Η πρόσφατη καμπάνια των Φιλανδών Πράσινων στις αυτοδιοικητικές εκλογές είχε σαν σύνθημα μια εξίσωση: "Εγώ συν οι άλλοι ίσον η πόλη". Εκ πρώτης ίσως δυσνόητο ως επιλογή για σύνθημα, αλλά σε μια χώρα που έχει επενδύσει στην παιδεία και άρα στη σκέψη, αποτελεί έναν ορισμό ενός νέου τρόπου αντίληψης πάνω στο τι είναι περιβάλλον σε σχέση με την συλλογικότητα. Η επιλογή του "Εγώ συν οι άλλοι" αντί του παραδοσιακού πολιτικοποιημένου "Εμείς", (εμείς θέλουμε… εμείς απαιτούμε…) υποδηλώνει ότι η συνειδητοποίηση του προσωπικού μας ρόλου, οδηγεί στην συμμετοχή μας σε μια συλλογικότητα που διαμορφώνει και το κοινό μας περιβάλλον. Δεν μπορεί ένα λειτουργικό «εμείς» να υπάρξει αν δεν αποτελείται από πολλά «εγώ». Αν δεν γνωρίσουμε λοιπόν καλά το «εγώ» μας, πως θα ενταχθούμε σε μια συλλογικότητα, χωρίς να είμαστε απλώς οπαδοί που εντάσσονται στην ομάδα με στόχο να απολέσουν το «εγώ» τους και όχι να το κατανοήσουν βαθύτερα, να αναπτύξουν και να κατατείνουν στην αρμονική συναίνεση με την πραγματικότητα των υπολοίπων διαφορετικών «εγώ». Η μέθοδος, η παιδεία, η αξιολόγηση κοινών στόχων είναι αυτά που θα μας βοηθήσουν να εντάξουμε ομαλά το «εγώ» μας, χωρίς να το αφανίσουμε μέσα στην επικίνδυνη απουσία του της ομαδοποίησης ή οπαδοποίησης. Πώς, αν δεν γνωρίσουμε το εγώ μας, θα γνωρίσουμε το εγώ του άλλου ώστε να συνεννοηθούμε; Σε μια ομάδα «οπαδών» -- όχι μόνον ποδοσφαίρου, αλλά μιας ιδέας ή ακόμη και πολιτικής—η επικοινωνία είναι προσωρινή και μερική γιατί στηρίζεται σε κάτι έξω από το «εγώ» των μελών της. Μόλις αυτό το «κάτι» αλλοιωθεί η επικοινωνία διαλύεται. Η επικοινωνία όμως που συμπεριλαμβάνει και τα πολλαπλά «εγώ» εμπεριέχει την συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας του καθενός από αυτά και συνεπώς τείνει προς τη σταθερότητα. Λέω «τείνει», γιατί μιλώ θεωρητικά, η πράξη εμπεριέχει πολλές δυσκολίες.
Θα χρειαστεί περαιτέρω να κατανοήσουμε πως λειτουργεί το "εγώ" μας σε σχέση με το θεωρητικό αλλά υπαρκτό "εγώ" της πολιτικής. Ίσως μάλιστα αυτό το "εγώ" συν οι "άλλοι" να αποτελεί και την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην πράσινη οπτική και την οπτική άλλων κομμάτων ιδιαίτερα των αριστερών που επίσης έχουν ως αφετηρία παρόμοια κινήματα αλλά παραμένουν στο «εμείς». Η πράσινη σκέψη πρέπει να βλέπει μια διπλή εικόνα: άτομο μέσα στο σύνολο, εικόνα του συνόλου μέσα στο άτομο, αλληλεξάρτηση, κοινή ευθύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου