Πως θα κάνουμε την Δευτέρα πιο καθαρή?

ΣΧΟΙΝΙΑΣ / Κυριακή 16 Μαρτίου

Την Κυριακή 16 Μαρτίου 2008, ομάδες εθελοντών διοργανώνουν έναν καθαρισμό του δάσους και της παραλίας του Σχοινιά. Οι Διοργανωτές περιλαμβάνουν την ΜΙΑΦΥΣΗ, Hellada group , NAVIGATOR και άλλους.
Στόχος μας είναι να απελευθερώσουμε την παραλία και το δάσος του σχοινιά από όσα σκουπίδια γίνεται.
Τώρα που αρχίζουν οι ζέστες και οι επισκέπτες στο ευαίσθητο οικοσύστημα του σχοινιά αυξάνονται, πρέπει να μαζευτούν πλαστικά, γυαλιά και πολλά άλλα απορρίμματα που βρίσκονται στο Δάσος.
Ας θυμηθούμε ότι το δάσος το καλοκαίρι θα κινδυνέψει από την φωτιά και ότι τα σκουπίδια είναι συχνά μια από τις αιτίες ανάφλεξης.

Για επικοινωνία / συμμετοχή
Philip Ammerman
email: pga@navigator-consulting.com
Skype: philipammerman
GSM: 6977-662-450
Office: 210-640-3098

Πρόγραμμα ημέρας
Σημείο Συνάντησης
Αθήνα: 09.00 Σταθμός μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας--
Σχοινιάς: Ταβέρνα «Ο Γλάρος» στην παραλία 10.15- 10-30

Καθαρισμός από τις 10.30 ως τις 13.00
Τι να φέρετε

Νερό και αναψυκτικά για δική σας κατανάλωση
Σακούλες σκουπιδιών
Άνετα ρούχα εργασίας
Φαγητά και ποτά για να συμβάλετε στο υπαίθριο γεύμα στις 13.00

Λεπτομέρειες

www.schinias-friends.org

On Sunday, March 16th, a group of volunteers is organising a "Kathari Deftera" clean-up of Schinias Beach. This is a volunteer effort, co-organised by NAVIGATOR Consulting, HELADA (the Hellenic-American Democratic Association), ΜΙΑΦΥΣΙ and others.

Objective
Our objective is to collect and bag as much garbage as possible. We will place the collected garbage in the newly-installed recycling bins placed near the beach.

The warm weather is starting, and with it the influx of visitors to Schinias, a sensitive ecosystem, is growing. The site is littered with garbage, mostly plastic, metal and glass packaging left over the years. We will focus on cleaning as much of the forest region as possible. The amount of ground we will cover will depend on the number of volunteers to turn out on March 16th. Please register, so we can plan the meeting points and work crews.

Meeting Place
In Athens: Meet in the Doukissis Plakentias Metro parking lot at 09:00. A car pool will be organised for those who do not have their own transport. We will depart by 09:30 for Schinias

In Schinias: Meet at the "Glaros" taverna on the beach. Take the first right-hand turn after the tavernas on the paved road which runs parallel to the forest and beach. Please arrive between 10:15 - 10:30 so we can begin cleaning.

Cleaning will start at around 10:30 and continue until 13:00.

What to Bring
Please bring with you:

- Water or beverages to drink (personal consumption)
- Garbage bags for collection of garbage (we will have some bags on site)
- Comfortable work clothes, including work gloves if preferred

We will be eating a picnic lunch at 13:00: we would appreciate it if you could bring a salad, cold-cuts, drinks/beverages or other food to contribute to the common lunch.

Contact Information
For more information, please contact Philip Ammerman:
email: pga@navigator-consulting.com
Skype: philipammerman
GSM: 6977-662-450
Office: 210-640-3098

ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ

ΕΝΕΝΗΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ

χαρίζουν τα έργα τους για να ενισχύσουν

τους Οικολόγους Πράσινους.

Τα εγκαίνια της έκθεσης, με τίτλο ΠΡΑΣΙΝΟ, θα γίνουν

την Τρίτη, 26 Φεβρουαρίου 2008 και ώρα 20.00

στην αίθουσα Τέχνης «Μελίνα Μερκούρη»

(Παλαιό Πιλοποιείο Πουλόπουλου κάτω από τη Γέφυρα)

Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης, Θησείο

Την Παρασκευή, 29 Φεβρουαρίου 2008, στις 18.30

κ. Πέτρος Βέργος θα δημοπρατήσει τα έργα.

Παρακαλούμε όλους τους φίλους να φροντίσουν για την γνωστοποίηση της έκθεσης και να μας τιμήσουν με την παρουσία τους.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν

Αγγελίδης Νίκος, Αγγελίδου Δάφνη, Αδαμάκος Γιάννης, Αϊδίνης Διαμαντής, Αλεξίου Νίκος, Ανδρειάδου Τζούλια, Αυγέρος Γιώργος, Βαλαβανίδης Γιάννης, Βαλαωρίτης Νάνος, Βατανίδης Στάθης, Βερούκας Αλέξης, Βισκαδουράκης Νίκος, Βλαχάκη Μαριλίτσα, Valencia Juan Carlos, Γέρος Δημήτρης, Γκιζελή Κλειώ, Δασκαλάκης Στέφανος, Δεβετζής Ανδρέας, Δημητρίου Καίτη, Ευνομία, Ζαμπούρα Μαριλένα, Ζαχαριουδάκης Μανώλης, Hadgipateras, Mark, Ηλιοπούλου Ειρήνη, Ιωάννου Σταύρος, Καλλιγά Λίζη, Καλογεροπούλου Σοφία, Καμχής Μάριος, Καραβούζης Χρήστος, Καράμπελας Αντρέας, Καρράς Χρήστος, Κασιμάτη Πωλίνα, Κασιμάτη Νίκη, Κατζουράκης Κυριάκος, Κατσιπάνος Θεόφιλος, Κατσουλίδης Τάκης, Κοκκινίδης Δημήτρης, Κοτσώνης Μίλτος, Κούστας Απόστολος, Κούτση Λένα, Κυριακού Σοφία, Κυριτσόπουλος Αλέξης, Λαζόγκας Γιώργος, Λακερίδου Γιούλη, Λαχάς Κώστας, Λιβάνης Στάθης, Μαδένης Μιχάλης, Μακρή Τέτα, Μανουσάκης Μιχάλης, Ματσούκη Ειρήνη, Μιγάδης Γιάννης, Μιχαηλίδης Γιάννης, Μόραλης Γιάννης, Μουρσελά Κλεοπάτρα, Μπαχά Μαρία, Μπλιάτσου Γεωργία, Μπότσογλου Χρόνης, Μπουκλή Μαρία, Οικονομίδης Νίκος, Παναγιωτίδης Άγγελος, Πατσόγλου Αριστείδης, Περάκης Κωνσταντίνος, Πεχλιβανίδης Φώτης, Πολενάκη Λίλα, Ρόκος Στέφανος, Ρόρρης Γιώργος, Ρουσσοπούλου Λέα, Σάμιος Παύλος, Σαρελάκου Ρουμπίνα, Σγουρομύτη Χριστίνα, Σιδέρης Τάκης, Σκατσάς Γιάννης, Σόρογκας Σωτήρης, Σπεράντζας Βασίλης, Σταμπουλόπουλος Νίκος, Στεφάνου Νίκος, Τέτσης Παναγιώτης, Τζάννες Γιώργος, Τσιριγκούλης Λεωνίδας, Τσιριγκούλης Γιάννος, Τσιριγκούλης Νίκος, Φασιανός Αλέκος, Φουντουκλής Αλέκος, Φιλοπούλου Μαρία, Χάρος Μανόλης, Χατζησάββα Ερατώ, Χωριανοπούλου Ειρήνη, Ψυχοπαίδης Γιάννης

Επιμέλεια στησίματος έκθεσης: Αλέξιος Παπαζαχαρίας

Οργάνωση έκθεσης: Κάτια Λεμπέση - Λενιώ Μυριβήλη

Λίγα λόγια για τους Οικολόγους Πράσινους

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι το Πράσινο κόμμα της Ελλάδας, ιδρυτικό και ισότιμο μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Ιδρύθηκε το 2003 και αποτελείται όχι από επαγγελματίες πολιτικούς αλλά από πολίτες ενεργούς σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά κινήματα καθώς και από κόσμο ευαισθητοποιημένο γύρω από τα ζητήματα βιωσιμότητας, δημοκρατίας και αλληλεγγύης, που ασχολείται για πρώτη φορά με την πολιτική. Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουν άμεσες και ριζικές αλλαγές στα κριτήρια και τις προτεραιότητες του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης. Αγωνίζονται για να μπει η Πολιτική Οικολογία με σύγχρονο τρόπο στο κέντρο της πολιτικής ατζέντας.

Διαβάστε το πολιτικό μας πρόγραμμα στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση www.ecogreens.gr

Philip Dragoumis
00306977231983
dragoumi@otenet.gr
www.inaturenet.org
http://www.philipdragoumis.blogspot.com/
www.youtube.com/phildrag

Είδη που θα χαθούν από την κλιματική αλλαγή: ποια θα χάσουμε, πως θα τα σώσουμε τα υπόλοιπα;

Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Ακόμη κι αν ληφθούν τα πιο αυστηρά εφαρμόσιμα μέτρα περιορισμού των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ένα μεγάλο μέρος της ζημιάς έχει ήδη γίνει εφόσον πάνω από έναν αιώνα βασίσαμε τον πολιτισμό μας σε ενέργεια που όχι μόνο είναι πεπερασμένη αλλά μας βλάπτει κιόλας. Το παράδοξο δυστυχώς είναι ότι ενώ είχε προβλεφθεί το πρόβλημα από επιστήμονες τουλάχιστον από την δεκαετία του 50, (ανοίξτε τώρα τον υπολογιστή σας και δείτε απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ παραγωγής του Frank Capra, στο http://www.youtube.com/watch?v=0lgzz-L7GFg του 1958 ), πολλές κυβερνήσεις, ανάμεσα στις οποίες και η δικιά μας, δεν έχουν ακόμη πεισθεί ότι τα μέτρα είναι αναγκαιότητα για την επιβίωση του πολιτισμού όπως τον ξέρουμε. Δεν πρόκειται για κάποιο κακό όνειρο από το οποίο μπορούμε όποτε θέλουμε να ξυπνήσουμε. Επίσης πρόκειται για κάτι στο οποίο ο καθένας μας έχει κάποιες ευθύνες όσο δεν εφαρμόζει τα λίγα που μπορεί, τα οποία δεν είναι καθόλου ασήμαντα αν εφαρμοστούν από πολλούς. Όμως διανοηθείτε πόσο απροσμέτρητες είναι οι ευθύνες των κυβερνώντων που είναι υπεύθυνοι να κάνουν αυτά που δεν μπορούμε εμείς ατομικά. Μέρος βέβαια της ατομικής μας ευθύνης είναι η απαίτησή μας από τις κυβερνήσεις να δράσουν.

Από την άλλη η καταστροφολογία, παρά τα ήδη απτά δείγματα ότι οι προφητείες αληθεύουν (δείτε τις φετινές πυρκαγιές και τους καύσωνες), δεν θα έπρεπε να είναι καθόλου απαραίτητος τρόπος πειθούς. Λίγοι έχουν πραγματικά συνειδητοποιήσει πόσο θετικά θα είναι τα οφέλη σε όλα τα επίπεδα από την δημιουργία ενός καθαρότερου πλανήτη, χάρις στην απεξάρτηση από το πετρέλαιο, σε επίπεδο οικονομίας, ειρήνης και ισότητας. Σήμερα είναι εφικτό να παραχθεί ενέργεια ακόμη και από τα αποφάγια μας. Είναι απόλυτα λογικό το πόσο πολύ μια τέτοια πρακτική και άλλες ανάλογες, σε μεγαλύτερη κλίμακα από την σημερινή θα αλλάξουν τελείως τις δομές της οικονομίας. Κάθε τοπική κοινότητα θα μπορεί να λύνει ένα μεγάλο μέρος από τα προβλήματά της μόνη της, χωρίς εξαρτήσεις εισαγωγών από περιοχές που διαθέτουν πολύτιμα ορυκτά. Αυτό θα μειώσει τις διεθνείς εντάσεις και εν δυνάμει μπορεί να ελαφρύνει το πρόβλημα της φτώχιας.

Εγώ πάντως στεναχωριέμαι ιδιαίτερα που στην Ελλάδα δεν υπάρχει χωριστός κάδος περισυλλογής των βιο-απορριμμάτων. Πρόκειται για μια απίστευτης κλίμακας σπατάλη πόρων, που αγγίζει τα όρια του ανήθικου.

Ο αγώνας ενάντια στην κλιματική αλλαγή δεν είναι λοιπόν μόνο για την αποφυγή μιας πιθανής καταστροφής (γράφω «πιθανής» για να ικανοποιήσω και όσους αρνούνται την κλιματική αλλαγή, αλλά βρισκόμαστε σε ασφαλή δρόμο να κάψουμε κι άλλα τόσα στρέμματα το επόμενο καλοκαίρι). Είναι για την δημιουργία ενός κόσμου με διαφορετικές και καλύτερες ισορροπίες που θα προκύψουν από την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα. Αυτό είναι το στοίχημα. Μέχρι να τον δημιουργήσουμε όμως, πολλά από αυτά που γνωρίζουμε για τον πλούτο της φύσης γύρω μας αναπόφευκτα θα χαθούν. Χωρίς αμφιβολία, ο προηγούμενος αιώνας απέδειξε πόσο μπορεί να επιταχυνθεί ο ρυθμός εξαφάνισης ειδών. Στον εικοστό πρώτο αιώνα αναμένουμε έναν ρυθμό ισάξιο της εποχής που χάθηκαν οι δεινόσαυροι. Ας τα αποχαιρετήσουμε όπως τους αξίζει. Ελπίζω να διαψευστώ, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να προετοιμαστούμε μα ζήσουμε σ΄ έναν κόσμο χωρίς:

1) Πολικές αρκούδες -- λόγω της εξάρτησής της από τους πάγους- Η καθυστέρηση της πήξης των πάγων υποχρεώνει τις αρκούδες ( που εξαρτώνται από το χειμερινό κυνήγι) να χάσουν κρίσιμα αποθέματα λίπους από το σώμα τους με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η αναπαραγωγή τους ικανότητα και η ποσότητα γάλατος που μπορούν να παράγουν τα θηλυκά για τα μικρά τους. Ήδη έχει αποδειχτεί ότι έχουν μειωθεί οι γεννήσεις κατά 15%, παρότι η προστασία ορισμένων ειδών φώκιας έχει προσωρινά ευνοήσει τις αρκούδες ορισμένες περιοχές.

2) Βάτραχους και αμφίβια γενικώς

Μεγάλη ευαισθησία ακόμη και σε κλιματικές αλλαγές, ευαίσθητα σε μυκητιάσεις που συνδέονται με κλιματικές αλλαγές . Συγκεκριμένα έχουν ήδη εξαφανιστεί 70 από τα 110 είδη βατράχων Αρλεκίνων από την κεντρική και νότια Αμερική επειδή η υπερθέρμανση έχει προκαλέσει περισσότερες συννεφιές τις μέρες (που έγιναν πιο δροσερές) αλλά οι νύχτες ζεστάθηκαν. Αυτό ευνόησε μύκητες που σκοτώνουν τους βατράχους. Τα αμφίβια γενικώς δεν έχουν την δυνατότητα να μετακινηθούν σε άλλες ευνοϊκότερες περιοχές αν διαταραχτεί ο βιότοπός τους.

3) Πιγκουίνους

Λόγω εξάρτησης από τους πάγους της Ανταρκτικής για την αναπαραγωγή τους.

4) Κριλλ ( μικροσκοπικά γαριδόμορφα καρκινοειδή της ανταρκτικής)

Βάση της τροφικής αλυσίδας στην Ανταρκτική , ο βιολογικός τους κύκλος διαταράσσεται, 80% μείωση σήμερα

5) Φάλαινες

Εξαρτώνται άμεσα από το Κρίλλ

6) Μεταναστευτικά πουλιά

Λόγω διαταραχής των κύκλων των εντόμων δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε σχέση με τα μη μεταναστευτικά και ο ανταγωνισμός είναι προς όφελος των μη μεταναστευτικών. Οι κύκλοι των εντόμων έρχονται νωρίτερα με αποτέλεσμα να τρώνε καλά τα μη μεταναστευτικά είδη και τα μεταναστευτικά να φτάνουν κατόπιν εορτής.

7) Φώκιες

Λόγω εξάρτησης από τους πάγους από θαλάσσια ρεύματα, ψάρια, κοραλιογενείς υφάλους ανάλογα με το είδος

8) Κοράλια Η άνοδος της θερμοκρασίας διαταράσσει την συμβιωτική σχέση που έχουν με μικροσκοπικά φύκη. Χωρίς τα φύκη τα κοράλια αποχρωματίζονται και πεθαίνουν. Επίσης απειλούνται από τις αλλαγές των θαλάσσιων ρευμάτων και τις εντονότερες καταιγίδες.

__________________

Πολλές αποδείξεις υπάρχουν ότι διάφορα είδη μετακινούνται καθώς η κλιματική αλλαγή αναπόφευκτα επηρεάζει τους βιότοπούς τους. Όλα πάνε βορειότερα, στο ημισφαίριό μας. Τα παραδείγματα είναι όλο και περισσότερα: νέα είδη πεταλούδων καταγράφονται στη Φινλανδία ενώ πέρσι προσπάθησαν να φωλιάσουν εκεί πελαργοί για πρώτη φορά. Στο Τέξας πολλά είδη πουλιών, πεταλούδων και φυτών επεκτείνονται βορειότερα κατά 600 μέτρα τον χρόνο. Στην Μεγάλη Βρετανία έχουν καταγραφεί μετακινήσεις χερσαίων ειδών από 30 ως 60 χιλιόμετρα βορειότερα μέσα στα τελευταία 25 χρόνια ενώ στην ίδια χώρα, θαλάσσια είδη ζώων και φυτών έχουν μετακινηθεί 150 χιλιόμετρα βορειότερα τα τελευταία 50 χρόνια. Η ζώνη της τούνδρας υποχωρεί κατά 5 μέτρα τον χρόνο.

Αν θέλουμε να τουλάχιστον να αποφύγουμε την εξαφάνιση των ειδών που μπορούν έστω να προσαρμοστούν μετακινούμενα, είναι αυτονόητο ότι το σημερινό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών θα πρέπει και έχει κι αυτό κινούμενη ευελιξία. Δεν θα πρέπει οι δρυμοί να θεωρούνται στατικοί αλλά μάλλον να προσανατολιστούμε προς την δημιουργία μεγάλων διεθνών «διαδρόμων» βορρά – νότου από φυσικές προστατευόμενες περιοχές, προβλέποντας ποια είδη θα πάνε πού, κάτι που φυσικά δεν είναι αδύνατο. Κι εδώ στην Ελλάδα, ας κοιτάξουμε να μελετήσουμε τι γίνεται τώρα στην Αίγυπτο χωρίς τον Νείλο γιατί τέτοιο ποτάμι δεν έχουμε.

Επιστολή προς την Εφημερίδα Καθημερινή

Monday, December 17, 2007 12:16:17 PM
Αγαπητέ κύριε Καρκαγιάννη,

Είμαι αναγνώστης της εφημερίδας σας κι έχω εκτιμήσει την μεγάλη ευαισθησία που δείχνουν οι αρθρογράφοι σας για το περιβάλλον, σε σχέση με άλλες εφημερίδες. Όμως η εκτεταμένη κάλυψή σας περιβαλλοντικών θεμάτων καθιστά λίγο παράλογο το ότι δεν έχετε αναφέρει ούτε μία φορά την ύπαρξη του κόμματος των Οικολόγων Πράσινων. Αυτό γίνεται ακόμη πιο παράλογο αν αναλογιστούμε ότι είναι το πρώτο εκτός βουλής κόμμα, με ποσοστό 1,05% κάτι που πέτυχε χωρίς προεκλογική καμπάνια και χωρίς χρηματοδότηση. Μοιάζει λοιπόν να αγνοήσατε κάτι που είναι σημαντική είδηση.

Επιβεβαίωσα την διαπίστωση μου χρησιμοποιώντας το εργαλείο αναζήτησης στον δικτυακό τόπο της εφημερίδας σας και διαπίστωσα τα εξής:

Με την λέξη κλειδί «οικολόγοι» εμφανίζονται 176 εγγραφές από τις οποίες ούτε μία δεν αναφέρεται στο κόμμα των Οικολόγων Πράσινων.

Με την λέξη κλειδί «οικολόγοι + πράσινοι» εμφανίζονται 2411 εγγραφές, αλλά οι περισσότερες αφορούν αθλητικά και ελάχιστες αναφέρονται σε ευρωπαϊκά πράσινα κόμματα όπως το Γερμανικό και τον γνωστό Γιόσκα Φίσερ. Δυστυχώς όμως δεν βρήκα ούτε μία αναφορά ότι στη χώρα μας εκπροσωπείται επίσης το πράσινο κόμμα που είναι και ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος.

Με την λέξη « πράσινο κόμμα» εμφανίζονται 14.700 εγγραφές, αλλά εδώ περιπλέκονται τα πράγματα εφόσον ως πράσινο εμφανίζεται και το ΠΑΣΟΚ. Πάντως κι εδώ ούτε μία φορά δεν είδα μια αναφορά στο Ελληνικό κόμμα των Οικολόγων Πράσινων ανάμεσα στις 14.700.

Αυτή η πλήρης παράλειψή σας σχετικά με τον καινούργιο πολιτικό χάρτη στην χώρα μας μετά τις τελευταίες εκλογές, όπου φάνηκε πόσοι Έλληνες δήλωσαν με την ψήφο τους την αποδοκιμασία τους για τις περιβαλλοντικές επιλογές της κυβέρνησης, είναι τόσο επίμονη που δεν μοιάζει πια τυχαία, αλλά ότι υπακούει σε κάποια πολιτική σκοπιμότητα. Θέτει λοιπόν σε σοβαρή αμφισβήτηση την αντικειμενικότητα και την ανεξαρτησία της πληροφορίας που παρέχετε στους αναγνώστες σας. Ως χαρακτηριστικό παραδείγματα σας αναφέρω ότι παραλείψατε να αναφέρετε επίσκεψη του Ιταλού υπουργού περιβάλλοντος στην Ελλάδα, μέλους του πράσινου κόμματος Ιταλίας, που ήρθε ως προσκεκλημένος των Ελλήνων πράσινων να μιλήσει για την επιτυχία των πράσινων κομμάτων στην Ευρώπη ή ακόμα ότι πολύ πρόσφατα παραλείψατε να αναφέρετε την έντονη συμμετοχή των πράσινων στις εκδηλώσεις για το κλίμα στις 8/12/07, ενώ απαριθμήσατε πολύ λεπτομερώς όλους τους άλλους φορείς.

Αν είναι δεδομένο ότι κάθε εφημερίδα μπορεί να εκφράζει κάποιες πολιτικές τάσεις , οι αρχές της δημοκρατίας απαιτούν να παρέχεται τουλάχιστον πλήρης και χωρίς σκόπιμες παραλείψεις γεγονότων ενημέρωση. Οι πολιτικές διαφωνίες είναι θεμιτό να εκφραστούν σε έναν δημοκρατικό διάλογο μέσω και της εφημερίδας σας. Όμως στην περίπτωσή σας τέτοιος διάλογος δεν μπορεί να υπάρξει εφόσον επιμένετε να μην θέτετε ούτε καν το θέμα, παρόλα τα δελτία τύπου, για πολλά ζητήματα που έχετε λάβει. Από την άλλη οι ψηφοφόροι των πράσινων, πολλοί από τους οποίους, λόγω ακριβώς των περιβαλλοντικών ανησυχιών που έχετε δείξει, είναι και αναγνώστες σας, δικαιούνται να γνωρίζουν τι θέση έχει πάρει το έκτο κόμμα που, σας υπενθυμίζω είναι και το πρώτο εκτός βουλής, για θέματα όπως το ασφαλιστικό, το φορολογικό, η κλιματική αλλαγή, η κόντρα Σουφλιά-Greenpeace, η ονομασία της γειτονικής μας χώρας, και πολλά άλλα ζητήματα που ενδιαφέρουν όλους τους Έλληνες.

