Προλαβαίνουμε να κάνουμε την Αττική όμορφη πάλι

Μία από τις πιο έντονες αλλά και πιο απελπισμένες στιγμές της ζωής μου ήταν η Κυριακή 8/7/07. Εκείνη τη μέρα, μαζί με χιλιάδες άλλους συμπολίτες μου βγήκα στο Σύνταγμα από οργή και στενοχώρια για κάτι που χάθηκε: το δάσος της Πάρνηθας.

Είδα πολλούς ανθρώπους να εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους αυθόρμητα και με φαντασία: μουσικές, τεράστιες θεατρικές κούκλες, ζωηρά συνθήματα, μαύρο χιούμορ, πανό, χρώματα. Στην ουσία όμως όλοι πενθούσαν. Εμοιαζε κάποιος κοινός συγγενής ή φίλος μας να είχε πεθάνει.

Το μόνο που θα μπορούσε τότε να είχε απαλύνει την τρομερή αίσθηση απώλειας, σκεφτόμουν, αντικρίζοντας το κτίριο της Βουλής μπροστά μου, ήταν να έβγαινε εκείνη τη στιγμή ένας πολιτικός, ο πρωθυπουργός θα προτιμούσε η αχαλίνωτη φαντασίωσή μου, να συμπαρασταθεί στη θλίψη μας και να ζητήσει συγγνώμη για την αποτυχία να προστατευτεί ένας κοινός μας πλούτος.

Κάτι τέτοιο δεν συνέβη βέβαια. Αντίθετα, σε λίγο είδαμε πολύ χειρότερα: θρηνήσαμε ανθρώπους και δέντρα μαζί. Παιδιά, γυναίκες, νέοι και γέροντες έχασαν τη ζωή τους στη φωτιά. Στη συνέχεια ακούσαμε δικαιολογίες, θεωρίες συνωμοσίας και υποσχέσεις που εμφανώς δεν τηρήθηκαν.

Πέρασε καιρός. Ενας χρόνος και κάτι. Η Πάρνηθα έφυγε από την επικαιρότητα. Κάποιοι, ανάμεσά τους και ο υπουργός Περιβάλλοντος, ελπίζουν ότι ξεχάσαμε.

Ξαφνικά, σαν στα κρυφά και με ψιλά γράμματα μη τυχόν και το πολυκαταλάβουμε, μαθαίνουμε το εξής: στα όρια του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας αποφασίζεται η δημιουργία του «Τεχνολογικού Πάρκου Ακρόπολις». 500 στρέμματα δάσους που απέμεινε σε πείσμα της φωτιάς, στο πολύτιμο για την ανάσα μας και τον ελεύθερο ορίζοντά μας σημείο, εκεί όπου υπάρχει άνοιγμα και επικοινωνεί η Πάρνηθα με την Πεντέλη, θα θυσιαστούν στο όνομα της ανάπτυξης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΥΠΕΧΩΔΕ αποδεικνύει στην πράξη ότι το ενδιαφέρον του για το περιβάλλον είναι μηδενικό, ενώ ερωτήματα δημιουργεί η σιωπή του συναρμόδιου για τα δάση, υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Ο κύριος Σουφλιάς στην ουσία καταργεί αυθαιρέτως όλες τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει για την προστασία της Πάρνηθας, μετά τη φωτιά του Ιουνίου 2007, με το τέχνασμα της δημιουργίας χωριστής ζώνης, όπου επιτρέπει διάφορες επεμβάσεις.

Με νέο Π.Δ. αναιρεί τώρα το προηγούμενο, ώστε να καταφέρει να περάσει απο το Συμβούλιο της Επικρατείας η καταστροφή του δάσους, χάρις σε άλλο «νομικό» περιτύλιγμα.

Δεν κατάλαβε φαίνεται το μήνυμα που έδωσαν χιλιάδες πολίτες, που βλέπουν ότι η ποιότητα της ζωής τους έχει άμεση σχέση με την υγεία του περιβάλλοντος; Που βλέπουν μέρα με τη μέρα να ψαλιδίζεται η δυνατότητα αναπνοής τους;

Στην Αττική δεν έχει απομείνει χώρος για περαιτέρω δόμηση σε βάρος οποιουδήποτε ελεύθερου χώρου. Θα πρέπει να βελτιώσουμε τα κτίρια που ήδη υπάρχουν, να αξιοποιήσουμε τα εγκαταλελειμμένα, να φροντίσουμε τα πάρκα και αποφασιστικά πλέον να δώσουμε ένα τέλος στο είδος της ανάπτυξης που απειλεί τον ζωτικό μας χώρο. Προλαβαίνουμε να την κάνουμε όμορφη πάλι.

Αρκεί οι πολίτες να δείξουν ότι δεν ξέχασαν.

Πολλα κόματα σήμερα μιλούν για "οικολογία"...

Ποιά θα έπρεπε να είναι η στάση των "Οικολόγων Πράσινων";
Δεν μας πειράζει λοιπον να αντιγράφουν τις προτάσεις μας.
Δεν έχουμε κάποιο "copywrite"
Μας πειράζει
να τις χρησιμοποιούν προεκλογικά ενώ δεν τις εννooύν
μας πειράζει να τις αραιώνουν με vερό.
μας πειράζει να τις καθιστούν αποσπασματικές , χωρίς συνολική θεώρηση, που συνδέει όλα τα ζητήματα μεταξύ τους κάτω από την "πράσινη" οπτική.
μας πειράζει να τις μιμούνται ενώ, στην πράξη εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα.


η Οικολογία είναι μια επιστήμη που μελετάει τις σχέσεις μεταξύ έμβιων όντων και αβιοτικών στοιχείων αλλά και την αλληλεξάρτηση των όντων μεταξύ τους, έχοντας περάσει μέσα από τον Δαρβινισμό και συνεπώς ξεφύγει από τον ανθρωποκεντρισμό.

Από την γνώση που προέκυψε χάρις στην σχετικά νέα αυτή επιστήμη του εικοστού αιώνα, δημιουργήθηκε με διάφορους τρόπους που γνωρίζουμε όλοι μας, μια νέα φιλοσοφία που είναι τόσο πολιτική όσο και στάση ζωής αλλά και νέα ηθική.

Αυτό αποκαλείται και πρέπει να αποκαλείται έτσι "πράσινη" φιλοσοφία και "πράσινη πολιτική".

Λάθος είναι να αναφερόμαστε στο "οικολογικό"¨κίνημα, θα έπρεπε για λόγους διάκρισης από την ομώνυμη επιστήμη να λέγεται αποκλειστικά "πράσινο", για τον απλούστατο λόγο, ότι μπορεί κάποιος να είναι "οικολόγος" αλλά αυτό να σημαίνει μονάχα ότι έχει σπουδάσει το αντικείμενο. Ένας βαθύς μελετητής της οικολογίας¨των κουνουπιών, για παράδειγμα, δεν είναι αναγκαστικά πράσινος, μπορεί στα υπόλοιπα πεδία να πιστεύει απολύτως διαφορετικά πράγματα, ενώ "οικολόγος" είναι.
Αυτό δημιουργεί σύγχυση, και στο παρελθόν πολύ μεγάλη.

Θεωρητική μας βάση λοιπόν δεν είναι μόνον η Οικολογία, αλλά η "οικολογική σοφία" που κατέληξε στην Πράσινη φιλοσοφία και Πολιτική.

Η 'Οικολογική σοφία" είναι η εφαρμογή των συμπερασμάτων της Οικολογίας και η επέκτασή των νοημάτων της στην πολιτική, την καθημερινότητα, με στόχο, εν τέλει, την επιβίωση του ανθρώπινου είδους μέσα στο περιβάλλον του -- το οικοσύστημα ΓΗ-- σε συνδυασμό με ηθικές παραμέτρους όπως της ισότητας, της δικαιοσύνης, πιστεύοντας ότι χωρίς αυτές το βασισμένο στην "Οικολογική σοφία" κοινωνικό οικοδόμημα δεν μπορεί να σταθεί, γιατί θα καταλήξει σε αστάθεια μέσα από αντιπαλότητες και ταραχές που προκαλεί αποδεδειγμένα η ανισότητα.

Αυτό είναι και το στοίχημά μας.

Εκεί λοιπόν, η βάση μας, προκειμένου να εξετάσει τα πράγματα αντικειμενικά πρώτα ξεφεύγει από τον "ανθρωποκεντρισμό" και στη συνέχεια, ως κίνημα, ηθική, σοφία και πολιτική, επιστρέφει και πάλι στον ανθρωποκεντρισμό, αλλά μέσα από μια καινούργια οπτική, που εντάσσει τον άνθρωπο στην σωστή επιστημονικά θέση του, μέσα στον δικό του οικολογικό θώκο, κι έχοντας εξηγήσει την συμπεριφορά του με όμοιο μεθοδολογικά τρόπο όπως και των υπόλοιπων έμβιων όντων.

Τώρα, όσον αφορά τους πολιτικούς, ειναι πολύ εύκολο να υιοθετούν την λέξη "Οικολογία" γιατί απλά δεν είναι ξεκάθαρο πλέον τι σημαίνει και δεν τους δεσμεύει σε τίποτε, έγινε "καραμέλα".
Αντίθετα, το "πράσινο" είναι συγκεκριμένο, ως πολιτική εφαρμογή, αλλά δύσκολα υιοθετείται από πολιτικούς που δεν το εννοούν πραγματικά.

Για "πράσινη" οικονομία βέβαια μιλάει και ο Παπανδρέου, μιλάει και ο Ομπάμα. Εκεί μπορούμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση, πάνω στο τι συγκεκριμένα εννοούμε και να πούμε ξεκάθαρα, ο,τι όσο κι αν όλοι μιλάνε σήμερα, οι προτάσεις μας είναι οι πιο έγκυρες και βάζουν τις πιο βαθιές και ριζικές τομές ενώ ταυτόχρονα, το γεγονός ότι αυτό είναι το 'επίκεντρο" της πολιτικής μας, η θεωρητική μας βάση και ο λόγος ύπαρξής μας, εμείς μόνο μπορούμε να εγγυηθούμε καλύτερα στους πολίτες της εφαρμογή της "πράσινης" πολιτικής, εφόσον, δεν επηρεαζόμαστε από τα διάφορα παγιωμένα συμφέροντα, βραχυπρόθεσμες πολιτικές επικερδείς για λίγους , ψηφοθηρία και λόμπυ.

Ταυτόχρονα, όλα αυτά, πρέπει να τα κάνουμε πάρα πολύ απλά και κατανοητά στους πολίτες, με τα απλούστερα λόγια δυνατόν και επαναλαμβάνοντας συνεχώς τα δικά μας ξεκάθαρα μηνύματα.

Οι οικολόγοι πράσινοι θα έπρεπε να αποβάλουμε το "οικολόγοι" και να παραμείνουμε απλώς "πράσινοι" ή κοινώς "πράσινο κόμμα της Ελλάδας"

Εξ άλλου σωστό είναι.

Δεν μας πειράζει λοιπόν να αντιγράφουν τις προτάσεις μας. Δεν έχουμε κάποιο "copywrite"
Μας πειράζει
να τις χρησιμοποιούν προεκλογικά ενώ δεν τις εννooύν
μας πειράζει να τις αραιώνουν με νερό
μας πειράζει να τις καθιστούν αποσπασματικές , χωρίς συνολική θεώρηση, που συνδέει όλα τα ζητήματα μεταξύ τους κάτω από την "πράσινη" οπτική.
μας πειράζει να τις μιμούνται ενώ, στην πράξη εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα.

Και αυτά πρέπει να τα κάνουμε από τώρα ξεκάθαρα.

Χρειαζόμαστε τόση εξουσία όση είναι απαραίτητη για να εγγυηθούμε την ορθή και πλήρη εφαρμογή των προτάσεών μας, έστω κι από άλλους, αυτούς που μιλούν ενώ δεν δεσμεύονται να πράξουν.

Κακλαμάνης, δήμαρχος δήμιος των δένδρων

Δελτίο τύπου της Οικολογικής Αθήνας

Με έκπληξη, απελπισία και οργή εκπρόσωποι των Οικολόγων Πράσινων και την Οικολογικής Αθήνας, μαζί με τους κατοίκους της Κυψέλης και της Πλατείας Αμερικής είδαν αιωνόβια δέντρα να ξεριζώνονται από τις μπουλντόζες του Δήμου Αθηναίων.

΄Ενα μικρό κομμάτι της φύσης είχε "ξεχαστεί" και επιζούσε στο παρκάκι της διασταύρωσης Κύπρου και Πατησίων στα κάτω Πατήσια. Εκεί μπορούσε ακόμη ένας πεζός να περπατήσει ήσυχος, μια μητέρα ή ένας πατέρας να πάει βόλτα το παιδί του.

Αυτή όμως δεν είναι η επιθυμία του δημάρχου της Αθήνας, που προτιμάει την πόλη μας παραδομένη στα αυτοκίνητα κι επιθυμεί να προσελκύσει κι άλλα καταστρέφοντας το πάρκο για να γίνει υπόγειος χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων πιστεύοντας ότι έτσι θα λύσει το πρόβλημα της στάθμευσης.

Όμως, όχι μόνο το πρόβλημα δεν θα λυθεί, γιατί ως γνωστόν οι θέσεις παρκαρίσματος είναι πάντα λιγότερες από τη ζήτηση, αλλά η καταστροφή του πάρκου είναι ένα σοβαρότατο πλήγμα στην ποιότητα της ζωής μας.

Εκεί με τα ΜΑΤ να απωθούν βίαια και να συνετίζουν "απείθαρχους πολίτες που τόλμησαν να θέλουν δέντρα στη γειτονιά τους" πραγματοποιήθηκε από τα συνεργεία πρασίνου του δήμου Αθηναίων που εδρεύουν στο Γουδί μια πραγματική γενοκτονία δέντρων. Οι μπουλντόζες άρχισαν το σωφρονιστικό τους έργο πριν ξημερώσει, στις 6 το πρωί. για να αιφνιδιάσουν και να φέρουν τους κατοίκους προ τετελεσμένου.

Είναι εντυπωσιακό και δείγμα των προθέσεων τους πώς οι μηχανισμοί του Δήμου και του κράτους λειτουργούν άψογα σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά αδυνατούν να εφαρμόσουν έστω και στοιχειωδώς τη νομιμότητα όταν πρόκειται για τον έλεγχο της παράνομης στάθμευσης. Τα τραγικά αποτελέσματα της πολιτικής τους, όπως ο θάνατος της δυστυχούς γιαγιάς και της εγγονής της πριν λίγες μέρες στη Λιοσίων, δε φαίνεται να τους συγκινούν καθόλου, γιατί τα «δικαιώματα» των ΙΧ είναι ιερά σε αυτή την πόλη και πάντως δεν μπορούν να απειληθούν από κάποια θύματα που δεν ανήκουν στις τάξεις των εργολάβων και των επιχειρηματιών real estate με τους οποίους κατά προτίμηση συνδιαλέγεται ο κ. Κακλαμάνης, όπως και οι προκάτοχοι του.

Απαιτούμε άμεσες και καθαρές απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα:

· Υπήρχε νόμιμη άδεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες για την κοπή των δέντρων;

· Ισχύει ότι το Αστυνομικό Τμήμα της οδού Θήρας αρνιόταν να δεχθεί την υποβολή μηνύσεων κατά των δημοτικών οργάνων όσο διαρκούσε το αυτόφωρο;

· Γιατί αγνοήθηκαν οι 3.500 υπογραφές κατοίκων κατά του έργου;

Πυκνοκτισμένες συνοικίες όπως η Κυψέλη αδυνατούν να ζήσουν χωρίς πράσινο, και δεν αντέχουν τη θυσία ούτε ενός δέντρου από τα ελάχιστα που έχουν απομείνει. Μπορούν όμως να ζήσουν χωρίς νέες θέσεις στάθμευσης, αν προωθηθεί με συνέπεια μια πολιτική που δίνει προτεραιότητα στη δημόσια συγκοινωνία, το περπάτημα και το ποδήλατο, περιορίζει τη δωρεάν στάθμευση στο 1ο ΙΧ των κατοίκων και αποθαρρύνει την πρόσβαση με ΙΧ από άλλες περιοχές. Αναλυτικές προτάσεις στην κατεύθυνση αυτή είχε καταθέσει η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΘΗΝΑ στο δημοτικό της πρόγραμμα, και είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου.

Αν παρόλα αυτά ο κ. Κακλαμάνης θέλει οπωσδήποτε να συνδυάσει υπόγεια γκαράζ με υψηλό πράσινο, του προτείνουμε:

Να κάνει την αρχή από τις γειτονικές πλατείες Κάνιγγος και Αιγύπτου, όπου ήδη λειτουργούν υπόγεια γκαράζ με την επιφάνειά τους πνιγμένη στο τσιμέντο.
Να υλοποιήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις για νέους χώρους πρασίνου με χορηγίες ιδιωτών, και να κάνει εκεί τα πειράματά του.

Οι κάτοικοι της περιοχής ξέρουν άλλωστε ότι ο κ. Κακλαμάνης είναι ο πρώτος δήμαρχος Αθηναίων που στήριξε το κτίσιμο πολυώροφης πολυκατοικίας σε ήδη διαμορφωμένη πλατεία (στην οδό Αγ.Παρασκευής, την άνοιξη του 2007) λίγες μόνο εκατοντάδες μέτρα από το σημείο της χθεσινής επίθεσης στο πράσινο.

΄Ο,τι και να φυτευτεί πάνω από το πάρκιγκ και τα μπετά δεν θα μπορέσει να αναπληρώσει το αιωνόβιο φυσικό τοπίο, ανάμιξη από μεγάλα πεύκα, φοίνικες, λεύκες και άλλα δένδρα που είχαν φυτέψει και οι ίδιοι οι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι απόλυτα αντίθετοι με το έργο αυτό και θα σταθούν τόσο στο πλευρό των πολιτών όσο και θα αντιταχθούν σε κάθε είδος ανάπτυξης στην Αθήνα που καταστρέφει το πράσινο και τους λίγους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους.

