Φεουδαρχία, καπιταλισμός, αριστερά και πράσινη πολιτεία

Ας χρησιμοποιούμε Ελληνικούς όρους όσο μπορούμε, γιατί μέσα από τις λέξεις που καταλαβαίνουμε από τις ρίζες τους βγαίνουν και τα νοήματα. Κεφάλαιο είναι η συσσώρευση πλούτου μέσα από την υπεραξία απ' την εργασία εργαζομένων, δούλων ή οποιωνδήποτε άλλων που με κάποια συμφωνία ή δια της βίας παράγουν κάτι για λογαριασμό κάποιου άλλου και αμείβονται ή όχι.

Κεφαλαιοκρατία είναι το καθεστώς όπου ο συσσωρεύων έχει το δικαίωμα να κάνει οτιδήποτε θέλει με το κεφάλαιο που συσσωρεύει, έχει με δυο λόγια την εξουσία και αυτοί που παράγουν τον πλούτο εργαζόμενοι, δεν έχουν λόγο πάνω στο τι θα γίνουν τα συσσωρευμένα πλούτη.
Επιπλέον ο συσσωρεύων μπορεί να εκμεταλευτεί το προιόν της υπεραξίας κερδοσκοπώντας και με διάφορους άλλους τρόπους, όπως πχ. η τοκογλυφία.

Ως συνέπεια, η κεφαλαιοκρατία δεν διαφέρει από την φεουδαρχία παρά μόνο στις μεθόδους και τις επιμέρους συμφωνίες μεταξύ εργαζομένων και κεφαλαιούχων. Η κεφαλαιοκρατία είναι ίσως λιγότερο κακή γιατί τουλάχιστον αμείβονται κάπως οι εργαζόμενοι και έχουν κάποια βασικά δικαιώματα.

Εμείς, οι πράσινοι, δεν είμαστε αντίθετοι με την συσσώρευση πλούτου ιδιωτικώς ή από το κράτος, παρότι θέτουμε επί μέρους ποιοτικές διαφοροποιήσεις στο τι πως και από ποιόν πρέπει να παράγεται το κάθε προϊόν και γιατί, είμαστε όμως αντίθετοι με την απόλυτη εξουσία επί του συσσωρευόμενου πλούτου και επιθυμούμε την συμμετοχή των πολιτών στην διαχείρισή του για το κοινό όφελος, λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι το κοινό καλό όλων εξαρτάται πάνω απ' όλα από την υγεία του πιο σημαντικού κοινού μας αγαθού, του περιβάλλοντος.

Με δυο λόγια, οι συσσωρεύοντες κεφαλαιούχοι δεν θα έχουν, στην πράσινη πολιτεία τον έλεγχο του πλούτου που συσσωρεύουν, θα διαχειρίζονται ένα δίκαιο μερίδιό του μόνον, όσο κρίνουν ορθό οι πολίτες μέσω των αμεσοδημοκρατικών τους θεσμών.

Επί τούτου υπάρχουν διάφοροι τρόποι προτεινόμενου ελέγχου, ώστε εν τέλει, το κεφάλαιο να εξυπηρετεί τους πολίτες και όχι αυτοί αυτό και μέσω αυτού τους ολίγους κεφαλαιούχους.

Στην ουσία πρόκειται για ανατροπή της κεφαλαιοκρατίας, εφόσον οι πολίτες θα κρατούν το χαλινάρι και θα καβαλούν το άλογο του κεφαλαίου.

Το άλογο θα τρέχει, όμως όχι άγριο όπως σήμερα κι όπου θέλει.

Η διαφορά μας -- πολύ βασική-- με την αριστερά είναι ότι δεν πιστεύουμε στην επανάσταση και την κάθετη ανατροπή, αλλά θέλουμε να φτάσουμε στην δικαιότερη κατανομή του πλούτου και την ορθή διαχείρισή του μέσα από αμεσο-δημοκρατικές διαδικασίες που διαρκώς θα ρυθμίζουν και θα μικρο-ρυθμίζουν, σε κάθε επίπεδο και φάση, την χρήση και αναδιανομή του κεφαλαίου και θα αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις συνθήκες ιδίως τις οικολογικές, θεωρώντας ότι από την οικολογική υγεία εξαρτάται και η επιβίωσή μας ως είδος.

Με δυο λόγια θέλουμε περισσότερη δημοκρατία και αυτό είναι το κλειδί της ισότητας και όχι η πάλη των τάξεων όπως λέει η αριστερά.

Στην δημοκρατία μας, την πράσινη πολιτεία, δεν υφίσταται λόγος πάλης τάξεων, αλλά απλά συνεργασίας πολιτών ανάλογα με τους ρόλους που έχει αναλάβει κάθε πολίτης μέσα στην κοινωνία.

Δεν υφίσταται λοιπόν λόγος ύπαρξης ταξικών διαφορών, αλλά διαφορετικών συμπληρωματικών ρόλων μέσα στην κοινωνία που ρυθμίζονται αμεσοδημοκρατικά.

Επομένως όσο κι αν ο απώτερος στόχος μας εξωτερικά μοιάζει με της αριστεράς τόσο η δομική φιλοσοφία μας όσο και η μεθοδολογία μας είναι διαφορετικές και καθιστούν κάθε ομοιότητα στις προτάσεις μας συμπτωματική.