Η στάση σας απογοητεύει ιδιαίτερα όσους, όπως κι εγώ, έχουν συμμετάσχει στις εθελοντικές εκδηλώσεις σας, όπως τον καθαρισμό του Κηφισού που διοργανώσατε με τον Σκάι. Πολλοί από όσους βρέθηκαν κοντά σας τότε, είναι ψηφοφόροι των πράσινων και μερικοί μάλιστα ήταν υποψήφιοι. Ασφαλώς θα θεωρούν αν μη τι άλλο περίεργη την αποσιώπησή σας.

Κύριε Καρκαγιάννη, η πολιτική αποσιώπησης δεν μπορεί να συνεχιστεί, διότι, αν μη τι άλλο, σύντομα θα γίνει αδύνατη. Όλο και περισσότεροι Έλληνες πληροφορούνται για τους πράσινους είτε μέσω εκδηλώσεων είτε μέσω άλλων εφημερίδων ή της τηλεόρασης. Επιπλέον το κόμμα απέκτησε πρόσφατα πολύ περισσότερα μέλη και υποστηρικτές και συμπεριλαμβάνει γνωστές προσωπικότητες όπως τον κύριο Νάνο Βαλαωρίτη. Για αυτόν τον λόγο, ελπίζω, στο σύντομο μέλλον να επανεξετάσετε την στάση σας και να προσφέρετε διάλογο και αντικειμενική πληροφορία, όπως αρμόζει στα ΜΜΕ μιας χώρας που ακόμα και σήμερα συνεχίζει να υπερηφανεύεται διεθνώς ότι αποτελεί το λίκνο της δημοκρατίας.

Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία κι ελπίζω ότι μέσα από αυτή τη συζήτηση που ανοίγω, το πρόβλημα αυτό θα διορθωθεί.

Πράσινοι στην Φινλανδία

Το Φινλανδικό Πράσινο κόμμα είναι ένα από το πιο πετυχημένα της Ευρώπης. Μετά την Αυστρία ( 11%) και το Λουξεμβούργο (11,6%) κι έχοντας ξεκινήσει από το 1983 με 1,4%, μετά από σταθερή άνοδο έφτασαν στο 8%. Το ποσοστό τους είναι σήμερα ελάχιστα κατώτερο των Γερμανών ( 8,1%). Βρίσκονται σε κυβερνητικούς συνδυασμούς από το 1995 μέχρι το 2002. Το 2002 διαφώνησαν με τους Σοσιαλδημοκράτες για την δημιουργία ενός ακόμη πυρηνικού σταθμού (του πέμπτου στη χώρα) και προτίμησαν να επιστρέψουν στην αντιπολίτευση διαλύοντας την παραδοσιακή τους συνεργασία. Σήμερα συμμετέχουν και πάλι στην κυβέρνηση με νέα συνεργασία με τη δεξιά, μετά τις εκλογές του 2003, με δύο υπουργούς ( Εργασίας και Δικαιοσύνης) αλλά και σύμβουλο του πρωθυπουργού για ζητήματα κλιματικής αλλαγής.

Μπαίνοντας για πρώτη φορά στο γραφείο τους φέτος τον Οκτώβριο, χωρίς προηγούμενο τηλεφώνημα, έτυχα θερμής και φιλόξενης υποδοχής, παρότι τους ξάφνιασα και παρά τον φόρτο εργασίας που επικρατούσε λόγω της προετοιμασίας για τις δημοτικές εκλογές σε ένα χρόνο. Το γραφείο τους είναι αρκετά μεγαλύτερο από το δικό μας στην Αθήνα, ούτε τεράστιο όμως ούτε κι επιβλητικό. Απλό, σεμνό και άνετο. Δείχνει μεν επαγγελματική οργάνωση αλλά διατηρεί στοιχεία αυθόρμητου αυτοσχεδιασμού. Έξι εργαζόμενοι για το κόμμα και οι σύμβουλοι των εκλεγμένων.

Ανέλαβε να κουβεντιάσει μαζί μου και να με ενημερώσει η Tanja Remes, σύμβουλος της ευρωβουλευτίνας Satu Hassi. Η Tanja είναι επίσης υπεύθυνη για τις διεθνείς σχέσεις αλλά και συγγραφέας (υπό ετοιμασία) ενός βιβλίου για την ιστορία τους.

Έμαθα ότι όλα ξεκίνησαν πριν από 30 σχεδόν χρόνια, όταν το οικολογικό κίνημα συσπειρώθηκε γύρω από την επικείμενη καταστροφή ενός υγρότοπου. Λίγο μετά, το 1983, χωρίς να υπάρχει επίσημο καταχωρημένο κόμμα, παρά τα αρνητικά προγνωστικά, έφτασαν το 1,4% και εξέλεξαν δύο βουλευτές από ανεξάρτητες πράσινες λίστες.

Στη συνέχεια ήρθαν δύσκολες μέρες. Το θέμα των μεγάλων εσωτερικών προβλημάτων ήταν αν θα έπρεπε η όχι οι πράσινοι να ακολουθήσουν ένα «παραδοσιακό κομματικό μονοπάτι» ή θα έπρεπε να διαφέρουν ριζικά από το συμβατικό πολιτικό σκηνικό. Το 88, όταν αποφασίστηκε τελικά να ιδρυθεί κόμμα, πολλοί από τους φανατικούς «αντι-κομματιστές» αποχώρησαν, παρότι είχαν εξεταστεί όλα τα υπέρ και τα κατά.

« Δεν είχαμε ποτέ αποκλεισμό από τα ΜΜΕ όπως αντιμετωπίσατε εσείς » μου είπε η Tanja « όμως η δημοσιότητα που παίρναμε ήταν πολύ συχνά αρνητική. Οι εφημερίδες προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μια άσχημη εικόνα χρησιμοποιώντας τις διαφωνίες μας». Παρόλα αυτά, δεν υπήρξε διακοπή στην άνοδό τους ούτε και ανάπαυλα της παρουσίας τους στο πολιτικό σκηνικό. Το 1991 ανέβηκαν στο 6,8%. Σχετικά με την επιτυχία τους ο Pekka Haavisto ( βουλευτής από το 87 και πρώην Υπουργός Περιβάλλοντος ) γράφει: «Η επιτυχία μας, όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, βασίζεται στο γεγονός ότι διατηρήσαμε ως κεντρικά μας θέματα τόσο το περιβάλλον όσο και τα κοινωνικά ζητήματα. Στην Φινλανδία οι πράσινοι βρίσκονται «στη μέση» με τέτοιο τρόπο που γίνονται ελκυστικοί τόσο σε αριστερούς όσο και σε δεξιούς. Κρατήσαμε επίσης καλές επαφές με τις ρίζες του οικολογικού κινήματος και τις ΜΚΟ. Ακόμη, με την εναλλαγή προσώπων οι ψηφοφόροι είχαν κάθε τόσο νέα πρόσωπα να διαλέξουν.»

Επίσης, έδωσαν μεγάλη σημασία στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ο Pekka Sauri, πρώην πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Ελσίνκι γράφει « Είμαι τυχερός που έχω συμμετάσχει σε ένα από τα πιο επιτυχημένα από εκλογική άποψη πράσινα κόμματα στην Ευρώπη κι ελπίζω ότι κάτι από την εμπειρία μας μπορεί να είναι χρήσιμο για τους πράσινους σε άλλες χώρες. Μου φαίνεται ότι το μέλλον βρίσκεται στην τοπική αυτοδιοίκηση. Χρειάζεται να αποδείξουμε σε τοπικό επίπεδο την αξιοπιστία μας και με αυτή τη βάση να προχωράμε. Παρότι καταφέραμε να επιβάλουμε την παρουσία μας στο πολιτικό τοπίο, πολλά πράσινα κόμματα σε διάφορες χώρες απέτυχαν εκλογικά. Χρειάζεται οι πράσινοι να δημιουργήσουν αναγνωρίσιμες και πειστικές πολιτικές σε κοινωνικά ζητήματα όπως υγείας, απασχόλησης και μετανάστευσης. Αυτά τα θέματα έχουν βέβαια συζητηθεί εδώ και δεκαετίες μέσα στο πράσινο κίνημα, όμως χρειάζεται περισσότερη σαφήνεια αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ορμή μας. Δεν αρκεί να επαναλαμβάνονται πεπαλαιωμένες στερεότυπες φράσεις.

