Είναι γνωστό η οικολογία δεν περιγράφει τα πράγματα ξεκομμένα το ένα απ' τ΄άλλο, αλλά κοιτάζει περισσότερο τις σχέσεις και τις αλληλοεξαρτήσεις των πραγμάτων μεταξύ τους.
Δεν μπορείς να περιγράψεις ένα είδος, τα μεγέθη του, τις ιδιότητές του παρά μόνο αν το συνδέσεις με τον βιότοπό του, τη σχέση του με τα άλλα είδη στον βιότοπό του και τα αβιοτικά στοιχεία αλλά και την προϊστορία της εξέλιξής του και της προσαρμογής του. Μόνο τότε θα μιλήσεις για την οικολογία του με πλήρη τρόπο. Θεωρώ την οικολογία μια μέθοδο κατανόησης της πραγματικότητας χρήσιμη, εφόσον στην ανάλυσή της δεν κατηγοριοποιεί παραβλέποντας ό,τι βρίσκεται ανάμεσα στις κατηγoρίες. Είναι σαν να βλέπει την πραγματικότητα ως συγκοινωνούντα δοχεία και εξετάζει όχι μόνο τα δοχεία χωριστά αλλά και τις διόδους επικοινωνίας τους. Αυτό, μπορεί να διατυπωθεί με τον όρο «ολιστική προσέγγιση», που βέβαια ως όρος πρέπει να εξηγηθεί στις λεπτομέρειές του γιατί δεν είναι εύκολα κατανοητές οι παράμετροι λειτουργίας του.
Με αυτόν τον τρόπο, εν τέλει, όλα συνδέονται μεταξύ τους, ακόμη και τα εκ πρώτης όψεως πιο απίθανα Ίσως μάλιστα, συνδέοντας τα απίθανα, θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε περισσότερο την πραγματικότητα, να αποκτήσουμε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη «ολιστική» αντίληψη που θα μας οδηγεί και στις κρίσεις μας, στις αποφάσεις μας και εν τέλει στον διάλογο που θέλουμε να θέσουμε για την προσαρμογή της πολιτικής. Με δυο λόγια, το σημείο που θα πρέπει να ψάχνουμε συνεχώς για απαντήσεις, φορώντας «οικολογικά γυαλιά» είναι το πώς και πού συνδέονται οι μονίμως ρευστές πραγματικότητες. Ίσως να ανακαλύψουμε ότι οι συνδέσεις είναι πιο σταθερές από αυτές τις ίδιες τις πραγματικότητες.
Ο σωστός οικολόγος λοιπόν, ιδίως αν ασχολείται με την πολιτική, γιατί μέσα από αυτήν έχει την ελπίδα να οικοδομήσει ένα καλύτερο κόσμο, δεν ψάχνει να μιλήσει για πράγματα ξεκομμένα μεταξύ τους, αντίθετα, όσα περισσότερα μπορεί να συνδέσει, όσες περισσότερες παραμέτρους, τόσο πιο «οικολογικές» θα είναι οι προτάσεις και τα συμπεράσματά του και τόσο περισσότερο με μικρές αλλαγές και παρεμβάσεις θα μπορεί να πετύχει μεγάλα αποτελέσματα, κατανοώντας πως μια παρέμβαση σε ένα πράγμα επιδρά στα υπόλοιπα. Ταυτόχρονα θα μπορεί ευκολότερα να θέτει λειτουργικές προτεραιότητες. Γνωρίζοντας καλά τις συνδέσεις, μπορεί ενώ λαμβάνει υπ’ όψη του πολλά θέματα ενώ μιλάει για ένα, να παραμένει ταυτόχρονα αυστηρά μέσα στο θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου