Το μήνυμα της νεολαίας: λουλούδια στα ΜΑΤ, τέρμα στον κύκλο της βίας.

Aυτά που συμβαίνουν αυτές τις μέρες, μετά την δολοφονία του Αλέξη, ξεπερνούν το θέμα της αστυνομίας και της εκπαίδευσής της και του υπουργείου, το θέμα των νέων, το θέμα των Εξαρχείων ή οποιοδήποτε άλλο επι μέρους θέμα, ακόμα και το θέμα της παραίτησης της κυβέρνησης με την ανάληψη ευθυνών από κάποιους, γιατί όλοι ξέρουν ότι με το παρόν σύστημα αξιών οι σημερινοί θα διαδεχτούν απο άλλους όμοιους. Επίσης δεν μπορεί αυτό που συμβαίνει να μετρηθεί, ως ξέσπαμα, ως αίσθημα, με οτιδήποτε ανάλογο έχει γίνει στο παρελθόν.
Πρόκειται για ένα ξέσπασμα, σαν ηφαίστειο, που απλά δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η Ελληνική κοινωνία, με την πολιτική, πολιτιστική και περιβαλλοντική υποβάθμιση από την μιά και την κερδοσκοπία, την διαφθορά και την ανισότητα απο την άλλη αλλά και σε μια γωνία περιλαμβάνει την ξενοφοβία, τις προκαταλήψεις, την εκμετάλευση και την βασική κι αντιφατική υπαρξιακή απελπισία που έχουν μέσα τους οι σκεπτόμενοι πολίτες αυτής της χώρας, που όλα τους φταίνε αλλά κανείς, δεν κάνει μια κίνηση να διορθώσει κάτι ή αν κάνει, αυτή μοιάζει μάταιη μέσα στον κύκλο βίας που μας τριγυρίζει.
Είναι το αποκορύφωμα χρόνιων συσωρευμένων προβλήμάτων που αντί να λύνονται σιγοβράζουν κάτω από το καπάκι. Οι ελλείψεις στην παιδεία, η καθημερινή επιθετική συμπεριφορά, η καθημερινή μικροπρέπεια, η ασέβειά μας προς το περιβάλλον και την μέχρι πρότινος ομορφία της χώρας μας, η αδιαφορία μας, τα κακά πρότυπα που μιμούμαστε, ο μαζικός τουρισμός με τα φαινόμενα βίας, η ανικανότητα που βλέπουμε παντού, οι δημόσιες υπηρεσίες που λειτουργούν εις βάρος μας, η γραφειοκρατεία, η εκκλησία, τα οικόπεδα, η έλλειψη οργάνωσης, ο καθημερινός μας βομβαρδισμός απο πράγματα που μας εξοργίζουν και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, πως να αντιδράσουμε...
Σαν συνολικό πρόβλημα επιδέχεται μόνο συνολικής λύσης: αλλαγές σε όλα τα επιπεδα αλλά πρώτα εσωτερικές. Θελουμε έναν νέο πολιτισμό σε αυτή τη χώρα, μια ριζική αλλαγή στην νοοτροπία μας για αρχή. Μια άλλη βάση, μια άλλη αξία.
πως θα το πετύχουμε αυτό;
Ουσιαστικά είναι κάτι που θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι μεταξύ μας: από δω και πέρα θα πρέπει να δίνουμε περισσότερη σημασία στα κοινά, στα κοινά μας συμφέροντα, στους κοινούς μας χώρους, στην κοινή μας παράδοση, στο κοινό μας περιβάλλον.
Δεν θέλω να ηθικολογήσω. Είναι πλέον η ανάγκη για επιβίωση που θα μας το επιβάλλει. Να αλλάξουμε την συμπεριφορά μας.
Να καταλάβουμε ότι προωθώντας ο καθένας μας αυτό που νομίζει το δικο του συμφέρον, ούτε και αυτό εν τέλει εξυπηρετεί.
Το σαφέστερο και πολύ ξακάθαρο μύνημα μας το έδωσαν οι σημερινοί νέοι: λουλούδια ως απάντηση στα ΜΑΤ.
Την ίδια μέρα που έπεσε νεκρός ο Αλέξης, δύο μετανάστες βρέθηκαν νεκροί από ξυλοδαρμό σε ένα χαντάκι στον πόρο και κανείς δεν γνωρίζει ποιός είναι ο ένοχος.
Μα, αν δεν αλλάξει αυτός ο καθημερινός κύκλος της βίας, ποιά άλλη πρόταση να σταθεί, όταν όλοι είμαστε λίγο ένοχοι;
Μόνο μια υπάρχει: νέος πολιτισμός βασισμένος στον αλληλοσεβασμό και τον σεβασμό στα κοινά.
Θέλουμε έναν πολιτισμό χωρίς βία, χωρίς βία λεκτική χωρίς σωματική, χωρίς βία ενάντια στους ανθρώπους, χωρίς βία ενάντια στο περιβάλλον και τη φύση.