« Η επιτυχία μας» είπε η Tanja, σε μια δεύτερη συνάντησή μας για καφέ, «οφείλεται και στο εξής: αν και δεν είχαμε στις λίστες μας διάσημες προσωπικότητες ως υποψήφιους, όλοι όσοι εξελέγησαν δεν έμειναν στη σκιά, αδρανείς στα πίσω έδρανα της βουλής όπως μια μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών άλλων κομμάτων. Έκαναν την παρουσία τους έντονη και αισθητή με αποτέλεσμα να προβληθεί και να ανέβει η εικόνα μας ως κόμμα. Όλοι τους τώρα είναι γνωστά και σεβαστά πρόσωπα.»

Το κόμμα τους σήμερα έχει 3.000 μέλη, αριθμό που θεωρούν μη ικανοποιητικό και πρόκειται να κάνουν τα πάντα για να τον αυξήσουν. Κατά την δική μου άποψη, η επιτυχία τους βρίσκεται και στην εσωτερική τους οργάνωση: Λαμβάνω, ως μέλος των Φιλανδών πράσινων ( ζω εν μέρει εδώ) , 2 email την εβδομάδα με πλήρη ενημέρωση για όλες τις δραστηριότητες που είναι ποικίλες και συχνά προσαρμοσμένες στην Φιλανδική παράδοση και τρόπο ζωής. Για παράδειγμα εκτός από σεμινάρια σε τυπικούς συνεδριακούς χώρους μέσα στα κτήρια της βουλής γίνονται και συναντήσεις μέσα στη σάουνα. Οι δραστηριότητες είναι πολύμορφες και απευθύνονται σε ποικίλο κοινό. Λαμβάνω μια φορά την εβδομάδα την εφημερίδα. που δυσκολεύομαι ακόμα να διαβάσω αλλά βλέπω ότι συμπεριλαμβάνει ποικίλα θέματα όχι μόνο πολιτικά. Μπορώ ακόμη να συμμετέχω στην τοπική ομάδα της γειτονίας που μένω όταν είμαι εδώ αλλά και σε θεματικές ομάδες. Καταφέρνουν να μου κρατούν το ενδιαφέρον και να με κάνουν να νοιώθω αισιόδοξος, παρά τα προβλήματα.

Αν και αρχικά σκέφτηκα ότι είμαστε πολλά χρόνια πίσω, γρήγορα κατάλαβα ότι το επίπεδο του Φινλανδικού πράσινου κόμματος μπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί και στην Ελλάδα με πολύ μεγάλες ταχύτητες. Πολλά από τα πρώιμα στάδια, φάσεις και διαφωνίες έχουν ήδη ξεπεραστεί, εμπειρία υπάρχει, η ωριμότητά μας είναι εδώ. Οι Έλληνες έχουν πλέον, όπως έχει φανεί και μέσα από την πολύχρονη δράση ενός πολύ μεγάλου αριθμού ΜΚΟ, ήδη αποκτήσει ένα υψηλό επίπεδο περιβαλλοντικής συνείδησης, παρότι παραμένουν απαισιόδοξοι για το μέλλον, δύσπιστοι για την πολιτική αλλά και για την ίδια τους τη χώρα. Αν καταφέρουμε να τους μεταδώσουμε μια ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει στην πράξη, οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές.

Μην «πυροβολείτε» τα πουλιά

Ελευθεροτυπία/(15/02/2006)

Οι ίδιοι κύκνοι, που μέχρι χθες θαυμάζαμε για τη μεγαλοπρέπεια και την ομορφιά, μεταμορφώθηκαν σε «δείγματα», που περιμένουν να σταλούν στο Λονδίνο.

Εικόνες πελεκάνων και φοινικόπτερων στις λίμνες της Βόρειας Ελλάδας, όπου και οι πιο σημαντικοί υγροβιότοποι της Ευρώπης, περηφάνια της χώρας μέχρι πρόσφατα, συνοδεύονται τώρα από τη μουσική του Psycho, που αντικαθιστά πλέον την, έστω μερικές φορές ανιαρή μουσική των ντοκιμαντέρ.

Ή ακόμα, βλέπουμε ξανά και ξανά την ίδια βουτηχτάρα, που αφήνει την τελευταία πνοή της στην όχθη. Η εικόνα αυτή από αρχεία της λίμνης Κορώνιας το 2004, μέχρι χθες αποτελούσε καταγγελία για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Σήμερα είναι ένα υγειονομικό θέμα.

Οσα όμορφα και θετικά συμβόλιζαν τα πουλιά, φαίνεται ότι επιτεύχθηκε να χαθούν σε λιγότερο από ένα μήνα. Η μνήμη μας αποδείχθηκε μικρή. Ηδη ξεχάσαμε ότι η ύπαρξη των πουλιών είναι συνδεδεμένη με τη δικιά μας, ότι η παρουσία τους, η πτήση τους, οι φωνές τους, τα χρώματά τους είναι που πάντα μας δείχνανε ότι υπάρχει ζωή και υγεία στον πλανήτη, ότι είναι συνδεδεμένα με τον πολιτισμό μας, ότι βλέπαμε πολλές από τις ιδιότητές μας μέσα από αυτά συγκρινόμενοι μαζί τους.

Τα χελιδόνια, δηλαδή, πλέον δεν θα φέρουν την άνοιξη. Οι πελαργοί δεν θα φέρουν μωρά. Το περιστέρι δεν μπορεί να συνδυαστεί πια με την ειρήνη. Οι κύκνοι μόνο το κύκνειο άσμα τους μπορούν να χορέψουν, αυτό του θανάτου. Το κελάηδημα του αηδονιού; Αυτό θα γίνει ειρωνικά το απειλητικό σημάδι μόλις ηχήσει τον Απρίλη, ότι επιστρέφουν τα πουλιά από την Αφρική!

Ο γράφων, πολλά χρόνια αφιερωμένος στα άγρια πουλιά και σήμερα μέσω της εταιρείας ΜΙΑ ΦΥΣΗ, που συνδέει ένα δίκτυο από δραστηριότητες με αντικείμενο την προστασία και την περίθαλψη άγριων πουλιών, βλέπω αυτήν την καινούργια αντιμετώπιση των πουλιών με μεγάλη στενοχώρια.

Κάνω μια έκκληση σε όλους να μην αφήσουν τον πανικό που σπείρουν τα ΜΜΕ να επηρεάσει την αντίληψη που είχαμε για τα άγρια πουλιά.

Γράφοντάς τα αυτά, φυσικά δεν εννοώ ούτε προς στιγμή ότι δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα αποφυγής προβλημάτων δημόσιας υγείας. Αλλωστε τα μέτρα αυτά είναι πολύ απλά, σωστά και λογικά στη βάση τους: πλένετε τα χέρια σας! Απλώς επιμένω ότι τα μέτρα αυτά, και ιδιαίτερα το πώς παρουσιάζονται από τα ΜΜΕ, δεν θα πρέπει να μας κάνουν να ξεχάσουμε την ομορφιά και την αξία της φύσης και δεν θα πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε τον σεβασμό που της οφείλουμε.

Σήμερα τα περισσότερα πουλιά απειλούνται με εξαφάνιση. Ακόμη και είδη που ήταν κοινά μέχρι πρόσφατα και αποτελούσαν μάστιγα, όπως τα ψαρόνια, χρόνο με τον χρόνο μειώνονται. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η εξαφάνιση των πουλιών θα αποτελέσει κι αυτή ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας. Φαντάζεται κάνεις πόσα έντομα εξαφανίζουν τα χελιδόνια για παράδειγμα κάθε χρόνο;

Φαντάζεστε πόσα περισσότερα εντομοκτόνα και τοξικά θα χρειαστούμε, αν μειωθούν κι άλλο τα εντομοφάγα πουλιά; Τα ΜΜΕ κατάφεραν, λοιπόν, να δημιουργήσουν τα τέρατά τους, με μια απλή αλλαγή μουσικής και λευκές στολές...

Σαν παθητικοί τηλεθεατές, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να παραμείνουμε αντικειμενικοί μπροστά σε αυτά που μας δείχνουν.

