα χαρακτηριστικά του, αν και είναι απόλυτα ικανά να επιβιώσουν αν αφεθούν μόνα, είναι ευαίσθητα και καταστρέφονται εύκολα από το είδος των χωματουργικών έργων που συνοδεύουν αναπόφευκτα τις εμπορικές εκμεταλλεύσεις (http://webefa.efa.gr/prospection-itanos/).

ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Δεν είμαστε αντίθετοι στην ανάπτυξη αυτή καθαυτή. Ένα τέτοιο έργο θα ήταν κατάλληλο στο σωστό μέρος, κοντά σε ένα υπάρχον θέρετρο όπου θα επιμήκυνε την περίοδο διακοπών και θα παρείχε πολύτιμη απασχόληση. Είναι άσκοπο και παράδοξο σε μια απόμερη γωνιά. Η βορειο-ανατολική Κρήτη χρειάζεται μόνο να αφεθεί μόνη, ή ίσως να αναπτυχθεί για πιο ευαίσθητο οικο-τουρισμό που θα κάνει διαθέσιμο το μοναδικό της τοπίο σ’ αυτούς που ενδιαφέρονται γι’ αυτό. Η βορειο-δυτική γωνιά της Κρήτης είναι μια άλλη περιοχή Φύση 2000 με έντονο ανάγλυφο, ενδημικά φυτά και αρχαιότητες. Αντί για γήπεδα γκολφ, ένα δίκτυο μονοπατιών με πινακίδες, που δείχνουν τι την κάνει μοναδική, έχει εγκατασταθεί.

ΤΟ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Υπάρχει μια άλλη ενοχλητική όψη. Η γη ανήκει στην Ιερά Μονή Παναγία η Ακρωτηριανή που έχει αφεθεί να παρακμάσει και τώρα έχει πολύ λίγους μοναχούς (και αυτονόητα πολύ λίγη ανάγκη για χρήματα). Οι γαίες του μοναστηριού είναι στη δικαιοδοσία του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου του Α΄.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει μια πολύ καλά αναπτυγμένη θεολογία για το περιβάλλον και το πνευματικό καθώς και το υλικό καθήκον της ανθρωπότητας να ζει σε αρμονία με τον φυσικό κόσμο και να φροντίζει για τα πλάσματα του Θεού. Σ’ αυτή την κατεύθυνση μας προτρέπει ο Πατριάρχης με επανειλημμένες επίσημες παρεμβάσεις του. Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και έχει μιλήσει εύγλωττα για την ανάγκη να προστατευθούν όλα τα ξεχωριστά μέρη του κόσμου όπως η Γροιλανδία και ο Αμαζόνιος. Η βορειο-ανατολική γωνιά της Κρήτης είναι ένα τέτοιο ξεχωριστό μέρος, επί του οποίου ο Πατριάρχης έχει πολύ μεγάλη δικαιοδοσία και επιρροή, που μέχρι τώρα δεν έχει χρησιμοποιήσει για να εμποδίσει την καταστροφή του.

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΗΣ

Προς: την Ελληνική κυβέρνηση και την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία

Εμείς που υπογράφουμε είμαστε ισχυρά αντίθετοι στην προτεινόμενη τουριστική ανάπτυξη του Κάβο Σίδερο από την Αγγλική Minoan Group και τη θυγατρική της Loyalward, σε συνεργασία με τον ηγούμενο της μονής Τοπλού. Η περιοχή έχει χαρακτηρισθεί σαν Περιοχή Ειδικής Προστασίας του δικτύου Φύση 2000 (SPA # GR4320006) μοναδικής περιβαλλοντικής και πολιτιστικής σημασίας για την Κρήτη και δεν θα πρέπει να μετατραπεί σε θέρετρο γκολφ. Φιλοξενεί την σχεδόν μοναδική όαση του φοινικόδασους Βάι, ενδημική χλωρίδα και πανίδα, και σημαντικά αρχαιολογικά ερείπια, τα οποία θα καταστραφούν ανεπιστρεπτί από ένα τέτοιο έργο.

Παρακαλώ δείτε την έκθεση γι’ αυτή την περιοχή στον διαδικτυακό τόπο του ΥΠΕΧΩΔΕ http://natura.minenv.gr/natura/server/user/biotopos_info.asp?siteCode=GR4320006

Επιπλέον, η βορειοανατολική γωνία της Κρήτης ήδη αντιμετωπίζει ετήσια προβλήματα έλλειψης νερού, καθιστώντας παράλογη την κατασκευή υδροβόρων γηπέδων γκολφ και δωματίων για 7000 διψασμένους ανθρώπους. Το προτεινόμενο εργοστάσιο αφαλάτωσης θα προκαλέσει περαιτέρω βλάβη καλύπτοντας ένα μεγάλο μέρος της περιοχής με ανεμογεννήτριες ή/και ηλιακούς συλλέκτες ή απαιτώντας πολύ μεγάλη ποσότητα ενέργειας που είναι σπάνια στην Κρήτη. Η διάθεση του αλμόλοιπου από το εργοστάσιο θα προκαλέσει πολύ σημαντική ρύπανση. Παρακαλούμε δείτε το πρόσφατο άρθρο στην The Guardian http://www.guardian.co.uk/environment/2008/mar/05/endangeredhabitats.endangeredspecies