Προστατεύοντας της φύση της Ευρώπης: διδάγματα από τα προγράμματα LIFE

Ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ευρωπαικής Επιτροπής, συμμετείχα στις εργασίες του συνεδρίου στις Βρυξέλλες, με θέμα: “Προστατεύοντας της φύση της Ευρώπης, διδάγματα από τα προγράμματα LIFE”, από τις 17 ως τις 19 Οκτωβρίου 2008.
Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα και τα διδάγματα καλής πρακτικής για την προστασία ειδών & οικοσυστημάτων από όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Εξετάστηκε το ζήτημα των δασών, των θαλασσίων οικοσυστημάτων, των ποταμών, λιβαδιών αλλά και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, της εισαγωγής ξενικών ειδών ως απειλή για τα αυτόχθονα, αλλά και ζητήματα διεθνούς συνεργασίας, ευαισθητοποίησης του κοινού και μεθοδολογίας προσέγγισης προβλημάτων.
Το τρίτο πακέτο προγραμμάτων “LIFE+”, από το 2008 μέχρι το 2013, θα διοχετεύσει πάνω από δύο δις Ευρώ ως συγχρηματοδότηση της ΕΕ, για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της Ευρώπης, υλοποιώντας τους στόχους διαχείρισης του δικτύου προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000. Τα προγράμματα LIFE είναι το κύριο εργαλείο εφαρμογής της πολιτικής για το φυσικό περιβαλλον της ΕΕ.

Το δίδαγμα που προκύπτει όμως από τη χώρα μας δεν είναι αισιόδοξο και η αποτυχία οπωσδήποτε δεν οφείλεται στις ΜΚΟ ή τους επιστήμονες και φορείς που υλοποιούν τα προγράμματα.
Η ευεργετική επίδραση για την διατήρηση της μοναδικής βιοποικιλότητας που θα μπορούσε να έχει για τη χώρα μας η σωστή εφαρμογή των προγραμμάτων life δυστυχώς πέφτει στο κενό κι οι άνθρωποι, επιστήμονες και ΜΚΟ που έχουν εργαστεί σε αυτά βλέπουν τις προσπάθειές τους να μοιάζουν μάταιες ιδιωτικές πρωτοβουλίες σε συνθήκες εργασίας όλο και πιο δύσκολες.
Ενώ τα LIFE είναι στοχευμένα για να αποτελέσουν ένα καινοτόμο εργαλείο με στόχο τον ευρύτερο σχεδιασμό μιας μακροπρόθεσμης περιβαλλοντικής πολιτικής στις χώρες αποδέκτες της χρηματοδότησης για το αντικείμενο του φυσικού περιβάλλοντος, σήμερα το Ελληνικό κράτος εξαντλεί κάθε μέσο που έχει στην διάθεσή του για να κάνει το αντίθετο και να βάλει κάθε εμπόδιο στην υλοποίηση των Ευρωπαϊκών στόχων .
Το ζήτημα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και των ειδών, θεωρείται ακόμη δευτερεύον στη χώρα μας, σε πλήρη αντίθεση με πολλές άλλες χώρες της ΕΕ όπου, μέσω των προγραμμάτων αυτών έχουν καταφέρει να αποκαταστήσουν οικοσυστήματα που στο πρόσφατο παρελθόν είχαν υποβαθμιστεί σοβαρά. Παρά τις χρηματοδοτήσεις που έχουν σαν στόχο τη δημιουργία ορθών πρακτικών διατήρησης και επαναφοράς οικοσυστημάτων, τη βιωσιμότητα και τον σχεδιασμό περιβαλλοντικής πολιτικής βασισμένης σε επιστημονικά δεδομένα δεν υπάρχει εδώ καμιά βελτίωση. Χαρακτηριστικό της αδιαφορίας είναι ότι δεν έχει δημιουργηθεί ούτε καν μια βιβλιοθήκη για να συγκεντρωθούν τα σχέδια διαχείρισης ή μια βάση δεδομένων να καταγράψει τα αποτελέσματα και πολλά χρήσιμα στοιχεία έχουν ήδη χαθεί.