Σκουπίδια: μια συγκριτική ανατομία Βορρά – Νότου

Η πρόσφατη κρίση των σκουπιδιών της Νάπολης, στην γειτονική μας Ιταλία έδειξε πως με χρόνια αναβολή επίλυσης του προβλήματος μια κυβέρνηση να βρεθεί σε κατάσταση πανικού και μια χώρα σε έκτακτη ανάγκη. Η ελληνική πραγματικότητα δεν απέχει και πολύ από εκείνη της γειτονικής μας χώρας. Το πρόβλημα των σκουπιδιών συνδέεται άμεσα με τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου και συνεπώς την αμέλειά μας να το επιλύσουμε την πληρώνουμε εν τέλει όλοι.

Ζω ανάμεσα σε δύο πόλεις, ταξιδεύοντας από την μια στην άλλη τουλάχιστον μια φορά τον μήνα. Ζω καθημερινά το πρόβλημα των σκουπιδιών σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Οι πόλεις αυτές είναι το Ελσίνκι και η Αθήνα.

Σύμφωνα με τις στατιστικές της ΕΕ παράγω ως κάτοικος της Φινλανδίας περίπου την ίδια ποσότητα κατά μέσο όρο (450 κιλά) με την Ελλάδα, ενώ αν ζούσα στο Λουξεμβούργο ή την Ιρλανδία θα ξεπερνούσα τα 700 κιλά. Στην Ελλάδα όμως έχω αυξήσει την παραγωγή μου τα τελευταία χρόνια, στην Φιλανδία την έχω μειώσει ελαφρώς. Αυτές οι στατιστικές όμως δεν καταγράφουν όσα σκουπίδια πετιούνται σε σημεία όπου δεν μαζεύονται ποτέ, στις παραλίες, την θάλασσα, τα δάση, λόφους κτλ. Πρόσφατα βρέθηκα στους λόφους γύρω από το αεροδρόμιο και υπολόγισα αρκετούς τόνους τόσο από μπάζα, οικιακά και επαγγελματικά απορρίμματα. Ασφαλώς είναι ακόμη εκεί και δεν έχουν προστεθεί στην απογραφή, διότι, πολύ απλά, δεν πρόκειται να καθαριστούν ποτέ. Στην πράξη μάλλον ως Έλλην ξεπερνώ τον Φιλανδό εαυτό μου σε παραγωγικότητα, μόνο που πολλά από τα σκουπίδια μου δεν περνούν από κάποιο οργανωμένο δημοτικό σύστημα περισυλλογής αλλά διακοσμούν την φύση της χώρας μου. Σε παραλία της Πελοποννήσου υπολόγισα ένα πλαστικό μπουκάλι ανά μέτρο.

Πληροφορήθηκα ότι στην Φινλανδία, αν βρεθούν μπάζα ή απορρίμματα μέσα στο δάσος, ενημερώνεται η υπηρεσία περιβάλλοντος του δήμου η οποία, μαζί με την αστυνομία διεξάγει μια έρευνα που συνήθως καταλήγει να βρει τον ένοχο. Επομένως αυτή η πρακτική είναι για τον Φιλανδό ασύμφορη. Στην Ελλάδα, όπου ο ένοχος μπορεί ακόμη και να είναι κάποιος δήμος, η έρευνα της αστυνομίας δεν γίνεται ποτέ και η πρακτική καταλήγει συμφέρουσα για κάθε Έλληνα.

Ας δούμε όμως τι κάνω σπίτι μου και πού αξιοποιώ καλύτερα την παραγωγή μου.

Όλα τα βιολογικά μου στο Ελσίνκι, επιστρέφουν στη γη ( αφού γίνουν compost) και μου χρησιμεύουν στο να φάω κι άλλα φρούτα ή λαχανικά. Τελευταία, σε μικρή και πειραματική κλίμακα γίνονται βιο-εθανόλη και βιο-ντήζελ, οπότε, πετώντας τα φλούδια μιας μπανάνας, θα μπορέσω να κινήσω το αυτοκίνητό μου.

Στην Αθήνα δεν έχω δει να υπάρχει σύστημα αποκομιδής βιολογικών. Επομένως, επειδή αγαπώ τα ζώα, δίνω όσα τρώγονται στις αδέσποτες γάτες. Τα υπόλοιπα υποχρεωτικά τα ρίχνω στον κάδο και καταλήγουν στις χωματερές όπου σαπίζοντας εκλύουν μεθάνιο, αέριο του θερμοκηπίου.

Ως πολίτης του Ελσίνκι, κατεβάζω τα σκουπίδια μια ή δυο φορές την εβδομάδα. Έχω όμως στη διάθεσή μου μια σειρά από διαφορετικούς κάδους (σε επίπεδο πολυκατοικίας και γειτονιάς) και τα τακτοποιώ σε διαφορετικά σημεία στο σπίτι μου, ανάλογα με τον προορισμό τους, με αποτέλεσμα να μην παίρνουν χώρο και δεν με ενοχλούν ακόμη κι αν αργήσω να τα κατεβάσω.

Συγκεκριμένα:

Συσκευασίες γάλατος, χυμών, χαρτόνια: τα διπλώνω να μην παίρνουν χώρο και τα αποθηκεύω σε ένα ράφι της κουζίνας. Μια φορά την εβδομάδα τα κατεβάζω στον ειδικό κάδο όπου μπαίνουν χύμα ( όχι σε πλαστική σακούλα)

Εφημερίδες, περιοδικά, χαρτιά: Μπαίνουν χύμα σε ειδικό κάδο.

Βιολογικά: Συσκευάζονται μόνο σε χαρτί και πάνε σε ειδικό κάδο.

Πλαστικά μπουκάλια από νερά, μπουκάλια από κρασιά, μπύρες κτλ: αυτά είναι πολύτιμα. Τα μαζεύω σε μια πάνινη σακούλα και τα επιστρέφω σε ειδικό μηχάνημα που υπάρχει σε κάθε σούπερ μάρκετ. Παίρνω 20 λεπτά πίσω για κάθε μικρή φιάλη και 40 για τις μεγάλες.

Μέταλλα, αλουμίνια κτλ : εδώ χρειάζεται να πάω λίγο πιο μακριά, στους ειδικούς κάδους σε επίπεδο γειτονιάς. Χωριστά τα μικρά μεταλλικά από τα μεγάλα.

Ρούχα, υφάσματα, συσκευές, αντικείμενα , γυαλιά, μπαταρίες κτλ κι αυτά σε ειδικούς κάδους ανά κατηγορία που υπάρχουν σε επίπεδο κάθε γειτονιάς όλοι μαζί.

Συνήθως είναι μια δουλειά που κάνω, όπως οι περισσότεροι εδώ, κάθε Κυριακή πρωί.

Τα υπόλοιπα: αυτά στον γενικό κάδο σε επίπεδο πολυκατοικίας και καταλήγουν στους ΧΥΤΑ.

Το όλο σύστημα είναι πολύ απλό και ξεκάθαρο, διατυπωμένο με λεπτομέρειες πάνω στους κάδους.

Στην Αθήνα μόλις μπήκαν οι μπλε κάδοι δημιουργήθηκαν πολλές απορίες και δεν ήρθε καμιά επίσημη πληροφορία να τις λύσει. Πως και τι πρέπει να καταλήγει εκεί; Έρχεται ειδικό όχημα; Κάθε πότε; Αφού κάθε είδους ανακυκλώσιμο υλικό καταλήγει εκεί, πόσο προσωπικό χρειάζεται και πόση δουλειά για να διαχωριστούν μετά;

Πήγα στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Εταιρείας Ανακύκλωσης και διάβασα ότι υπάρχει κάποια ειδική τσάντα που θα μοιράζεται στους πολίτες. Δεν έχω δει ούτε έναν που να την έχει. Πάντως η ιστοσελίδα δεν μου έλυσε την απορία διότι δεν πληροφορεί πως διαχωρίζονται τα σκουπίδια που συλλέγονται όλα μαζί. Αν είναι τόσο απλό, μοιάζει η δουλειά που κάνω στην Φιλανδία να τα ξεχωρίσω απ’ το σπίτι άχρηστη.