Η εκδίκαση της υπόθεσης από το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει αναβληθεί για τις 9 Μαΐου, 2008. Υπάρχει ακόμα χρόνος να κάνουμε τη διαφορά. Αν έχετε υποστηρίξει αυτό το έργο στο παρελθόν, παρακαλούμε ξανασκεφτείτε τη θέση σας. Παρακαλούμε μην επιτρέψετε να συμβεί μια τέτοια περιβαλλοντική και πολιτιστική καταστροφή. Πάρτε θέση εναντίον αυτής της επένδυσης. Διατηρήστε αυτό το μοναδικό τοπίο.

Ευχαριστούμε για το χρόνο σας να διαβάσετε αυτό το γράμμα.

Dr. Jennifer Moody
MacArthur Fellow
Environmental Archaeologist
Research Fellow, Department of Classics
University of Texas at Austin

Prof. Oliver Rackham
OBE, Fellow of the British Academy, Honorary Professor of Historical Ecology
Master of Corpus Christi College, Cambridge

ΜΙΑ ΛΙΣΤΑ, ΕΝΑΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Μέσα σε 20 μέρες η διεθνής έκκληση πλησιάζει τις 5000 υπογραφές, που συνεχίζουν να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Πολλά είναι τα βαριά ονόματα με τίτλους, διδακτορικά, έργο και κύρος. Τι είναι όμως αυτή η λίστα με τα χιλιάδες ονόματα και τα εύγλωττα επιγραφικά σχόλια;

Είναι πρωτίστως ένα όπλο αντίστασης ευαίσθητων ανθρώπων απ’ όλες τις γωνιές του πλανήτη που πιστεύουμε ότι εν τέλει θα φανεί αποτελεσματικότερο απ’ τα όπλα των κερδοσκόπων και τις επιχειρηματικές μεγαλομανίες ορισμένων εκκλησιαστικών και πολιτικών παραγόντων. Όμως αυτή η λίστα είναι παράλληλα ένας καθρέπτης φτιαγμένος από χιλιάδες μάτια που μας κοιτάζουν με αγωνία.Ένας καθρέφτης που αποκαλύπτει τις μεγάλες υποχρεώσεις αλλά και δυνατότητες που έχουμε ως τόπος και ως κοινωνία. Μέσα του διακρίνουμε καθαρά πως δεν μας αξίζει να σερνόμαστε γονυπετείς πίσω απ’ τα αργύρια και τα παραμύθια απίθανων developers, που παριστάνουν τους ευεργέτες. Μέσα του ανακαλύπτουμε την χαμένη μας περηφάνια, ως κατοίκων ενός τόπου μοναδικού, που μας καλεί να αναδείξουμε τα μοναδικά του θέλγητρα, αρχαιολογικά, φυσικά, βιολογικά, αλλά και τα κοινωνικά, πολιτιστικά, μουσικά, γαστρονομικά ώστε να δεξιωθούμε το σοβαρό, υπαρκτό, τουριστικό ρεύμα που διψά να τα γνωρίσει, να τα μελετήσει, να τα χαρεί και είναι πρόθυμο να μας το ανταποδώσει.

Αυτός ο καθρέφτης μας υποχρεώνει να τοποθετήσουμε ψηλότερα τον πήχη των πολιτικών μας κινήσεων, προγραμμάτων και οραμάτων. Το μπορούμε και θα το πετύχουμε μαζί με τη Τζένη, τον Όλιβερ, τους φίλους της Κρήτης, όπου γης...

Ακολουθούν επιλεγμένες υπογραφές και σημειώματα που δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι είναι τα χαρακτηριστικότερα. Θα ήταν πολύτιμο μάθημα πολιτικής και πατριδογνωσίας αν οι εναπομείναντες ανιδιοτελείς υποστηρικτές αυτής της επένδυσης έμπαιναν στον κόπο να διατρέξουν όλες τις υπογραφές και όλα τα σημειώματα. Θα καταλάβαιναν ότι αυτός ο τόπος προσφέρει στο σύγχρονο άνθρωπο τη δυνατότητα μιας μοναδικής εμπειρίας, να δει το ίδιο ακριβώς τοπίο που έβλεπαν οι Μινωίτες χιλιάδες χρόνια πριν και θα κατανοούσε πόσο παράλογο είναι να επιδοτούμε την καταστροφή του για τη δημιουργία γηπέδων γκολφ αντί να αναδεικνύουμε τις μοναδικές αρχαιότητες που κρύβει στα σπλάχνα του και τον φυσικό πλούτο που ενδημεί στο έδαφος του...

Θύμιος Παπαγιάννης, Ελλάδα
Το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας, η Κρήτη, είναι υπερβολικά ανεπτυγμένη σε τουριστικές εγκαταστάσεις με καταστροφικά αποτελέσματα στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής. Σίγουρα δεν χρειάζεται περισσότερες μεγάλης κλίμακας τουριστικές εγκαταστάσεις. Φτάνει πια!!!

Ελένη Κουκλέλη, καθηγήτρια Γεωγραφίας στο Π. Καλιφόρνιας, Σάντα Μπάρμπαρα
Σαν χωροτάκτης και καθηγήτρια Γεωγραφίας, αλλά πάνω απ’ όλα σαν κάποια που αγαπά βαθειά την Κρήτη, οικτίρω αυτό το λανθασμένο σχέδιο για όλους τους οικολογικούς, πολιτιστικούς, ιστορικούς, τεχνικούς και πρακτικούς σκοπούς που αναφέρει αυτή η έκκληση. Γήπεδα γκολφ υπάρχουν πάρα πολλά. Το Κάβο Σίδερο είναι μια από τις τελευταίες άγριες περιοχές που απομένουν στην Κρήτη, στην Ελλάδα, σ’ όλο τον κόσμο. Σαν Ελληνίδα θα αισθανθώ βαθειά ντροπή αν επιτραπεί σ’ αυτό το έργο να προχωρήσει.

Howard Griffiths, καθηγητής Οικολογίας Φυτών, Π. Κέημπριτζ, Αγγλία
Αυτό το έργο θα είναι μια οικολογική καταστροφή για μια σπουδαία περιοχή φυσικής ομορφιάς και βιοποικιλότητας, που είναι σε μια εύθραυστη ισορροπία μεταξύ διαθεσιμότητας νερού και έκθεσης. Η περιοχή είναι εντελώς ακατάλληλη ηια ένα τέτοιο έργο.

Bernard Lane, καθηγητής και σύμβουλος Τουρισμού, Π. Sheffiled-Hallam, Αγγλία (εκδότης μαζί με τον καθηγητή Bill Bramwell, που υπογράφει επίσης, του επιστημονικού περιοδικού για τον Αειφόρο Τουρισμό: Journal of Sustainable Tourism)
Υπογράφω αυτή την έκκληση σαν σύμβουλος τουρισμού και σαν λάτρης της Κρήτης και του Κρητικού τοπίου εδώ και πολλά χρόνια. Το προτεινόμενο έργο θα προκαλέσει πολύ βλάβη και θα κάνει λίγο καλό.

Δημήτρης Τζανουδάκης, καθηγητής Οικολογίας, Π. Πατρών.
Συμφωνώ με την πρωτοβουλία σας και δυστυχώς παρόμοια είναι η κατάσταση σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Σχεδόν ένα μήνα πριν (7 Μαρτίου 2008) συζήτησα αυτό το πρόβλημα σε άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.

Γεωργία Καμάρη, καθηγήτρια Οικολογίας, Π. Πατρών
Παρακαλώ σεβαστείτε αυτόν τον όμορφο οικότοπο διατηρώντας τον άγριο, και προστατέψετε την ενδημική πανίδα και χλωρίδα. Απομακρύνετε το σχέδιο για το γήπεδο γκολφ. Υπάρχουν πολλοί άλλοι τόποι κατάλληλο γι’ αυτό, πάντως, εκτός Κρήτης! Είναι μια κατεστραμμένη ιδέα!

Ελευθέριος Πλάτων, καθηγητής Αρχαιολογίας, Π. Αθηνών
Εργάζομαι πάνω από 30 χρόνια στην περιοχή της Ανατολικής Κρήτης, αρχικά σαν συνεργάτης και μετά σαν διευθυντής των αρχαιολογικών ανασκαφών στη Ζάκρο, που είναι κοντά στην υπό συζήτηση περιοχή. Γνωρίζω πολύ καλά την περιοχή και είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι οποιαδήποτε οικοδομική ή άλλη δραστηριότητα μεγάλης κλίμακας θα κατέστρεφε σοβαρά αυτό τον τόπο, που είναι ένας από τους τελευταίους παράδεισους της Κρήτης.

Chris Perkins, καθηγητής Γεωγραφίας, Π. Μάντσεστερ, Αγγλία
Η πρόταση της Minoan group δεν έχει νόημα. Είμαι γεωγράφος και γκόλφερ και αντιτίθεμαι ισχυρά σ’ αυτή την πρόταση. Ακατάλληλα και παγκοσμιοποιημένα θέρετρα γκολφ που τα διαχειρίζοντια πολυεθνικές επιχειρήσεις ούτε υποστηρίζουν την τοπική τουριστική οικονομία ούτε είναι συμβατά μ’ αυτό που θέλουν οι γκόλφερ!

John Birks, καθηγητής, Βοτανικό Ινστιτούτο, Π. Μπέργκεν, Νορβηγία.
Η Κρήτη υποστηρίζει μια μοναδική παγκόσμιας σπουδαιότητας χλωρίδα. Είναι αυτό που αποκαλείται “hot spot” βιοποικιλότητας. Το ακραίο βορειοανατολικό τμήμα της είναι ιδιαιτέρως σημαντική περιοχή της Κρήτης. Έχει τόσο πολύ αλλοιωθεί Κρήτη. Περισσότερη αλλοίωση θα ήταν μια παγκόσμια καταστροφή.

