Μαύρα Μέτρα

Μαύρα κι άραχνα μέτρα για την κρίση: το μαύρο χρήμα να βγει στην αγορά.

Ενώ η Ελλάδα πάσχει κυρίως από έλλειψη εσόδων λόγω της γενικευμένης φοροδιαφυγής και ανθεί η παραοικονομία, ενώ το φορολογικό σύστημα κάθε άλλο παρά δίκαιο είναι γιατί φοροδιαφεύγουν οι έχοντες ενώ οι μη έχοντες πληρώνουν και κατά συνέπεια τα βάρη μοιράζονται ανόμοια, η κυβέρνηση σκέπτεται εν όψει ευρωεκλογών να “φροντίσει” γι άλλη μια φορά τα συμφέροντα της αγοράς, κυρίως βάζοντας σε κυκλοφορία το “μαύρο” χρήμα που έχουν αποκτήσει οι επιτήδειοι.Αυτή λοιπόν η "έξυπνη" λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης, κάθε άλλο παρά πράσινη είναι φυσικά, γιατί όχι μόνο δίνει κίνητρα για περαιτέρω άνθιση της παραοικονομίας, αλλά ενθαρρύνει την απόκτηση πολυτελών αυτοκινήτων, ενεργειοβόρων σκαφών αναψυχής, αεροσκαφών αλλά και κατασκευή επιπλέον πολυτελών οικοδομών, για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.Ενώ εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι, μαζί με τους Ευρωπαίους Πράσινους, ζητάμε την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων διεθνώς, η χώρα μας τείνει όλο και περισσότερο να γίνει ένας τέτοιος παράδεισος. Σύμφωνα με πολλές στατιστικές είμαστε από τις πρώτες χώρες της ΕΕ σε φοροδιαφυγή και κάποιοι θέλουν φαίνεται πάση θυσία να παραμείνουμε έτσι. Το μέλλον μας δεν προβλέπεται καλό με τέτοια μέτρα που όχι μόνο δεν εξυγιαίνουν την κατάσταση αλλά μας βυθίζουν βαθύτερα στην νόσο από την οποία ήδη πάσχουμε: την φοροδιαφυγή, την διαφθορά και την παραοικονομία, που οδηγεί στην κρίση “αλά Ελληνικά”, ειδική περίπτωση σε σχέση με τη διεθνή, με δικά της ενδημικά χαρακτηριστικά. Παράθυρο για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος άνοιξε διάταξη στο τελευταίο φορολογικό νομοσχέδιο, σύμφωνα με το οποίο οι τεκμαρτές δαπάνες από το ετήσιο εισόδημα δεν θα αφαιρούνται, οπότε θα μπορεί όποιος επιθυμεί να επικαλείται εισοδήματα προηγουμένων ετών για να δικαιολογήσει δαπάνη για αγορά αυτοκινήτου, ακινήτου ή κινητού μεγάλης αξίας. Με αυτόν τον τρόπο ο έλεγχος καθίσταται αδύνατος και ουσιαστικά δίνεται η δυνατότητα σε όποιον διαθέτει μαύρο χρήμα να επικαλεστεί ότι το σύνολο των εισοδημάτων που δήλωσε τα προηγούμενα χρόνια αποταμιεύτηκε και διατίθεται τώρα.Μα πόσους τρόπους θα εφεύρει πλέον η κυβέρνηση, προκείμενου να αποφύγει να λύσει πραγματικά το πρόβλημα της οικονομικής και οικολογικής κρίσης; προκειμένου να αποφύγει την απαραίτητη “πράσινη” καμπή αλλά και για να εξυπηρετήσει την εκλογική της πελατεία; Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν κι άλλες λύσεις για την κρίση στην αναμονή : Το επόμενο μέτρο που μελετάται τώρα για την τόνωση της αγοράς των ακινήτων είναι η αναστολή για 6-12 μήνες του πόθεν έσχες για την ανέγερση ή αγορά ακινήτων ανεξαρτήτως αν πρόκειται για πρώτη ή δευτερεύουσα κατοικία ή επαγγελματική στέγη. Πιστεύω ότι τα μέτρα αυτά είναι καταστροφικά και απαράδεκτα και θα έπρεπε η κυβέρνηση όχι μόνο να τα αποσύρει άμεσα αλλά να πάψει να σκέπτεται πλάγιες οδούς διαφυγής από τα πραγματικά της καθήκοντα που απαιτεί η λύση για την κρίση αλλά και η εξυγίανση της οικονομίας μας.

Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας

Ακούω συχνά, "ας είμαστε ρεαλιστές, εδώ είναι Ελλάδα", δεν γίνονται αυτά που λες. Στην Ευρώπη ναι, αλλά εδώ όχι.

Μα, ρωτάω, πρέπει να σκεπτόμαστε δήθεν ρεαλιστικά με βάση αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως υποθετική "δύστυχη Ελληνική πραγματικότητα"; Σαν αποτέλεσμα ζητάμε λιγότερα από αυτά που πρέπει, επειδή, λέμε, εδώ είναι Ελλάδα και έχουμε τα γνωστά μας εθνικά ελαττώματα, από τον ωχαδλεφισμό ως τη διαφθορά, από την ανοργανωσιά ως την αναξιοκρατία περνώντας μέσα από την γραφειοκρατία αλλά και την κακογουστιά και τόσα άλλα φαύλα.

Όντας λοιπόν "Ελληνο-ρεαλιστές" καταλάθος και καταβάθος διαιωνίζουμε τα στραβά μας γιατί στο βάθος τα αποδεχόμαστε, τα λαμβάνουμε ως δεδομμένα πάνω στα οποία θα χτίσουμε το 'εφικτό", το Ελληνικό "εφικτό". Το όραμά μας το κουτσουρεμμένο.

Στην αλήθεια όμως κανείς μας δεν τα αποδέχεται, αυτοκαταπιεζόμαστε, αυτολογοκρινόμαστε, ενώ όλοι θέλουμε να τα αλλάξουμε. Μας τα επέβαλαν όμως, μας επέβαλαν αυτή την απαισιοδοξία για να μας εκμεταλεύονται και έγιναν σταδιακά, όλα αυτά τα στραβά, τα κουσούρια μας, χωρίς κα το πάρουμε χαμπάρι, μέρος της εθνικής μας ταυτότητας, του κλαψουρίσματος που μας χαρακτηρίζει και κλαίμε κάθε μέρα την κακή μας μοίρα στον τόπο αυτόν.

Αντίθετα, επειδή ακριβώς έχουμε πρόβλημα στον τόπο μας, πρέπει να ζητάμε πιό πολλά, να είμαστε πιό απαιτητικοί ως πολίτες πάντα και παντού και να τολμάμε να ζητάμε αυτά που μοιάζουν ανεφάρμοστα τωρα, στη "δύστυχη Ελληνική πραγματικότητα".

Ελαιώνας, Σαλάμι και Γήπεδα

Είδα πριν από λίγες μέρες την Αθήνα από το αεροπλάνο. Μια απέραντη γκρίζα σκακιέρα με δρόμους χαράδρες που σκαρφαλώνει στα γύρω βουνά.
Εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα της Αθήνας: σαλαμοποίηση.
Κομμάτι- κομμάτι χωρίς συνολική ματιά.


Η Αθήνα, όπως και οι περισσότερες πόλεις στην Ελλάδα δεν έχουν ένα σχέδιο για το τί θα γίνει τα επόμενα χρόνια, πώς, γιατί, απο ποιόν και για ποιόν. Όλα γίνονται αποσπασματικά και συνήθως προς όφελος των συμφερόντων του τσιμέντου, των κατασκευαστικών, των εργολάβων, των αυτοκινήτων.


Θα θέλαμε, μια ευρύτατη συζήτηση με συμμετοχή όλων των κατοίκων, πολιτών και μεταναστών και κοινή αποδοχή ενός σχεδίου για το τι θα γίνει, βήμα-βήμα, για να αποκτήσει πιό ανθρώπινη καθημερινότητα ο κάτοικος του λεκανοπεδίου σε βάθος πενήντα χρόνων. Να αποκτήσει καλύτερα ΜΜΜ, πράσινο σε όλες τις γειτονιές, καλύτερα κτήρια, λιγότερη αναγκη για καθημερινές μετακινήσεις, ασφάλεια και χώρο να περπατήσει, να μην χρειάζεται αυτοκίνητο για κάθε του βήμα. Να μπορεί ένα παιδί να βγει έξω από το σπίτι για παράδειγμα και να ξεμουδιάσει, να ξεκολήσει απο την τηλεόραση. Να μπορεί ένας ανάπηρος να κυκλοφορήσει άνετα να ξεφύγει από την καταδίκη του σε ισόβια δεσμά στο σπίτι.