Τα όποια πρόσκαιρα οφέλη από την ολοκλήρωση των προγραμμάτων στη χώρα μας εξανεμίζονται μετά τη λήξη τους διότι:
τα μέτρα προστασίας σπανίως εφαρμόζονται στην πράξη και οι προτάσεις που προκύπτουν από τα προγράμματα μένουν στα συρτάρια.
άλλα “αναπτυξιακά” σχέδια, που προσβλέπουν στο γρήγορο αλλά μη βιώσιμο κέρδος συνήθως υπερτερούν
Αυθαιρεσίες σε βάρος τους περιβάλλοντος συνήθως αποκτούν χαρακτήρα μονιμότητας
οι φορείς διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών αφήνονται είτε να υπολειτουργούν, είτε να μη λειτουργούν καθόλου από έλλειψη χρηματοδότησης και οργάνωσης
Η γενική ασάφεια αρμοδιοτήτων καταλήγει στη μη ανάληψη ευθυνών με αποτέλεσμα την απραξία την αδιαφορία και το πλήρες γραφειοκρατικό χάος σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης.

Η βιοποικιλότητα της Ελλάδας αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι των φυσικών μας πόρων, το οποίο, αν παραμείνουμε με την ίδια πολιτική η μάλλον την ίδια απουσία πολιτικής, σύντομα θα χάσουμε. Η βιοποικιλότητα και η καλή υγεία των οικοσυστημάτων αποτελούν αναπόσπαστο στοιχείο της ποιότητας ζωής μας. Το δικαίωμα των πολιτών για μια φύση καθαρή και ζωντανή αγνοείται και αυτό έχει συνέπειες για την υγεία μας τόσο την σωματική όσο και την ψυχική.

Σήμερα όλο και περισσότερα είδη ζώων, φυτών , ψαριών, ερπετών αλλά και ολόκληρα οικοσυστήματα κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Ορατές είναι ήδη και οι πρώτες άμεσες οικονομικές επιπτώσεις εφόσον μια από τις αιτίες της μείωσης του τουρισμού στη χώρας είναι, σύμφωνα με στατιστικές και η υποβάθμιση του τοπίου με αποτέλεσμα να προτιμώνται άλλοι προορισμοί.

Αν και είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός Υπουργείου Περιβάλλοντος στη χώρα μας προκειμένου να υπάρξει θεσμός υπεύθυνος και ικανός να υλοποιήσει τουλάχιστον τους στόχους της ΕΕ για το δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA 2000, αυτό δεν θα επαρκέσει να λύσει το πρόβλημα. Χρειάζεται, συνεργασια και συντονισμός όλων των σχετικών υπουργείων και της δημόσιας διοίκησης. Επίσης πρέπει να επανεξεταστεί σοβαρά και συνολικά πιο αναπτυξιακό μοντέλο θέλουμε να ακολουθήσουμε:
Αυτό της σπατάλης των φυσικών μας πόρων με στόχο το πρόσκαιρο κέρδος η την βιώσιμη ανάπτυξη, την διατήρηση και ορθή διαχείριση των φυσικών μας πόρων που θα εξασφαλίσει την ποιότητα ζωής μας τώρα και στο μέλλον;
Η προστασία των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας πρέπει πλέον να αποτελέσει κεντρικό στόχο της πολιτικής μας.