Nili Lowicz-Darby, αρχιτέκτων-πολεοδόμος, Ελλάδα
Αυτό το έργο είναι απόλυτα μη-βιώσιμο και θα προκαλέσει οικολογική καταστροφή!

Paul Watkins, εκδότης της Αγγλο-Ελληνικής Επιθεώρησης, Αγγλία
Η πολιτιστική και η φυσική κληρονομιά είναι αδιαχώριστες στο μυαλό μου. Σαν εκδότης της Αγγλο-Ελληνικής Επιθεώρησης, που προωθεί την πρώτη, δεν μπορώ παρά να υποστηρίξω την διατήρηση της δεύτερης. Αυτή η όμορφη γωνιά της Κρήτης, ενός νησιού που έχει γίνει μάρτυρας μεγάλης καταστροφής από αλόγιστη τουριστική ανάπτυξη, πρέπει να σωθεί πάση θυσία, επειδή είναι ένα ουσιαστικό συστατικό του μοναδικού Κρητικού τοπίου.

Geraldine C. Gesell, αρχαιολόγος, Τεννεσσή, ΗΠΑ
Σαν αρχαιολόγος που έχω δουλέψει σχεδόν 30 χρόνια στην Ανατολική Κρήτη μπορώ να επιβεβαιώσω αυτή την εκστρατεία. Έχω παίξει γκολφ και ξέρω ότι δεν θα ήθελα να παίζω σ’ αυτό το μέρος με τον αέρα και το τοπικό κλίμα. Η περιοχή είναι ακατάλληλη γι’ αυτό το έργο που θα καταστρέψει τη δυνατή ομορφιά της όπως και τις επιστημονικές έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη εκεί.

Christopher Somerville, συγγραφέας βιβλίων για την Κρήτη, Αγγλία
Έχω ταξιδέψει στο Σίδερο. Είναι η πιο όμορφη, σπάνια και ευαίσθητη περιοχή για την οποία η Κρήτη και οι Κρητικοί πρέπει να είναι εξαιρετικά περήφανοι. Έργο της κλίμακας και του είδους που προτείνεται θα την καταστρέψει. Παρακαλώ μη συνεχίσετε περαιτέρω αυτό το έργο. (Συγγραφέας του βιβλίου ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΒΗΜΑ – ένας περίπατος μέσα από την καρδιά της Κρήτης και άλλων βιβλίων, ποιημάτων και άρθρων για την Κρήτη).

Elizabeth Boleman-Herring, εκδότρια του OfficialWire.com, Νιού Τζέρσευ, ΗΠΑ
Κοιτάτε, υπάρχουν ήδη αρκετά γήπεδα γκολφ σ’ αυτό τον εκρηκτικό πλανήτη: δεν είναι ανάγκη να είμαστε «τρανταχτά λευκοί» στην Κρήτη, για όνομα του Θεού! Τρελάθηκαν αυτοί οι άνθρωποι; Πρέπει να είναι οι ίδιοι που άνοιξαν το λεγόμενο «Υδατο-Πάρκο» στη Μύκονο. Δώστε τους γη στο φεγγάρι, θα έλεγα. Τότε οι γκόλφερ θα μπορούν να επισκεφτούν το φεγγάρι για την εξωτική τους τρέλα. ΑΓΑΠΗ αυτό το μέρος της Κρήτης, έτσι όπως είναι. Είναι το πίσω μέρος του πέραν: είναι ένας αλώβητος, άγριος παράδεισος (εκτός από μια απάνθρωπη λουτρόπολη (spa). Πάρτε μαζί σας τον Πατριάρχη, όσοι μπορείτε. Η εκκλησία έχει σώσει αρκετά την Πάτμο από παρόμοια παραφροσύνη: ίσως μπορεί να πετύχει πάλι, στην Κρήτη.

Aliki Tsirilakis-Constantinou, Νιού Γιορκ, ΗΠΑ
Τη Σητεία ο Θεός την έκανε όμορφη... Εμείς οι άνθρωποι την καταστρέψαμε. Υπογράφω για να μη συνεχιστεί η καταστροφή.

Χωρίς σχόλια, υπογράφουν ο αρχαιολόγος Alain Schnapp, υπεύθυνος της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής που κάνει ανασκαφές στην Ίτανο, ο καθηγητής Ιστορίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Ιρλανδίας Colman Etchingham, καθηγητές Ελληνικών και ξένων Πανεπιστημίων, ιστορικοί, αρχαιολόγοι, οικολόγοι...

Επιλέξαμε δυο χαρακτηριστικά σχόλια για να κλείσουμε τούτη την αναφορά, το πρώτο απ’ την Ελλάδα, το δεύτερο από την Αγγλία:

Αν είναι να καταστρέψετε ένα τόπο, ας το κάνετε για κάποιο σοβαρό λόγο, όχι απλά για να παίξετε γκολφ.