Αλλά ακόμη δεν έχει γίνει τίποτε για πράσινο στο Ελληνικό, όσα έχουν λεχθεί έμειναν μόνο λόγια. Χώροι άχρηστοι, με εγκαταλελειμένα κτήρια υπάρχουν σ΄όλες τις γειτονιές, νεοκλασσικά που γκρεμίζονται παρατημένα, αστικοί σκουπιδότοποι, να μην μιλήσουμε για πάρκα που σε μια νύχτα αποπειρώνται Κακλαμάνηδες να τα κάνουν πάρκινγκ. Ολα αυτά μας κάνουν να νοιώθουμε ποντίκια στη φάκα και όχι άνθρωποι.


Πως λοιπόν να πούμε ναι σε ένα γήπεδο, όταν δεν υπάρχει καμμία εγγύηση ότι θα υπάρξει το πράσινο αντιστάθμισμα τόσο στον εξανθρωπισμό του υπόλοιπου ελαιώνα όσο και στην Αλεξάνδρας αλλά κι αλλού; Γιατί το ζήτημα δεν είναι το γήπεδο ή όχι το γήπεδο. Είναι να εξετάσουμε συνολικά τί Αθήνα θέλουμε και μετά να αποφάσίσουμε πού και γιατί θα βάλουμε γήπεδα και πόσα.


Και φυσικά θέλουμε να γνωρίζουμε ότι όχι μόνο το σχέδιο θα τηρηθεί αλλά τα χρονοδιαγράμματά του επίσης.


Τώρα ότι και να κάνουμε, μερος της σαλαμοποίησης θα είναι...Οσο για τα mall, αυτά νομίζω είναι τα τελευταία που θα συμβάλλουν στον εξανθρωπισμό μας...μάλλον στην εξάρθρωση σ΄ότι απέμεινε απο τον πολιτισμό μας.

Γκέτο της Αθήνας

Μεταναστευτική πολιτική, η λύση για τα προβλήματα των μεταναστών και τα “γκέτο” μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας

Κάποιοι ανακάλυψαν ότι υπάρχει γκέτο μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί πολλοί άνθρωποι, άγνωστο ακριβώς πόσοι, ζουν σε απολύτως απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής με τρωκτικά, ενοχλητικά έντομα, σπίτια που κινδυνεύουν να πέσουν και βόθρους που ξεχειλίζουν κι ίσως απειλούνται με επιδημίες.

Η κατάσταση αυτή δεν ήταν άγνωστη για όποιον ήθελε να βλέπει. Το βλέπαμε εδώ και χρόνια, ως την κορυφή του παγόβουνου ενός τεράστιου υφέρποντος κοινωνικού προβλήματος, παγκόσμιου μεν αλλά με ελληνικές ειδικές εκδοχές και ιδιαιτερότητες που κατάληξε σταδιακά στην ολοκλήρωση της υποβάθμισης μιας μεγάλης περιοχής του κέντρου της πόλης μας. Στην περιοχή αυτή ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων βιώνει μια απίστευτα βάρβαρη καθημερινή πραγματικότητα.
Η απουσία μεταναστευτικής πολιτικής έχει ως αποτέλεσμα να βιώνουν την αθλιότητα άνθρωποι που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους για διάφορους λόγους αλλά και να δημιουργούνται «γκέτο» με μετανάστες χωρίς δικαιώματα, χωρίς μέσα επιβίωσης, χωρίς τα στοιχειώδη μέσα υγιεινής. Βέβαια παρόμοιες συνθήκες έχουν διαμορφωθεί και σε άλλες περιοχές, όπως για παράδειγμα στην Πάτρα ενώ οι συνθήκες διαμονής μεταναστών σε πολλά σημεία «εισόδου» τους στην Ελλάδα είναι εξίσου άθλιες.

Οι καθαρισμοί κτιρίων είναι αναγκαίοι, αυτό όμως θα επαρκέσει να λύσει το πρόβλημα ή απλά θα αναβάλλει για λίγο την επερχόμενη κοινωνική αναταραχή που ασφαλώς θα ξεσπάσει κάποια στιγμή; Με ευθύνη των τελευταίων κυβερνήσεων δεν έχουμε μέχρι σήμερα μια μεταναστευτική πολιτική που θα μπορούσε να επιλύει τα προβλήματα των μεταναστών, να βελτιώνει τις συνθήκες ζωής τους, να βοηθάει στην ένταξή τους στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας κάτι που θα ήταν προς όφελος και της ποιότητας ζωής και των Ελλήνων πολιτών, των γειτονιών, της κοινωνίας συνολικά.