Πιστεύω ότι προτεραιότητά μας, ως Έλληνες Πράσινοι στην Ευρωβουλή, θα πρέπει να είναι να ασκήσουμε πίεση από τη θέση αυτή, στη χώρα μας να προσαρμοστεί και να εφαρμόσει τουλάχιστον τις βασικές οδηγίες που μέχρι τώρα έχει αγνοήσει και αδιαφορεί για πρόστιμα που πληρώνονται η θα πληρωθούν εις βάρος των πολιτών. Μία από τις κυριότερες είναι η οδηγία για το νερό αλλά και η οδηγία για τα απορρίμματα, τους βιότοπους αλλά και ζητήματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα πρέπει να πιέσουμε την κυβέρνησή μας να λαμβάνει πιο σοβαρά υπ' όψη της την κοινωνία των πολιτών αλλά και να επιδιώκει την συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις αλλά και στην λειτουργία του κράτους. Θα πρέπει να ασκήσουμε πίεση ώστε να ανέβει το επίπεδο της ζωής των Ελλήνων, αναδεικνύοντας το πόσες αποφάσεις εδώ δεν τηρούνται, δεν εφαρμόζονται και εν τέλει λίγα λειτουργούν λόγω της διαφθοράς και της κακής διαχείρισης. Ταυτόχρονα, μαζί με τους Ευρωπαίους, αλλά και με την δικιά μας ενισχυμένη συμβολή στις προτάσεις, θα πρέπει να παλέψουμε για το πρασίνισμα της οικονομίας ταυτόχρονα με τους στόχους για την κλιματική αλλαγή, τονίζοντας ότι τα δύο αυτά, οικολογία και οικονομία είναι αλληλένδετα.

Για ένα «πράσινο» New Deal

Το Ευρωπαικό πράσινο κόμμα, απο το συνέδριο της Λιουμπλιάνας ήδη, ξεκίνησε την πανευρωπαική του καμπάνια με το σύνθημα Ωρα για ένα «πράσινο» New Deal για την Ευρώπη-- ένα νέο πράσινο "συμβόλαιο" για την Ευρώπη, ως κεντρική φράση του μανιφέστου του .Σήμερα, μισό και πλέον χρόνο αργότερα, με την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αφού διαφάνηκαν πλέον οι τρομακτικές συνέπειες για το μέλλον, αφου κατανοήσαμε οτι η παρούσα κρίση είναι μόνο η αρχή μιας σειράς προβλημάτων που θα εκδηλωθούν αν δεν αλλάξουμε πορεία, πολλοί υιοθετούν πλέον το σύνθημα των Πράσινων. Εμείς χαιρόμαστε και επικροτούμε που το σύνθημά μας υιοθετείται τόσο από τον επίτροπο περιβάλλοντος όσο και από το UNEP, όσο και από άλλους που ίσως το χρησιμοποιήσουν. Ο ρόλος μας είναι να εμπνεύσουμε, να πείσουμε για την ανάγκη αλλαγής της προσέγγισης, ιδιαίτερα στην οικονομία που εν τέλει ρυθμίζει τις σχέσεις μας, τόσο μεταξύ μας όσο και με το περιβάλλον. Αποδειχθήκαμε ικανοί να σχεδιάσουμε μακροπρόθεσμες λύσεις, που μπορούν να γίνουν πράξη, και να ενώσουμε τους πολίτες με τα συνθήματά μας, απ΄όπου κι αν προέρχονται. Ακριβώς ότι υπόσχεται το πράσινο κόμμα στο κοινό του. Δεν έχει αυτή τη στιγμή νόημα να αναλύσουμε αν υπάρχουν διαφορές στις λεπτομέρειες που προτείνονται από πολλούς ως πράσινη οικονομία, αλλά το κεντρικής σημασίας θέμα είναι οτι είναι απολύτως αναπόφευκτο να συνδυαστεί οι οικονομική κρίση με την περιβαλλοντική κρίση και η επίλυσή της δεν μπορεί παρά να αφορά αυτό το δίπολο ταυτόχρονα, που εν τέλει ένα είναι. Οτι αν οι οικονομία δεν λάβει υπ' όψι της τους φυσικούς περιβαλλοντικούς περιορισμούς, το μη ανεξάντλητο των πόρων, τα φυσικά μεγέθη της πραγματικότητας σε σχέση με την τεχνητή μεγέθυνσή της από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αν δεν πρασινίσει, αν δεν σταφεί στην αληθινή πρόσθεση που μόνο οι ανανεώσιμοι πόροι μπορούν να φέρουν όπως και ο ορθολογισμός στην κατανάλωση, η η κρίση απλά θα διογκωθεί.Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι σε αυτή τη περίσταση πολλοί μπορεί να μιλήσουν, όπως ο πρόεδρος της Γαλλίας Νκολα Σαρκοζί, οι πρωθυπουργοί της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν και της Ιαπωνίας Τάρο Άσο καθώς και ο προεδρικός υποψήφιος των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπαμα. για ένα «πράσινο» New Deal. Ασφαλώς θα βολέψει , και τα λόγια θα καθυσυχάσουν όσους δικαίως ανησυχούν πλέον σοβαρά. ¨Ομως είναι όλοι αυτοί που θα το πουν, που θα υιοθετήσουν το σύνθημά μας σε θέση να το εφαρμόσουν ή ελπίζουν απλά "κάτι" να γίνει στη πορεία, ώστε να την γλυτώσουν και να συνεχίσουμε όπως και πριν, υποχορώντας σε πιέσεις διαφόρων λόμπυ, ή με την τεχνητή διόγκωση και την υπερκατανάλωση, την ανάπτυξη για την ανάπτυξη και όχι την αλλαγή τόσο της μέτρησης αλλά και του ίδιου του μοντέλου ανάπτυξης. Εμείς, θα είμαστε εδώ, παρόντες, να ελέγχουμε και να ζητάμε ξανά και ξανά το «πράσινο» New Deal , να γίνει πραγματικότητα.