Οι ελεύθεροι χώροι είναι το σημαντικότερο στοιχείο που εξασφαλίζει ποιότητα ζωής στην πόλη μας, μια ανάσα στην καθημερινότητά μας, ένα σημείο για τις οικογένειες και τα παιδιά, ένα σημείο ηρεμίας που μπορεί να δώσει στη φαντασία μας λίγο χώρο.


Ζητάμε απλά το «έργο» να ματαιωθεί αμέσως. Ας μάθουμε επιτέλους να προσαρμόζουμε τη χρήση του ΙΧ (και τις προσδοκίες των εργολάβων) στις ανάγκες και τις αντοχές της πόλης, και όχι το αντίστροφο.

Δέκα λόγοι να μην ψηφίσετε Οικολόγους Πράσινους

Πιστεύετε οτι στην Ελλάδα όλα πάνε καλά, κι ότι μπορούμε να εξακολουθήσουμε μια χαρά όπως είμαστε, με την διαφθορά μας να καταστρέφει την οικονομία, οφελώντας προσωρινά μερικές τσέπες, ίσως κάποτε και την δική σας, κι επιπλέον λατρεύετε τον δικομματισμό, τα υπόλοιπα κόμματα για σας είναι περιττά.

Νομίζετε ότι δεν χρειάζεται περισσότερος σεβασμός στα κοινά και στα μακροπρόθεσμα συμφέροντά μας και δεν θέλετε ούτε αποκέντρωση ούτε συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις.

Σας φαίνεται καλή ιδέα να εξακολουθήσουμε να εξαρτώμαστε από το πετρέλαιο και τον λιγνίτη κι όχι απο ενέργεια που μπορούμε να παράγουμε ή να εξοικονομήσουμε ακόμη και μεις στο σπίτι και παράλληλα είστε βέβαιοι ότι νερό θα έχουμε για πάντα, όσο κι αν το σπαταλάμε ή το μολύνουμε με απόβλητα.

Προτιμάτε να πάρετε ρίσκα με πυρηνικά εργοστάσια και νομίζετε ότι η πείνα θα καταπολεμηθεί με τα μεταλλαγμένα φτηνά λαχανικά και δημητριακά αντί από ποιοτικά τοπικά ή βιολογικά προιόντα και καλύτερο μοίρασμα του πλούτου, δικαιότερο εμπόριο σε διεθνές και τοπικό επίπεδο.

Πρόκειται να αγοράσετε ένα καινούργιο 4Χ4 και θα θελήσετε με αυτό να μπαίνετε στο κέντρο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης να καβαλάτε το πεζοδρόμιο για να παρκάρετε, ενώ θα αρνηθείτε να μπείτε στο τραμ ή το μετρό και τραίνο δεν πρόκεται να πάρετε ποτέ.

Δεν σας ενδιαφέρουν τα δέντρα κι οι ελεύθεροι χώροι στις πόλεις, θέλετε μεγάλα εμπορικά κέντρα σε κάθε γωνιά, ενώ νομίζετε ότι η ανακύκλωση είναι περιττός κόπος και παράλληλα δεν πάτε πουθενά με τα πόδια κι ούτε θα το θελήσετε κάποτε.

Δεν θέλετε παιδεία που να ενισχύει την δημιουργικότητα και φαντασία των παιδιών αλλά θέλετε παπαγάλους που αγχωμένοι διαρκώς θα γράφουν διαγωνίσματα από τη μικρότερη δυνατόν ηλικία.

Θέλετε να εξακολουθήσει η εκμετάλευση των μεταναστών με τη μαύρη εργασία και παράλληλα θέλετε να διώξετε όλους τους ξένους από τη χώρα, ακόμη κι αν εκεί κινδυνεύει η ζωή τους και νομίζετε ότι έτσι θα καταπολεμηθεί η ανεργία.

Πιστεύετε ότι θα εξακολουθησει η χώρα μας να είναι όμορφη, όταν όλες οι ακτές μας θα έχουν γίνει είτε οικόπεδα, μεζονέτες, γήπεδα γκόλφ και είστε βέβαιοι ότι ακόμα και τότε, τουρίστες θα έρχονται να φέρνουν άφθονο χρήμα που δεν θέλετε να μοιράζεται στις τοπικές κοινωνίες αλλά στις μεγαλοεταιρείες μαζικού τουρισμού.

Σας φαίνεται η ακρίβεια φυσιολογική κι όχι το προιόν ασχροκέρδειας και δεν θέλετε διαφάνεια στις τιμές, λιγότερους μεσάζοντες, μείωση του φ.π.α. στα βασικά απαραίτητα προιόντα και δεν σας νοιάζει πως παράγεται το γάλα ή το λάδι και πού και αν είναι καλό για την υγεία σας.

-------------
Τότε, πραγματικά, μην Ψηφίσετε Οικολόγους Πράσινους, δεν είμαστε το κόμμα που εκφράζει τα συμφέροντά σας.

Σίγουρα θα υπάρχουν καλύτερες επιλογές για σας.

θέλουμε να ενημερωθούμε για τους Οικολόγους Πράσινους Petition

θέλουμε να ενημερωθούμε για τους Οικολόγους Πράσινους Petition

Από το κείμενο της καθημερινής , http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100052_18/01/2009_299872
πρέπει να σταθουμε σε μια φράση κλειδί. Αυτή είναι η "πολιτικώς ορθή" πρόταση που μας αναγνωρίζεται με σαφήνεια, που ναι μεν, κατά την γνώμη μου ---και πολλών άλλων, φαίνεται-- ικανοποιεί την ανάγκη διαμαρτυρίας για την σημερινή πραγματικότητα, αλλά αφήνει σαφώς ελπίδες και ανοίγματα, για το μέλλον, χάρις σε πιό θετικές προτάσεις, δημιουργικές, λογικές, εφαρμόσιμες λύσεις χωρίς στείρα αντιπαράθεση και αφήνει πιό ανοιχτό το πεδίο απ' ότι το ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασίες πάνω στην πράξη. Δεν περιμένουμε κάποια ανατροπή για να αλλάξουμε τα πράγματα, ξεκινάμε απ'ο τώρα, είτε μας ψηφίζουν είτε όχι μέσω των προτάσεών μας προς όλους καθέτως και οριζοντίως. Αυτό το "αλλάζουμε πολιτική, αλλάζουμε και μεις" είναι το σύνθημά μας που μετράει περισσοτερο.
Αυτή είναι και η πολιτική μας, ισσοροπημένη, ανοιχτή σε όλους, όχι μεν τηρώντας ίσες αποστάσεις αλλά ούτε μονόπλευρη, αλλα γυρεύοντας εκείνες τις λύσεις που με αντικειμενικότητα χτυπούν τις ρίζες των προβλημάτων με εμφανή στόχο την διόρθωση, βελτίωση έστω κι όχι απλά κάποια δημαγωγία-- χάιδεμμα αυτιών ορισμένων τάξεων-- αλλά πολιτικές που μπορούν, να υιοθετηθούν από όλους και να βελτιώσουν την καθημερινότητα όλων των πολιτών.
Με αυτή την έννοια, απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες σε όλο το κοινωνικό και πολιτικό φάσμα, εφόσον το περιβάλλον, με την ευρεία του έννοια-- περιβάλλον είναι ο γείτονάς μας, περιβάλλον είναι και η γειτονική μας χώρα, περιβάλλον είναι και το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι μας,περιβάλλον είναι η Ελλάδα, δείχνουμε ότι αντιμετωπίζουμε με ένα καινούργιο μέτρο, κοινό, όλα όσα μας απασχολούν.
Σημειώνω πάλι, ότι ως περιβάλλον δεν εννοώ μόνο τα καθαρά περιβαλλοντικά προβλήματα, τα δάση ή τον Ασωπό, αλλά την έννοια της σχέσης ανθρώπου με άνθρωπο, ανθρώπου με περιβάλλον. Η οικολογία, εξ άλλου μελετάει τις σχεσεις ειδών μέσα σε ένα οικοσύστημα. Το ίδιο εφαρμόζουμε κι εμείς στην πολιτική-- βελτιώνοντας τις σχέσεις βελτιώνουμε την ποιότητα ζωής όλων, εκεί που ζούν, με ο,τι κι αν σχολούνται, σε ο,τι τους απασχολεί κι εκεί δημιουργούμε μια νέα βάση για νέες αξίες που αναπτύσωνται, πιό στέρεα από τις παλιές .
Δεν παρουσιάζουμε θεαματική άνοδο. Όμως είναι σταθερή κι αυτό είναι πολύ πιό σημαντικό, έχει μεγαλύτερη δυναμική. Δείχνει το μέλλον, το μακροπρόθεσμο, αυτό που είναι "καλοχωνεμμένο" από την κοινωνία ως πραγματική ανάγκη κι όχι έναν πρόσκαιρο ενθουσιασμό, πυροτέχνημα. Εξ΄ίσου σημαντικό βρίσκω είναι ότι αυτή η άνοδος δεν οφείλεται σε άναν "αρχηγό" αλλά σε μια ευρύτατη ομάδα, που όλοι, ένας ένας, έχουν κάτι να προσφέρουν