Χωρίς μια συνολική πολιτική για τους μετανάστες το πρόβλημα, δυστυχώς διαρκώς θα επιδεινώνεται και θα καταλήξει δυσεπίλυτο, απειλώντας, όπως ήδη ισχύει, είτε την ασφάλεια της πόλης είτε την ανάπτυξη κοινωνικών συγκρούσεων είτε την συνύπαρξη και την αλληλεγγύη προς ανθρώπους συχνά απελπισμένους και στα όρια της επιβίωσης. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία είναι συχνά αποτέλεσμα της απουσίας μεταναστευτικής πολιτικής. Αντί να λύνονται τα προβλήματα, η κεντρική και τοπική εξουσία αφήνει να διογκώνονται και να μετατρέπονται σε αιτία κοινωνικών αντιπαραθέσεων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλοί έλληνες πήγαν μετανάστες σε άλλες χώρες σε πιο δύσκολα χρόνια και αυτή η εμπειρία πρέπει να καθορίζει την μεταναστευτική πολιτική της χώρας μας. θέλουμε να βελτιωθεί η ζωή στις γειτονιές που μετατρέπονται σιγά-σιγά σε γκέτο, αλλά αυτό απαιτεί όχι να διώξουμε τους μετανάστες αλλά κυρίως να βοηθήσουμε να βελτιωθεί και η ζωή τους. Μεταξύ των μέτρων που πρέπει να παρθούν είναι σοβαρές διευκολύνσεις προς τους μετανάστες είτε για να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία μας, είτε για να συνεχίσουν το ταξίδι τους σε άλλες χώρες της Ευρώπης (γι αυτό ζητάμε ως Οικολόγοι Πράσινοι από κοινού με τους Ευρωπαίους Πράσινους κοινή ευρωπαϊκή πολιτική), παράλληλα με τη συμβολή της χώρας μας στις διεθνείς προσπάθειες για την επίλυση των προβλημάτων φτώχειας, ασφάλειας αλλά και οικολογικών προβλημάτων που αναγκάζουν περιοχές ολόκληρες του πλανήτη να γίνονται εξαγωγείς ανθρώπων που γυρεύουν μια καλύτερη τύχη ή απλώς την επιβίωση.


Σήμερα, όλοι αυτοί οι μετανάστες είναι παγιδευμένοι στη χώρας μας σε ένα καθεστώς παρανομίας που δεν τους επιτρέπει ούτε να εργασθούν νόμιμα, ούτε να έχουν πρόσβαση στο σύστημα περίθαλψης, ούτε να φύγουν από τη χώρα, ούτε και να ενταχθούν στην κοινωνία. Πολλοί από αυτούς είναι θύματα βίας, μπαινοβγαίνουν στις φυλακές όπου πληρώνουν πρόστιμα και αρκετοί πεθαίνουν χωρίς κανείς να γνωρίζει τίποτε. Όλοι γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης για φτηνή, παράνομη εργασία. Το καθεστώς της παράνομης παραμονής τους είναι και αυτό που δημιουργεί το γκέτο αλλά και το πρόβλημα ασφάλειας.Χρειάζεται αυτοί οι άνθρωποι να σταματήσουν να είναι «αφανείς» και να ενταχθούν στην κανονική κοινωνική ζωή διατηρώντας την αξιοπρέπειά τους και τις ιδιαιτερότητές τους.

Τα πρώτα άμεσα μέτρα που θα έπρεπε να ληφθούν είναι:


--Να χορηγείται άμεσα και εύκολα άσυλο σε όσους το δικαιούνται, κάτι που σήμερα δεν γίνεται, με αποτέλεσμα η χώρα μας όχι μόνο να έχει κακό όνομα διεθνώς.
--Να βρεθεί ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος, χωρίς γραφειοκρατία και ανυπέρβλητα εμπόδια, νομιμοποίησης όλων των μεταναστών ώστε να μπορούν είτε να εργασθούν νόμιμα χωρίς κινδύνους εκμετάλλευσης από μαφίες, να έχουν την δυνατότητα να ξεφύγουν από το γκέτο που υποβαθμίζει την πρωτεύουσα, να ενταχθούν στην κοινωνική και πολιτική ζωή, είτε να έχουν την δυνατότητα να ταξιδέψουν σε άλλες χώρες.
--Να ληφθούν μέτρα για την αναβάθμιση των περιοχών που σήμερα σηκώνουν μόνες τους, χωρίς κάποια δημοτική ή κεντρική βοήθεια, το «βάρος» της ανυπαρξίας πολιτικών για τη μετανάστευση της πρωτεύουσας, και ένα πρώτο μέτρο είναι σοβαρές κοινωνικές υποδομές για την υποδοχή των μεταναστών, με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα πάνω απ' όλα.