Κατανάλωση, κατανάλωση, κατανάλωση...

Παρά τις δεσμεύσεις και τους στόχους για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου η κατανάλωση είναι ακόμη ιερός στόχος στην ΕΕ.
Εδώ, με τα νέα μέτρα Σουφλιά, που φορούν πράσινο "φερετζέ" προωθούνται ναι μεν φόροι στα κυβικά των αυτοκινήτων αναλόγως της ρύπανσης αλλά όχι μόνο τα έσοδα αυτών των φόρων δεν φαίνονται να πάνε προς κάποια ανταποδοτική κατεύθυνση, όπως πχ η ενίσχυση των μαζικών μέσων μεταφοράς, αλλά ταυτόχρονα, με επιδοτήσεις, εξωθούνται οι πολίτες να αγοράσουν κι άλλα αυτοκίνητα χωρίς σοβαρά περιβαλλοντικά κριτήρια με γνώμονα μόνο την παλαιότητα αυτών που αποσύρονται.
Τρύπα στο νερό? Μάλλον όχι, μέτρα στοχευόμενα να παραμείνουμε στην αυτοκινητοπορεία μας και παράλληλα να αυξήσουμε την κατανάλωση αυτοκινήτων & βενζίνης και να χρειαστούμε περισσότερους αυτοκινητόδρομους και χώρους στάθμευσης που τρώνε τους ελεύθερους χώρους, όπως πχ το πάρκο Κύπρου και Πατησιών. Ισχυρά συμφέροντα που μας θέλουν εκεί, πιστούς τυφλούς καταναλωτές όσων μας σερβίρουν.

Ταυτόχρονα, στη Γαλλία, η EDF (ΔΕΗ της Γαλλίας) μηνύει την εταιρεία Voltalis, που προσφέρει υψηλής τεχνολογίας υπηρεσίες εξοικονόμησης ρεύματος στους πολίτες, μέχρι και 10% μείωση των λογαριασμών, ζητώντας αποζημιώσεις επειδή προφανώς μειώνεται η κατανάλωση και κερδίζει λιγότερα και δεν συμμετέχει η ίδια στο πρόγραμμα.

" Με αυτόν τον τρόπο σύντομα θα είναι υποχρεωτικό στη Γαλλία να καταναλώνεις μεγάλες ποσότητες ρεύματος ή θα πληρώνεις φόρους, πρόστιμα, μέχρι και με φυλάκιση θα απειλείσαι", δήλωσαν όσοι εναντιώνονται στο μέτρο και ομάδες ενάντια στα πυρηνικά. Σε λίγο, σκέφτομαι εγώ, αν πάμε έτσι, θα χρεώνεσαι αντί να επιδοτείσαι για να βάλεις διπλά τζάμια και μονώσεις για να εξοικονομήσεις ρεύμα.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://www.nytimes.com/2009/07/22/business/energy-environment/22green.html
Που ταιριάζουν αυτά με την πολιτική της ΕΕ, τις διεθνείς δεσμεύσεις όλων των χωρών?
Ας μην ξεχνάμε ότι η Γαλλία είναι η χώρα που κυρίως προωθεί τα πυρηνικά και η Ελλάδα μια χώρα που μέσω της απίστευτης ανοργανωσιάς της οργανώνεται μόνο όταν πρόκειται για εκλογές και εξυπηρέτηση εκλογικής πελατείας.

Η Ελλάδα χάνει το τραίνο.

Η Ελλάδα χάνει το τραίνο.

Σύντομα, με το «Σχεδίου Ανασυγκρότησης των Ελληνικών Σιδηροδρόμων», μπορεί πάνω από το 50% των δρομολογίων του σιδηρόδρομου να καταργηθούν. Διαβάστε εδώ: την επιστολή του δικτύου Επιβάτης προς τον υπουργό μεταφορών: http://www.trikalacity.gr/art/anoixti-epistoli-toy-diktyoy-epibatis-gia-perikopes-dromologion-trenon

Δεν είναι μόνο τραγικό από την άποψη ότι θα έχουμε στο εξής λιγότερες δυνατότητες να μετακινηθούμε χωρίς αυτοκίνητο. Δεν είναι μόνο τραγικό γιατί θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερους αυτοκινητόδρομους, θα εκπέμπουμε όλο και περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα...
Είναι τραγικό από την άποψη ότι βάζει μια ταφόπλακα σε κάθε προσπάθεια πράσινης στροφής της οικονομίας στην Ελλάδα.
Χωρίς τραίνο σφραγίζεται η τύχη ολόκληρης της χώρας, που δεν θα μπορέσει ποτέ να πάει προς την βιωσιμότητα.
Δεν μπορώ παρά να θρηνήσω γι αυτό και να ντρέπομαι, που ενώ όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσουν τον σιδηρόδρομο, εμείς εδώ τον καταργούμε.
Όλα τα κόμματα μίλησαν για οικολογία, πράσινη ανάπτυξη και πράσινη οικονομία. Τώρα, μια και καλή αποδεικνύεται ότι όσα μας είπαν, όλοι τους, είναι κουραφέξαλα και πράσινα άλογα.