Οικονομία και Οικολογία

Τώρα δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην πω ότι οι λέξεις Οικονομία και Οικολογία έχουν όμοιο πρώτο συνθετικό. Ψάχνοντας στις ρίζες των όρων, βρίσκεις και τις ρίζες των προβλημάτων. Στην περίπτωση της οικονομικής κρίσης, η σύνδεσή τους είναι προφανής: σε ένα οικοσύστημα, τη Γη, έχουμε βασιστεί σε πολλά πεπερασμένα υλικά, όπως το πετρέλαιο και άλλα ορυκτά και αποζητούμε ένα μη πεπερασμένο ρυθμό ανάπτυξης. Το ερώτημα είναι αν η "νομή" του Οίκου μας είναι σωστή, ρεαλιστική και μπορεί να σταθεί σε βάθος χρόνου. Η σημερινή κρίση μας δείχνει ότι η εξίσωση που φτιάξαμε είναι λανθασμένη. Δύο παράγοντες πρέπει οπωσδήποτε να αλλάξουν: πρώτα ο τρόπος με τον οποίο μετράμε την ανάπτυξη. Το σημερινό σύστημα απέτυχε: έφερε πλουτισμό ολίγων, διατήρησε ή αύξησε τη φτώχεια πολλών, κι ακόμη χειρότερα, απειλεί πολλούς από αυτούς που πλούτισαν με φτώχεια και ανεργία. Ένα σωστότερο μέτρο, που θα περιλάμβανε μέτρηση της ποιότητας ζωής, κοινωνικούς δείκτες, δείκτες ισότητας, υγείας, εθελοντισμού, ευρωστίας του περιβάλλοντος, θα μας βοηθούσε να σχεδιάζουμε την ανάπτυξη με πιο μακροπρόθεσμο τρόπο και ασφαλώς πιο φιλικό προς την κοινωνία. Με την παρούσα πλασματική μέτρηση ένα ατύχημα αυξάνει το Α.Ε.Π., εφόσον απαιτεί έξοδα, οικονομικές συναλλαγές, πληρωμές. . Το δεύτερο που πρέπει να γίνει είναι η στροφή της εξάρτησης της οικονομίας προς εκείνα τα αγαθά που προσφέρονται από το οικοσύστημα σε μη πεπερασμένες ποσότητες όπως ο ήλιος ή ο άνεμος. Ασφαλώς υπάρχει κάποιο κόστος επένδυσης που πρέπει να αναλάβουμε τώρα, εμείς. Όμως οι λύσεις δεν μπορεί να είναι μόνον πυροσβεστικές που μάλιστα αφαιρούν από την τσέπη των πολιτών που στο βάθος είναι κι η ίδια που κινεί την οικονομία. Χρειάζονται πραγματικές προσθέσεις στο κοινό κεφάλαιό μας, με αληθινές αξίες, & καινοτομία .