Πάντως, μόλις μπήκαν οι μπλε κάδοι αγόρασα δύο μεγάλους μεταλλικούς κάδους και τους έβαλα στην κουζίνα μου. Ένας για ανακύκλωση και ένας για χωματερή. Βρήκα ότι οι κάδοι όχι μόνο μου παίρνουν χώρο, αλλά γεμίζουν ταχύτατα. Σχεδόν όποτε πάω στον μπλε κάδο της γειτονιάς μου (σε επίπεδο πολυκατοικίας δεν υπάρχουν κάδοι) τον βρίσκω να ξεχειλίζει από μια απίστευτη ποικιλία σκουπιδιών. Φαίνεται ότι ο καθένας έχει την δική του άποψη για το τι είναι ανακυκλώσιμο και πως πρέπει να συσκευάζεται. Δεν έχει χώρο για τα δικά μου. Μπορώ να τα πάρω πίσω και να περιμένω να αδειάσει ή να τα αφήσω δίπλα, έξω από τον κάδο, όπως όλοι. Αυτές είναι οι επιλογές μου.

Θα σταματήσω εδώ. Η εικόνα μας είναι σε όλους γνωστή. Πολλές φορές τα σκουπίδια μας εμποδίζουν στα στενά πεζοδρόμια να περπατήσουμε και συχνά προσβάλλον τη μύτη μας.

Η Ελλάδα σήμερα έχει πρόβλημα με την ΕΕ για το ζήτημα των παράνομων χωματερών. Ενώ παράγω περίπου την ίδια ποσότητα σκουπιδιών κατά κεφαλήν και στις δύο χώρες, στην Ελλάδα στέλνω στις χωματερές πάνω από το 80% των σκουπιδιών μου και στην Φινλανδία μόλις το 40%.

Θέλησα να ερευνήσω ποια είναι τα προβλήματα της Φινλανδίας σχετικά με τα απορρίμματα γιατί στο θέμα αυτό παράδεισος δεν υπάρχει πουθενά. Επισκέφθηκα την κυρία Erja Heinio, ειδική στην διαχείριση αποβλήτων στην Φινλανδική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης. Έμαθα ότι η Φιλανδία υστερεί στην ΕΕ στο ζήτημα. Χώρες σαν την Σουηδία και την Δανία είναι μπροστά, με μεγαλύτερα ποσοστά ανακύκλωσης. Η Ελλάδα είναι βέβαια στο τέλος. Επίσης, ενώ η Φιλανδία είχε μέχρι πρόσφατα μια πολύ ευνοϊκή φορολογική ρύθμιση που ωθούσε τις εταιρίες να χρησιμοποιούν πολλές φορές τις γυάλινες και πλαστικές συσκευασίες ( μέχρι 40 φορές τα μπουκάλια πλαστικά και γυάλινα) αυτή καταργήθηκε γιατί δεν ήταν συμβατή με τα εισαγόμενα προϊόντα. Αποτέλεσμα, το πρωτοποριακό σύστημα της Φιλανδίας να κινδυνεύει. Ακόμη, το μεγάλο σημερινό ζήτημα είναι η καύση για παραγωγή ενέργειας που προωθείται.

«Η περισυλλογή σκουπιδιών για καύση και παραγωγή ενέργειας ανταγωνίζεται την ανακύκλωση και δημιουργεί ζήτηση για σκουπίδια» λέει η κυρία Heinio. « Άλλωστε εν τέλει παράγεται περισσότερη θέρμανση και όχι αρκετό ρεύμα. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ρεύμα. Το τωρινό σύστημα θέρμανσης είναι επαρκέστατο στην Φινλανδία ακόμη και σε κακούς χειμώνες. Το καλοκαίρι, χάρις στην καύση σκουπιδιών, θα έχουμε υπερπαραγωγή θέρμανσης, που απλώς θα πάει χαμένη θερμαίνοντας τις λίμνες και τον αέρα ενώ θα καίει πολύτιμες πρώτες ύλες που θα μπορούσαν να ανακυκλωθούν.

Η έμφαση θα έπρεπε να δίνεται στην πρόληψη δημιουργίας σκουπιδιών. Για παράδειγμα θα έπρεπε οι υπηρεσίες επισκευής που προσφέρουν την δυνατότητα να μην πετάξεις ρούχα ή συσκευές να έχουν απαλλαγές από το ΦΠΑ, ενώ θα έπρεπε να φορολογούνται τα υλικά συσκευασιών.»

ΚΟΛΙ: το πείραμα της επαναφοράς της καλής σχέσης δάσους κι ανθρώπου

ΚΟΛΙ: το πείραμα της επαναφοράς της καλής σχέσης δάσους κι ανθρώπου

Φίλιππος Δραγούμης

Αύγουστος 2007. Στην Ελλάδα μαίνονται φωτιές παντού. Δεν γίνεται παρά να νοιώθεις θλίψη και θυμό, από τόσο μακριά, με τον απόηχο της καταστροφής να φτάνει από τις Φινλανδικές εφημερίδες κι από τα email. Η αντίφαση είναι μεγάλη: από το παράθυρο βλέπω τώρα απέραντα δάση, δάση που εναλλάσσονται με λίμνες και σπανίως ξύλινα σπίτια. Το τοπίο μοιάζει ειδυλλιακό αλλά πού και πού υλοτομημένα ξέφωτα, μαζεμένοι κορμοί σε μεταφορικά βαγόνια τραίνων θυμίζουν πως ο άνθρωπος είναι εν τέλει παντού κι εκμεταλλεύεται κάθε πόρο.

Βρίσκομαι μέσα στο τραίνο για το Κόλι, έναν από τους Εθνικούς Δρυμούς της Φινλανδίας με τον οποίο μέσω της ΜΚΟ ΜΙΑΦΥΣΗ έχω συνεργασία για δεύτερη χρονιά. Το αντικείμενο της συνεργασίας: διοργάνωση συμμετοχής Ελλήνων εθελοντών στη πρωτοποριακή διαχείριση του δάσους στο Κόλι που έχει σαν με στόχο την αύξηση της βιοπικοιλότητας την ταχύτερη επαναφορά του στην αρχέγονη μορφή αλλά και την βιώσιμη ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας.

Η συνεργασία έχει δώσει ενδιαφέροντα κι αντιφατικά μηνύματα. Πολλοί από τους Έλληνες εθελοντές έζησαν ενθουσιασμένοι μια μοναδική εμπειρία που δεν θα μπορούσαν να ζήσουν στην Ελλάδα. Άλλοι, δεν άντεξαν τις συνθήκες και την πολιτισμική διαφορά έφυγαν πανικόβλητοι τις πρώτες μέρες. Οι Φιλανδοί νοιώθουν άνετα στην εξοχή όταν δεν έχουν τρεχούμενο νερό στην ξύλινη καλύβα, η τουαλέτα τους είναι έξω στο δάσος και δεν έχουν βέβαια τηλεόραση και άλλες ανέσεις. Τη νύχτα, αν πας στην τουαλέτα μπορεί να σε παρακολουθεί μια αρκούδα κρυμμένη πίσω από τα δέντρα χωρίς να το ξέρεις. Εμείς, έχουμε πλέον μάθει να μην στερούμαστε ποτέ τις βολές μας. Η επαφή με την φύση τρομάζει πολλούς από μας γι’ αυτό χτίζουμε βίλες παντού, μεταφέροντας τις ανέσεις της πόλης στην ύπαιθρο. Στην Φινλανδία όλοι έχουν εξοχικά. Αυτά όμως είναι ξύλινα, κρυμμένα μέσα στο δάσος χωρίς ρεύμα και τρεχούμενο νερό. Δεν τα βλέπεις. Αν εγκαταλειφθούν δεν παραμένουν όγκοι τσιμέντου. Τα υλικά που πάρθηκαν από το δάσος επιστρέφουν στη γη εμπλουτίζοντάς την. Βίλες μέσα στο δάσος δεν είδα. Ξύλινες καλύβες με την πρωτόγονη σάουνά τους να καπνίζει, ναι, αρκετές—αλλά με δυσκολία τις διέκρινα κρυφές στις όχθες των λιμνών ανάμεσα στα δέντρα.