Καταστρέψτε την Κρήτη και θα καταστρέψετε τη συλλογική ταυτότητα της ανθρωπότητας.

Τριακόσιοι περίπου πολίτες και οργανώσεις από την περιοχή και την υπόλοιπη Κρήτη έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της περιβαλλοντικής μελέτης. Η προσφυγή θα συζητηθεί στις 9 Μαΐου.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!

ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ "ΟΙΚΟΚΡΗΤΗ"
www.ecocrete.gr

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008

Πως θα κάνουμε την Δευτέρα πιο καθαρή?

ΣΧΟΙΝΙΑΣ / Κυριακή 16 Μαρτίου
Την Κυριακή 16 Μαρτίου 2008, ομάδες εθελοντών διοργανώνουν έναν καθαρισμό του δάσους και της παραλίας του Σχοινιά. Οι Διοργανωτές περιλαμβάνουν την ΜΙΑΦΥΣΗ, Hellada group , NAVIGATOR και άλλους.
Στόχος μας είναι να απελευθερώσουμε την παραλία και το δάσος του σχοινιά από όσα σκουπίδια γίνεται.
Τώρα που αρχίζουν οι ζέστες και οι επισκέπτες στο ευαίσθητο οικοσύστημα του σχοινιά αυξάνονται, πρέπει να μαζευτούν πλαστικά, γυαλιά και πολλά άλλα απορρίμματα που βρίσκονται στο Δάσος.
Ας θυμηθούμε ότι το δάσος το καλοκαίρι θα κινδυνέψει από την φωτιά και ότι τα σκουπίδια είναι συχνά μια από τις αιτίες ανάφλεξης.
Για επικοινωνία / συμμετοχή
Philip Ammerman
email: pga@navigator-consulting.com
Skype: philipammerman
GSM: 6977-662-450
Office: 210-640-3098
Πρόγραμμα ημέρας
Σημείο Συνάντησης
Αθήνα: 09.00 Σταθμός μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας--
Σχοινιάς: Ταβέρνα «Ο Γλάρος» στην παραλία 10.15- 10-30
Καθαρισμός από τις 10.30 ως τις 13.00
Τι να φέρετε
Νερό και αναψυκτικά για δική σας κατανάλωση
Σακούλες σκουπιδιών
Άνετα ρούχα εργασίας
Φαγητά και ποτά για να συμβάλετε στο υπαίθριο γεύμα στις 13.00
Λεπτομέρειες

On Sunday, March 16th, a group of volunteers is organising a "Kathari Deftera" clean-up of Schinias Beach. This is a volunteer effort, co-organised by NAVIGATOR Consulting, HELADA (the Hellenic-American Democratic Association), ΜΙΑΦΥΣΙ and others.
Objective
Our objective is to collect and bag as much garbage as possible. We will place the collected garbage in the newly-installed recycling bins placed near the beach.
The warm weather is starting, and with it the influx of visitors to Schinias, a sensitive ecosystem, is growing. The site is littered with garbage, mostly plastic, metal and glass packaging left over the years. We will focus on cleaning as much of the forest region as possible. The amount of ground we will cover will depend on the number of volunteers to turn out on March 16th. Please register, so we can plan the meeting points and work crews.
Meeting Place
In Athens: Meet in the Doukissis Plakentias Metro parking lot at 09:00. A car pool will be organised for those who do not have their own transport. We will depart by 09:30 for Schinias
In Schinias: Meet at the "Glaros" taverna on the beach. Take the first right-hand turn after the tavernas on the paved road which runs parallel to the forest and beach. Please arrive between 10:15 - 10:30 so we can begin cleaning.
Cleaning will start at around 10:30 and continue until 13:00.
What to Bring
Please bring with you:
- Water or beverages to drink (personal consumption)
- Garbage bags for collection of garbage (we will have some bags on site)
- Comfortable work clothes, including work gloves if preferred
We will be eating a picnic lunch at 13:00: we would appreciate it if you could bring a salad, cold-cuts, drinks/beverages or other food to contribute to the common lunch.
Contact Information
For more information, please contact Philip Ammerman:
email: pga@navigator-consulting.com
Skype: philipammerman
GSM: 6977-662-450
Office: 210-640-3098