Στο όνομα του Αθλητισμού

Είναι γεγονός ότι η Αθήνα έχει ακόμη δυνατότητες να γίνει πιο όμορφη, βιώσιμη, να γίνει καλύτερη. Το διαπίστωσα και πάλι τελευταία περιπλανώμενος στο Γκάζι, τον Βοτανικό αλλά και στο Θησείο και το Μοναστηράκι. Αυτό που χρειάζεται είναι έναν συνολικό καλό σχεδιασμό με φρέσκο μάτι και φαντασία που να συνδέει ενδιαφέρουσες δραστηριότητες μέσα στην πόλη, βόλτες με τα πόδια ή ποδήλατα, ελεύθερους χώρους, λιγότερα αυτοκίνητα, δημιουργικότητα για παιδιά, συντήρηση και ανάπλαση κτηρίων, γκρέμισμα ορισμένων, κίνητρα για πράσινα κτήρια . Το κλειδί είναι ένα σχέδιο που να συνδέει όλα αυτά μεταξύ τους τα κάνει προσβάσιμα από όλα τα σημεία. Μέχρι στιγμής έχουν γίνει ημιτελή βήματα με την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων αλλά απέχουμε πολύ από την πραγματική βελτίωση και τον συνολικό σχεδιασμό.
Αυτό θα έσωζε την καθημερινότητα των κατοίκων που τώρα ως επί το πλείστον έχουν κακή διάθεση είναι επιθετικοί και αδιαφορούν για την πόλη τους.
Το να γίνουν κι άλλα μεγάλα εμπορικά κτήρια στο κέντρο και/η γήπεδα απλά θα καθυστερήσει κάθε δυνατότητα της Αθήνας να επανέλθει στη τάξη από το άσχημο χάος της δυσλειτουργίας. Πρέπει να κάνουμε την Αθήνα ελκυστική για τους κατοίκους, με τέτοιο τρόπο που να μην χρειάζονται αυτοκίνητο συνεχώς.
Επίσης να την κάνουμε αγαπητή στους επισκέπτες, όσο μεγαλύτερο μέρος της μπορούμε, όχι μόνο την Πλάκα. Ο Ελαιώνας, θα πρέπει να γίνει κυρίως και πάλι ελαιώνας. Να συνδεθεί με τους κύριους Αρχαιολογικούς χώρους να γίνει μια πράσινη και ζωντανή ζώνη ιστορίας στο κέντρο, πόλος έλξης για όλους, επίκεντρο του πολιτισμού μας. Εκτός κι αν θεωρούμε ότι πολιτισμός μας είναι τα mall...
Θυμάμαι τον τεράστιο και πανέμορφο ελαιώνα που θυσιάστηκε για τα Ολυμπιακά. τώρα πάλι θυσιάζεται-- κατ όνομα-- ελαιώνας για τα αθλητικά? Όχι. Τούτη τη φορά ας μην γίνει. Είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν δεκάδες άλλες λύσεις που απλά προσκρούουν σε συγκεκριμένα πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα πολύ ολίγων που παρασέρνουν και τους οπαδούς του ΠΑΟ.
Στο όνομα των αθλητικών εγκαταστάσεων, σε όλη την Ελλάδα έχουν θυσιαστεί πολλοί ελεύθεροι χώροι, ακόμη και λίμνες και υγρότοποι, τελευταία κομμάτια φύσης κοντά στον άνθρωπο. Η ζυγαριά κάποια στιγμή πρέπει να κλίνει πιο δίκαια, όπως φάνηκε με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μια καλή αρχή που πρέπει να σεβαστούμε.
Η Αθήνα, χωρίς συνολικό φρέσκο σχεδιασμό θα είναι σύντομα ένας εφιάλτης για όλους μας.
Θέλουμε ελιές στον Ελαιώνα για την επιβίωσή μας, να κατέβει λίγο η θερμοκρασία το καλοκαίρι, να αναπνεύσουμε. Δεν θα μας σώσει το γήπεδο, ούτε και τα ψώνια από την δυσφορία. Αν τις κερδίζουμε θα είμαστε όλοι νικητές.