« Αυτό το ξενοδοχείο ανήκει στο κράτος και τα έσοδα από την ενοικίασή του πάνε στον δρυμό » μου είπε ο διευθυντής του δρυμού και διευθυντής του Ινστιτούτου Δασικών ερευνών, Lasse Loven, πριν καθίσουμε στο τραπέζι, βλέποντας πανοραμικά τη λίμνη και τα νησιά της. Κάπου στο βάθος πρέπει να είναι τα Ρωσικά σύνορα. Ακούγονται αρκετοί Ρώσοι τουρίστες, αλλά και Φιλανδοί, Γερμανοί και άλλοι που δεν κατάλαβα από πού ήταν.

« Δίνουμε το κύριο βάρος στην προώθηση των τοπικών προϊόντων κι έτσι ενισχύουμε την τοπική οικονομία» συνέχισε ενώ παραγγέλναμε ψάρια της λίμνης μαγειρεμένα παραδοσιακά. « επιπλέον, οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού, μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες που σχετίζονται με τον δρυμό όπως ξεναγήσεις, κατασκευές ή βοήθεια στην διαχείριση, παράλληλα με το κανονικό τους επάγγελμα κι έτσι συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Ο δρυμός φέρνει άνθηση στην τοπική κοινωνία. Χωρίς αυτόν , το χωριό αν δεν είχε εγκαταλειφθεί δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα...»

« με δυο λόγια» συνέχισε, « ο δρυμός προωθεί τον τουρισμό, αλλά αυτός είναι ελεγχόμενος. Οι τουρίστες μπορούν σε ορισμένες διαδρομές να περπατήσουν, αλλού μπορούν να κάνουν ποδήλατο ή βαρκάδα και το βράδυ να μείνουν σε μια καλύβα και να ψήσουν τοπικά λουκάνικα σε οργανωμένα σημεία όπου επιτρέπεται τα άναμμα φωτιάς. Βρίσκουν εκεί ό,τι χρειάζονται, δεν χρειάζεται να κουβαλήσουν ούτε ξύλα. Επίσης υπάρχει πίστα για σκι και άλλες χειμερινά σπορ κι έτσι έχει κόσμο όλον τον χρόνο. Πολύ δημοφιλής είναι ο γύρος της λίμνης με τα πόδια σε τρεις μέρες»

Σύντομα η συζήτησή μας φτάνει βέβαια στις φωτιές στην Ελλάδα. «Έχω επισκεφθεί τους περισσότερους δρυμούς στην Ελλάδα» είπε ο Lasse, «είδα πανέμορφη φύση αλλά τίποτε άλλο, καμιά προσπάθεια διαχείρισης που να ευνοεί την βιοποικιλότητα, κανένα οργανωμένο σύστημα αξιοποίησης και προστασίας. Τα καταστροφικά αποτελέσματα της φωτιάς είναι, χωρίς να το ξέρω σε βάθος, ασφαλώς το αποτέλεσμα της έλλειψης σωστής πολιτικής προστασίας των δασών και της φύσης αλλά και βιώσιμης ανάπτυξης. Η ελεγχόμενη φωτιά για μας είναι μέρος της διαχείρισης. Παραδοσιακά οι Φιλανδοί, όταν ήταν νομάδες μέσα στο δάσος έκαιγαν μια περιοχή, την καλλιεργούσαν μερικές χρονιές και μετά την εγκατέλειπαν για μια άλλη. Αυτή ξαναγινόταν δάσος. Το παραδοσιακό σύστημα βοηθούσε να υπάρχουν ξέφωτα, λιβάδια και δάση σε όλα τα στάδια ωριμότητας. Αποτέλεσμα: περισσότερη ποικιλία φυτών και πανίδας. Μόλις κάψουμε μια περιοχή υπάρχουν έντομα που το αντιλαμβάνονται αμέσως και καταφθάνουν κι από 50 χιλιόμετρα μακριά! Σήμερα, που η παράδοση πλέον έχει χαθεί την επαναφέρουμε με εθελοντές: νέοι από πολλές χώρες έρχονται να ζήσουν εδώ για κάποιο διάστημα και να βοηθήσουν στη διαχείριση που απαιτεί σωματική άσκηση κι επιπλέον παράγουν ψωμί στα λιβάδια που δημιουργούν όπως έκαναν κάποτε οι νομάδες. Πολλοί από αυτούς είναι δασολόγοι που κάνουν εκπαίδευση. Επίσης οι εθελοντές διατηρούν και τις αρχέγονες φυλές παραγωγικών ζώων σε παραδοσιακές φάρμες. Φυλές αγελάδων και πρόβατων που είναι προσαρμοσμένες στο τοπικό οικοσύστημα. Τα προϊόντα είναι περιζήτητα, όπως αυτό το τυρί που τρώμε τώρα»

«Βέβαια,» συνέχισε, αναφερόμενος στις φωτιές της Ελλάδας « δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τα αποτελέσματα της κλιματικής αλλαγής. Εδώ κάνουμε συστηματικές μετρήσεις στην αρκτική ζώνη. Έχουμε υπολογίσει ότι αυτή υποχωρεί κατά 5 μέτρα τον χρόνο…»

Τις επόμενες μέρες εργάστηκα σκληρά μαζί με τους εθελοντές, έναν Γερμανό δασολόγο, μια Φιλανδή φοιτήτρια γεωγραφίας και δύο γάλλους: μαζεύαμε τα χόρτα με τσουγκράνες στα νέα λιβάδια που είχαν δημιουργηθεί. « μετά το ξεχορτάριασμα» μου εξήγησαν, φυτρώνουν 40 είδη φυτών ενώ αν αφεθεί στην τύχη του κάτω από 20. Αυτό προσελκύει περισσότερα έντομα και πουλιά. Είμαστε και δολοφόνοι δέντρων μου εκμυστηρεύτηκαν: σε ένα ώριμο δάσος υπάρχουν και τα δέντρα που πεθαίνουν. Τώρα αφαιρούμε από τον κορμό περιμετρικά μια λωρίδα φλοιού και αυτά πεθαίνουν αργά. Αυτό ευνοεί πολλές κοινωνίες εντόμων αλλά και πουλιά όπως τους δρυοκολάπτες. Το Κόλι πριν αγοραστεί από το κράτος για προστασία ήταν δάσος για ξυλεία. Σαν αποτέλεσμα διαταράχτηκε η ισορροπία φυλλοβόλων-κωνοφόρων γιατί τα κωνοφόρα είναι πιο επικερδή. Τα φύτευαν εις βάρος των φυλλοβόλων. Εμείς τώρα ευνοούμε τα φυλλοβόλα. Αν η φύση θα χρειαζόταν 150 χρόνια να δημιουργήσει ένα αρχέγονο δάσος, εμείς θα το καταφέρουμε σε 50.»

Μερικές μέρες αργότερα, πίσω στο Ελσίνκι, συναντώ τον Sami Kulberg, στενό συνεργάτη μου, βιολόγο που έχει εργαστεί πολύ καιρό στο Κόλι. « Το μοντέλο του Κόλι είναι πολύ σημαντικό για μας» λέει, « νομίζεις ότι η Φινλανδία είναι ένας παράδεισος από δάση, αλλά στην πραγματικότητα, πολλά από αυτά δεν είναι δάση αλλά φυτείες δέντρων. Τα οικονομικά συμφέροντα είναι μεγάλα και πολλοί δεν βλέπουν με καλό μάτι αυτό που γίνεται στο Κόλι, γιατί προωθεί ένα άλλο μοντέλο οικονομικής αξιοποίησης του δάσους μέσα από την προστασία και απέδειξε ότι αυτό δουλεύει και ευνοεί τις τοπικές κοινωνίες. Ξέρω ότι το κρατικό δασικό ινστιτούτο έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες από οργανωμένα συμφέροντα εμπόρων ξυλείας που ανησυχούν μήπως και η προστασία αποδειχθεί πιο επικερδής από την εκμετάλλευση για τους ντόπιους. Ο Lasse έχει να δώσει μάχη και αν την χάσει θα είναι καταστροφή για την φύση μας.»

Λίγο πριν τελειώσω το άρθρο που διαβάζετε, επικοινώνησα τηλεφωνικά με τον Lasse. Πράγματι δόθηκε μια μάχη, πού όμως έληξε ευνοϊκά για την φύση. Το Φινλανδικό κράτος αποφάσισε να συνεχίσει το πρόγραμμα του Κόλι, σε όλο του το φάσμα.