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ

ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ
χαρίζουν τα έργα τους για να ενισχύσουν
τους Οικολόγους Πράσινους.
Τα εγκαίνια της έκθεσης, με τίτλο ΠΡΑΣΙΝΟ, θα γίνουν
την Τρίτη, 26 Φεβρουαρίου 2008 και ώρα 20.00
στην αίθουσα Τέχνης «Μελίνα Μερκούρη»
(Παλαιό Πιλοποιείο Πουλόπουλου κάτω από τη Γέφυρα)
Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης, Θησείο
Την Παρασκευή, 29 Φεβρουαρίου 2008, στις 18.30
κ. Πέτρος Βέργος θα δημοπρατήσει τα έργα.
Παρακαλούμε όλους τους φίλους να φροντίσουν για την γνωστοποίηση της έκθεσης και να μας τιμήσουν με την παρουσία τους.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν
Αγγελίδης Νίκος, Αγγελίδου Δάφνη, Αδαμάκος Γιάννης, Αϊδίνης Διαμαντής, Αλεξίου Νίκος, Ανδρειάδου Τζούλια, Αυγέρος Γιώργος, Βαλαβανίδης Γιάννης, Βαλαωρίτης Νάνος, Βατανίδης Στάθης, Βερούκας Αλέξης, Βισκαδουράκης Νίκος, Βλαχάκη Μαριλίτσα, Valencia Juan Carlos, Γέρος Δημήτρης, Γκιζελή Κλειώ, Δασκαλάκης Στέφανος, Δεβετζής Ανδρέας, Δημητρίου Καίτη, Ευνομία, Ζαμπούρα Μαριλένα, Ζαχαριουδάκης Μανώλης, Hadgipateras, Mark, Ηλιοπούλου Ειρήνη, Ιωάννου Σταύρος, Καλλιγά Λίζη, Καλογεροπούλου Σοφία, Καμχής Μάριος, Καραβούζης Χρήστος, Καράμπελας Αντρέας, Καρράς Χρήστος, Κασιμάτη Πωλίνα, Κασιμάτη Νίκη, Κατζουράκης Κυριάκος, Κατσιπάνος Θεόφιλος, Κατσουλίδης Τάκης, Κοκκινίδης Δημήτρης, Κοτσώνης Μίλτος, Κούστας Απόστολος, Κούτση Λένα, Κυριακού Σοφία, Κυριτσόπουλος Αλέξης, Λαζόγκας Γιώργος, Λακερίδου Γιούλη, Λαχάς Κώστας, Λιβάνης Στάθης, Μαδένης Μιχάλης, Μακρή Τέτα, Μανουσάκης Μιχάλης, Ματσούκη Ειρήνη, Μιγάδης Γιάννης, Μιχαηλίδης Γιάννης, Μόραλης Γιάννης, Μουρσελά Κλεοπάτρα, Μπαχά Μαρία, Μπλιάτσου Γεωργία, Μπότσογλου Χρόνης, Μπουκλή Μαρία, Οικονομίδης Νίκος, Παναγιωτίδης Άγγελος, Πατσόγλου Αριστείδης, Περάκης Κωνσταντίνος, Πεχλιβανίδης Φώτης, Πολενάκη Λίλα, Ρόκος Στέφανος, Ρόρρης Γιώργος, Ρουσσοπούλου Λέα, Σάμιος Παύλος, Σαρελάκου Ρουμπίνα, Σγουρομύτη Χριστίνα, Σιδέρης Τάκης, Σκατσάς Γιάννης, Σόρογκας Σωτήρης, Σπεράντζας Βασίλης, Σταμπουλόπουλος Νίκος, Στεφάνου Νίκος, Τέτσης Παναγιώτης, Τζάννες Γιώργος, Τσιριγκούλης Λεωνίδας, Τσιριγκούλης Γιάννος, Τσιριγκούλης Νίκος, Φασιανός Αλέκος, Φουντουκλής Αλέκος, Φιλοπούλου Μαρία, Χάρος Μανόλης, Χατζησάββα Ερατώ, Χωριανοπούλου Ειρήνη, Ψυχοπαίδης Γιάννης
Επιμέλεια στησίματος έκθεσης: Αλέξιος Παπαζαχαρίας
Οργάνωση έκθεσης: Κάτια Λεμπέση - Λενιώ Μυριβήλη
Λίγα λόγια για τους Οικολόγους Πράσινους
Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι το Πράσινο κόμμα της Ελλάδας, ιδρυτικό και ισότιμο μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Ιδρύθηκε το 2003 και αποτελείται όχι από επαγγελματίες πολιτικούς αλλά από πολίτες ενεργούς σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά κινήματα καθώς και από κόσμο ευαισθητοποιημένο γύρω από τα ζητήματα βιωσιμότητας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης, που ασχολείται για πρώτη φορά με την πολιτική. Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουν άμεσες και ριζικές αλλαγές στα κριτήρια και τις προτεραιότητες του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης. Αγωνίζονται για να μπει η Πολιτική Οικολογία με σύγχρονο τρόπο στο κέντρο της πολιτικής ατζέντας.
Διαβάστε το πολιτικό μας πρόγραμμα στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση www.ecogreens.gr

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Είδη που θα χαθούν από την κλιματική αλλαγή: ποια θα χάσουμε, πως θα τα σώσουμε τα υπόλοιπα;







Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Ακόμη κι αν ληφθούν τα πιο αυστηρά εφαρμόσιμα μέτρα περιορισμού των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ένα μεγάλο μέρος της ζημιάς έχει ήδη γίνει εφόσον πάνω από έναν αιώνα βασίσαμε τον πολιτισμό μας σε ενέργεια που όχι μόνο είναι πεπερασμένη αλλά μας βλάπτει κιόλας. Το παράδοξο δυστυχώς είναι ότι ενώ είχε προβλεφθεί το πρόβλημα από επιστήμονες τουλάχιστον από την δεκαετία του 50, (ανοίξτε τώρα τον υπολογιστή σας και δείτε απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ παραγωγής του Frank Capra, στο http://www.youtube.com/watch?v=0lgzz-L7GFg του 1958 ), πολλές κυβερνήσεις, ανάμεσα στις οποίες και η δικιά μας, δεν έχουν ακόμη πεισθεί ότι τα μέτρα είναι αναγκαιότητα για την επιβίωση του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Δεν πρόκειται για κάποιο κακό όνειρο από το οποίο μπορούμε όποτε θέλουμε να ξυπνήσουμε. Επίσης πρόκειται για κάτι στο οποίο ο καθένας μας έχει κάποιες ευθύνες όσο δεν εφαρμόζει τα λίγα που μπορεί, τα οποία δεν είναι καθόλου ασήμαντα αν εφαρμοστούν από πολλούς. Όμως διανοηθείτε πόσο απροσμέτρητες είναι οι ευθύνες των κυβερνώντων που είναι υπεύθυνοι να κάνουν αυτά που δεν μπορούμε εμείς ατομικά. Μέρος βέβαια της ατομικής μας ευθύνης είναι η απαίτησή μας από τις κυβερνήσεις να δράσουν.

Από την άλλη η καταστροφολογία, παρά τα ήδη απτά δείγματα ότι οι προφητείες αληθεύουν (δείτε τις φετινές πυρκαγιές και τους καύσωνες), δεν θα έπρεπε να είναι καθόλου απαραίτητος τρόπος πειθούς. Λίγοι έχουν πραγματικά συνειδητοποιήσει πόσο θετικά θα είναι τα οφέλη σε όλα τα επίπεδα από την δημιουργία ενός καθαρότερου πλανήτη, χάρις στην απεξάρτηση από το πετρέλαιο, σε επίπεδο οικονομίας, ειρήνης και ισότητας. Σήμερα είναι εφικτό να παραχθεί ενέργεια ακόμη και από τα αποφάγια μας. Είναι απόλυτα λογικό το πόσο πολύ μια τέτοια πρακτική και άλλες ανάλογες, σε μεγαλύτερη κλίμακα από την σημερινή θα αλλάξουν τελείως τις δομές της οικονομίας. Κάθε τοπική κοινότητα θα μπορεί να λύνει ένα μεγάλο μέρος από τα προβλήματά της μόνη της, χωρίς εξαρτήσεις εισαγωγών από περιοχές που διαθέτουν πολύτιμα ορυκτά. Αυτό θα μειώσει τις διεθνείς εντάσεις και εν δυνάμει μπορεί να ελαφρύνει το πρόβλημα της φτώχιας.

Εγώ πάντως στεναχωριέμαι ιδιαίτερα που στην Ελλάδα δεν υπάρχει χωριστός κάδος περισυλλογής των βιο-απορριμμάτων. Πρόκειται για μια απίστευτης κλίμακας σπατάλη πόρων, που αγγίζει τα όρια του ανήθικου.

Ο αγώνας ενάντια στην κλιματική αλλαγή δεν είναι λοιπόν μόνο για την αποφυγή μιας πιθανής καταστροφής (γράφω «πιθανής» για να ικανοποιήσω και όσους αρνούνται την κλιματική αλλαγή, αλλά βρισκόμαστε σε ασφαλή δρόμο να κάψουμε κι άλλα τόσα στρέμματα το επόμενο καλοκαίρι). Είναι για την δημιουργία ενός κόσμου με διαφορετικές και καλύτερες ισορροπίες που θα προκύψουν από την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Αυτό είναι το στοίχημα. Μέχρι να τον δημιουργήσουμε όμως, πολλά από αυτά που γνωρίζουμε για τον πλούτο της φύσης γύρω μας αναπόφευκτα θα χαθούν. Χωρίς αμφιβολία, ο προηγούμενος αιώνας απέδειξε πόσο μπορεί να επιταχυνθεί ο ρυθμός εξαφάνισης ειδών. Στον εικοστό πρώτο αιώνα αναμένουμε έναν ρυθμό ισάξιο της εποχής που χάθηκαν οι δεινόσαυροι. Ας τα αποχαιρετήσουμε όπως τους αξίζει. Ελπίζω να διαψευστώ, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να προετοιμαστούμε μα ζήσουμε σ΄ έναν κόσμο χωρίς:

1) Πολικές αρκούδες -- λόγω της εξάρτησής της από τους πάγους- Η καθυστέρηση της πήξης των πάγων υποχρεώνει τις αρκούδες ( που εξαρτώνται από το χειμερινό κυνήγι) να χάσουν κρίσιμα αποθέματα λίπους από το σώμα τους με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η αναπαραγωγή τους ικανότητα και η ποσότητα γάλατος που μπορούν να παράγουν τα θηλυκά για τα μικρά τους. Ήδη έχει αποδειχτεί ότι έχουν μειωθεί οι γεννήσεις κατά 15%, παρότι η προστασία ορισμένων ειδών φώκιας έχει προσωρινά ευνοήσει τις αρκούδες ορισμένες περιοχές.