01/09/09 Σκέψεις για τον ανασχηματισμό

Πρώτα πρώτα, όσον αφορά το πρώτιστο αντικείμενό των Οικολόγων Πράσινων, το περιβάλλον, δεν φαίνεται να αλλάζει τίποτε. Καμιά υπόσχεση για καλύτερη περιβαλλοντική πολιτική δεν διαφαίνεται. Ούτε Υπουργείο Περιβάλλοντος δημιουργήθηκε αλλά κι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ που όχι μόνο δεν κατάφερε να λύσει το πρόβλημα της ρύπανσης των νερών αλλά προωθεί από εκτροπές ποταμών μέχρι δυσανάλογες τουριστικές μονάδες που ξεπουλούν το Ελληνικό τοπίο στον μαζικό τουρισμό, ενώ ταυτόχρονα δυσκολεύει με την γραφειοκρατεία κάθε στροφή προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας παραμένει στη θέση του ακλόνητος.
Επομένως, η κριτική μας σε αυτόν τον τομέα θα είναι οξύτατη για το καλό όλων των πολιτών.
Κανένα φως στο τούνελ, δυστυχώς, για το περιβάλλον, που ας μην ξεχνάμε, συνδέεται άμεσα με την οικονομία. Δειλία και έλλειψη πολιτικής για το περιβάλλον σημαίνει δειλία για μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, σημαίνει δειλία και υποχώρηση μπροστά στα συμφέροντα ολίγων, σημαίνει αδιαφορία για την πραγματική οικονομία, σημαίνει συγκεντρωτισμό και όχι αποκέντρωση, όχι δημοκρατία, όχι συμμετοχή των πολιτών, αλλά θέληση για γρήγορο και εύκολο κέρδος.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα, η Ελληνική κοινωνία και οι αξίες μας είχαν αρχίσει να τραυματίζονται βαριά εδώ και αρκετό καιρό, πολύ πριν τις τελευταίες εθνικές εκλογές. Το μέγεθος του κακού το συνειδητοποιούμε καθημερινά σε όλο του το μεγαλείο εδώ και δυό χρόνια, από τις φωτιές και τους νεκρούς στην Ηλεία, την ανεπάρκεια των μηχανισμών ακόμα και σήμερα να αποκαταστήσουν τις ζημιές μέχρι τα σκάνδαλα, τη διαφθορά και την υποκριτική και υποτιμητική για την νοημοσύνη μας αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων από την κυβέρνηση, που κατέληξε με μαθηματική ακρίβεια στην επικράτηση του χάους και της βίας μέσα στις πόλεις μας και στην γενικευμένη τρομοκρατία κατά μαθητών, αλλοδαπών μεταναστών, αστυνομικών, συνδικαλιστών ή αγωνιστών για το περιβάλλον. Τινάχτηκε πιά από τους ατμούς το καπάκι της κατσαρόλας όπου έβραζαν τα προβλήματα. Δεν κρύβονται πια τόσο μέσα όσο και έξω από τη χώρα.
Ευθύνες για το επεκτεινόμενο χάος ουδείς ανέλαβε στο ελάχιστο.
Η αίσθηση μας τώρα πια πως να αλλάξει με την απομάκρυνση, κατόπιν εορτής, μερικών προσώπων; Πως να αντιστραφεί επί της ουσίας το κλίμα;
Χρειάζεται, για να γίνουμε λίγο πιο αισιόδοξοι, να φανεί έστω μια διάθεση ριζικής αλλαγή ήθους, και τρόπου διακυβέρνησης, ιεράρχησης προτεραιοτήτων, χρειάζονται βαθιές τομές σε όλα τα πεδία της δημόσιας διοίκησης που θα δείξουν ότι η Ελλάδα επανέρχεται στον χώρο της ισορροπίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της πρόνοιας για την ευημερία των πολιτών και του συνόλου. Πράξεις που θα δείξουν πως η Ελλάδα θα μπορέσει να σταθεί ως μια Ευρωπαϊκή χώρα ανάμεσα στις υπόλοιπες και θα πάψει να είναι ο “ασθενής της Ευρώπης”.
Δεν τα βλέπουμε να κατορθώνονται μέσα από μερικές αλλαγές προσώπων με αόριστες και ανεπαρκείς συμβουλές του πρωθυπουργού προς τους υπουργούς του, όμοιες με τις προηγούμενες που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Δεν θέλουμε μόνο άλλον Υπουργό Πολιτισμού, θέλουμε άλλον Ελληνικό πολιτισμό, τόσο πολιτικό όσο και στην καθημερινότητά μας, που να βασίζεται στον σεβασμό.
Θέλουμε ουσιαστική αλλαγή ήθους και πολιτικού διαλόγου.
Δεν ενδιαφέρει αν πηγαίνουμε σε εκλογές τώρα ή αργότερα. Ενδιαφέρει αν πηγαίνουμε σε εκλογές με την κοινή πεποίθηση πως πρέπει να αλλάξουμε την στείρα μας νοοτροπία, τον τρόπο άσκησης πολιτικής και εξουσίας στη χώρα μας.
Ενδιαφέρει αν θα μετακινηθούμε απο τα παγιωμένα συμφέροντα που έφεραν την κοινωνική, ηθική και οικονομική χρεοκοπία προς τα κοινά συμφέροντα, εκείνα όλων των πολιτών.
Περιμένουμε.