Όχι καταστολή και στρατόπεδα για τους μετανάστες

Η τοπική ενεργιακή αυτονομία μέσω της στροφής στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορεί να συμβάλει στην μείωση του προβλήματος της μετανάστευσης.

Είναι γνωστό οτι σήμερα, πολλές από τις εντάσεις που αποτελούν το υπόβαθρο των συγκρούσεων οφείλονται στην διαφθορά γύρω από το πετρέλαιο, τους αγωγούς κτλ.
Οι συνεπαγόμενες συγκρούσεις όχι μόνο εξωθούν ανθρώπους σε φυγή από τη χώρα τους αλλά συμβάλλουν και στην αύξηση των οικονομικών ανισοτήτων, που εξωθούν σε φυγή για λόγους επιβίωσης.

Η στροφή στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με έντονη όμως προτεραιότητα εφαρμογής στις χώρες απ' όπου προέρχονται οι μετανάστες, θα μπορούσε, μέσω της μείωσης τοπικά της εξάρτησης από το πετρέλαιο, της τοπικής αυτονομίας που θα μειώσει την διαφθορά αλλά και της τόνωσης των τοπικών οικονομιών να συμβάλλει στο να συγκρατηθούν περισσότεροι άνθρωποι στον τόπο τους.

Χρειάζεται λοιπόν, ένα νέο "Green Deal", που να θέτει όμως την προτεραιότητα της στροφής προς την πράσινη οικονομία, ιδίως την ενεργειακή, στις χώρες φυγής, τις φτωχές χώρες από όπου φεύγουν πλυθησμοί για λόγους επιβίωσης και όχι μόνο στην Ευρώπη, όπως τώρα.

Να δημιουργηθούν λοιπόν και εκεί νέες θέσεις εργασίας αλλά και να εξαλειφθούν κάποιες από τις εξαρτήσεις που προκαλούν τη φτώχεια χωρίς η άνοδος του βιωτικού επιπέδου να βλάψει το περιβάλλον.

Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί αν αντί να ξοδεύουμε ως χώρα αλλά και ως ΕΕ υπέρογκα ποσά για θωράκιση των συνόρων που αποδεδειγμένα είναι αναποτελεσματική και δεν λύνει παρά μεταθέτει το προβλήμα, προσφέραμε μεγαλύτερα ποσά από τα σημερινά για συντονισμένη αναπτυξιακή βοήθεια. Ταυτόχρονα θα μπορούσαμε να μειώσουμε παγκοσμίως τα έξοδα για εξοπλισμούς, εφόσον πολλές απο τις διεθνείς εντάσεις θα μειωθούν και η παγκόσμια ασφάλεια θα ευνοηθεί.

Η αναπτυξιακή βοήθεια όμως θα πρέπει να είναι στοχευμένη στην τοπική αυτονομία, την αποκέντρωση, και εν γένει στην πράσινη στροφή της οικονομίας παράλληλα με την ανάπτυξη δικαίου εμπορίου με τις χώρες αυτές.

Με αυτόν τον τρόπο, θα επιτευχθούν δύο στόχοι ταυτόχρονα: θα συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικολογικής κρίσης, αλλά και βοηθήσουμε στην συγκράτηση ανθρώπων στον τόπο τους, με την άνοδο του βιωτικού τους επιπέδου.

Οι μετανάστες και το συνεπαγόμενο πρόβλημα στη χώρα μας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με καταστολή.

Μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο με συνδυασμένες δέσμες θετικών μέτρων με στόχο την μείωση των αιτίων που της προκαλούν αλλά και με διεθνή συνεργασία. Στόχος είναι η βιωσιμότητα των οικονομιών των χωρών φυγής, μόνο αυτή μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στο μέλλον στην εξισορόπηση των αριθμών των μετακινούμενων ατόμων για λόγους επιβίωσης.

Για την παρούσα κατάσταση

Η Ελλάδα θα πρέπει να καταρτήσει μια εύκολη και γρήγορη διαδικασία νομιμοποίησης ώστε όλοι να μπορούν να εργαστούν νόμιμα, να μην πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, παράλληλα με εκμάθηση γλώσσας, προγράμματα ένταξης, εκπαίδευσης ανάλογα με τις ανάγκες για εργασία και όχι να δημιουργήσει νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης που θα δημιουργήσουν σύντομα ανυπέρβλητα κοινωνικά προβλήματα, χωρίς να λύσουν κανένα.

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τον μεγάλο βαθμό που η παρουσία των μεταναστών έχει οφελήσει την δική μας οικονομία την τελευταία εικοσαετία και σαν αντιστάθμισμα να προσφέρουμε κι εμείς κάτι στον τόπο τους, να συμβάλουμε στη δική τους μέσω της πράσινης στροφής στην οικονομία που αποδεδειγμένα είναι μονόδρομος, αν θέλουμε να μιλήσουμε μακροπρόθεσμα, με όρους βιωσιμότητας.
Μόνο βιώσιμες οικονομικά και περιβαλλοντικά κοινωνίες θα μπορέσουν να συγκρατήσουν τους ανθρώπους τους και λίγοι είναι αυτοί που δεν προτιμούν να παραμείνουν εκεί που γεννήθηκαν, αρκεί η επιβίωσή τους να μην απειλείται.