ιστορική νίκη των Φιλανδών Πράσινων

Τράβηξα μία φωτογραφία (λίγο σκοτεινή, με το κινητό μου) από το χθεσινό πάρτυ των Φιλανδών Πράσινων που μαζεύτηκαν ( 300 άτομα περίπου) για να ακούσουν μαζί τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών. Είχαν κάθε λόγο να γιορτάσουν αφού πέρασαν για πρώτη φορά τους Σοσιαλιστές-- κόμμα της προέδρου της χώρας-- (σαν να λέμε εμείς πως περάσαμε το ΠΑΣΟΚ) παίρνοντας 24% στην πρωτεύουσα, και βγήκαν για πρώτη φορά τέταρτο κόμμα σε όλη τη χώρα, με 8,9% , όπου ξεπέρασαν με διαφορά στήθους τον συνασπισμό των αριστερών (το αντίστοιχο ΣΥΡΙΖΑ). Πραγματικά μια ωραία ατμόσφαιρα. Και στα δικά μας...θα το καταφέρουμε, μπορούμε, είναι βέβαιο. Ας το πιστέψουμε.

Τουρισμός και φαντάσματα

Γνωρίζω στην Αίγινα δύο ξενοδοχεία φαντάσματα. Θεόρατοι σκελετοί τσιμέντου που καταλαμβάνουν πλαγιές και παραλίες μη φιλοξενώντας παρά μόνο ποντίκια. Κτίστηκαν ακολουθώντας μια άστοχη τουριστική πολιτική της χούντας, υπερβολικά μεγάλα, φιλόδοξα, προορισμένα για ένα είδος τουριστικής ανάπτυξης στο νησί που δεν ήρθε ποτέ. Αποδείχθηκαν ασύμφορα κι έκλεισαν πριν προλάβει να στεγνώσει το σοβάτισμα. 'Έδειξαν τί συμβαίνει όταν δεν σέβεται κανείς τις αναλογίες της φύσης και τα μεγέθη της οικονομίας.

Σήμερα όμως τι κάνουμε; Ο Υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ δήλωσε πρόσφατα στο real estate του Herald Tribune ότι δεν θα αναπτύξει η Ελλάδα τις ακτές της όπως η Ισπανία, όπου έχουν καταστραφεί από την οικοδόμηση. Όμως υπερμεγέθεις επενδύσεις, με πολύ αμφιλεγόμενες διαδικασίες, ολοένα και περισσότερο προωθούνται. Αναφέρομαι στις "Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης" στη Μεσσηνία και στο Κάβο Σίδερο στην Σητεία, που, δυσανάλογες για την τοπική κλίμακα, αντλούν το πολύτιμο νερό, καταλαμβάνουν εύφορη γη και απειλούν προστατευόμενες περιοχές του δικτύου NATURA. Πως συμβαδίζουν τα λεγόμενα του κ.Σουφλιά προς την διεθνή αγορά με αυτό το είδος ανάπτυξης;

Ο τουρισμός δεν είναι ανεξάντλητη πηγή εσόδων αν δεν διατηρούνται κάποια επίπεδα παροχών και υποδομών, αν δεν υπάρχει μακροπρόθεσμος σχεδιασμός και κυρίως προστασία του τοπίου και των φυσικών πόρων, που εν τέλει είναι αυτά που προσελκύουν τους επισκέπτες. Από τις σημερινές μας αστοχίες ο τουρισμός γέμισε ήδη σκελετούς στην ντουλάπα. Ναυάγια πλοίων, ο πρόσφατος τραγικός φόνος του άτυχου 20 χρόνου νεαρού, αναθυμιάσεις από φτηνές κατασκευές που προκάλεσαν τον θάνατο παιδιών σε ξενοδοχεία στην Κέρκυρα, επικίνδυνα νοθευμένα ποτά, λειψές υποδομές. Η χώρα μας δομείται για να προσελκύει μαζικά μόνο έξαλλους νέους που έρχονται να ξεσπάσουν πίνοντας o,τι βρουν. Ένα είδος τουρισμού που δεν ενδιαφέρεται για τις ομορφιές που είχε η Ελλάδα και δικαίως υπερηφανευόταν, αλλά τώρα πια χάνει. Οι τουρίστες που αποζητούσαν τέτοια αγαθά, αποχωρούν σταδιακά. Η φιλοξενία αντικαταστάθηκε από την ασύδοτη κερδοσκοπία, το καλό κλίμα από τις φωτιές και τους καύσωνες και το τοπίο έχει ήδη καταστραφεί σε πολλά μέρη από την υπερβολική δόμηση, τα μπάζα και τα σκουπίδια.

Έχει έρθει η στιγμή να σκεφτούμε αν πραγματικά είναι βιώσιμη η πολιτική μας για τον τουρισμό ή θα αποκτήσουμε κι άλλους σκελετούς και φαντάσματα.