2) Βάτραχους και αμφίβια γενικώς

Μεγάλη ευαισθησία ακόμη και σε κλιματικές αλλαγές, ευαίσθητα σε μυκητιάσεις που συνδέονται με κλιματικές αλλαγές . Συγκεκριμένα έχουν ήδη εξαφανιστεί 70 από τα 110 είδη βατράχων Αρλεκίνων από την κεντρική και νότια Αμερική επειδή η υπερθέρμανση έχει προκαλέσει περισσότερες συννεφιές τις μέρες (που έγιναν πιο δροσερές) αλλά οι νύχτες ζεστάθηκαν. Αυτό ευνόησε μύκητες που σκοτώνουν τους βατράχους. Τα αμφίβια γενικώς δεν έχουν την δυνατότητα να μετακινηθούν σε άλλες ευνοϊκότερες περιοχές αν διαταραχτεί ο βιότοπός τους.

3) Πιγκουίνους

Λόγω εξάρτησης από τους πάγους της Ανταρκτικής για την αναπαραγωγή τους.

4) Κριλλ ( μικροσκοπικά γαριδόμορφα καρκινοειδή της ανταρκτικής)

Βάση της τροφικής αλυσίδας στην Ανταρκτική , ο βιολογικός τους κύκλος διαταράσσεται, 80% μείωση σήμερα

5) Φάλαινες

Εξαρτώνται άμεσα από το Κρίλλ

6) Μεταναστευτικά πουλιά

Λόγω διαταραχής των κύκλων των εντόμων δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε σχέση με τα μη μεταναστευτικά και ο ανταγωνισμός είναι προς όφελος των μη μεταναστευτικών. Οι κύκλοι των εντόμων έρχονται νωρίτερα με αποτέλεσμα να τρώνε καλά τα μη μεταναστευτικά είδη και τα μεταναστευτικά να φτάνουν κατόπιν εορτής.

7) Φώκιες

Λόγω εξάρτησης από τους πάγους από θαλάσσια ρεύματα, ψάρια, κοραλιογενείς υφάλους ανάλογα με το είδος

8) Κοράλια Η άνοδος της θερμοκρασίας διαταράσσει την συμβιωτική σχέση που έχουν με μικροσκοπικά φύκη. Χωρίς τα φύκη τα κοράλια αποχρωματίζονται και πεθαίνουν. Επίσης απειλούνται από τις αλλαγές των θαλάσσιων ρευμάτων και τις εντονότερες καταιγίδες.

__________________

Πολλές αποδείξεις υπάρχουν ότι διάφορα είδη μετακινούνται καθώς η κλιματική αλλαγή αναπόφευκτα επηρεάζει τους βιότοπούς τους. Όλα πάνε βορειότερα, στο ημισφαίριό μας. Τα παραδείγματα είναι όλο και περισσότερα: νέα είδη πεταλούδων καταγράφονται στη Φινλανδία ενώ πέρσι προσπάθησαν να φωλιάσουν εκεί πελαργοί για πρώτη φορά. Στο Τέξας πολλά είδη πουλιών, πεταλούδων και φυτών επεκτείνονται βορειότερα κατά 600 μέτρα τον χρόνο. Στην Μεγάλη Βρετανία έχουν καταγραφεί μετακινήσεις χερσαίων ειδών από 30 ως 60 χιλιόμετρα βορειότερα μέσα στα τελευταία 25 χρόνια ενώ στην ίδια χώρα, θαλάσσια είδη ζώων και φυτών έχουν μετακινηθεί 150 χιλιόμετρα βορειότερα τα τελευταία 50 χρόνια. Η ζώνη της τούνδρας υποχωρεί κατά 5 μέτρα τον χρόνο.

Αν θέλουμε να τουλάχιστον να αποφύγουμε την εξαφάνιση των ειδών που μπορούν έστω να προσαρμοστούν μετακινούμενα, είναι αυτονόητο ότι το σημερινό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών θα πρέπει και έχει κι αυτό κινούμενη ευελιξία. Δεν θα πρέπει οι δρυμοί να θεωρούνται στατικοί αλλά μάλλον να προσανατολιστούμε προς την δημιουργία μεγάλων διεθνών «διαδρόμων» βορρά – νότου από φυσικές προστατευόμενες περιοχές, προβλέποντας ποια είδη θα πάνε πού, κάτι που φυσικά δεν είναι αδύνατο. Κι εδώ στην Ελλάδα, ας κοιτάξουμε να μελετήσουμε τι γίνεται τώρα στην Αίγυπτο χωρίς τον Νείλο γιατί τέτοιο ποτάμι δεν έχουμε.