Ανθρώπινες λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα ευνοούν την ασφάλεια των πολιτών

Share |Η Ομόνοια και όλη η περιοχή μέχρι την Κυψέλη, πρέπει να συνέλθει, να γίνει ανθρώπινη, να ξαναγίνει Αθήνα, ασφαλής όλο το 24ωρο και οικονομικά ζωντανή. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει απλώς διώχνοντας το πρόβλημα παραπέρα αλλά με προσπάθεια για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων απο τη ρίζα τους.

• Πρόληψη πάνω απ όλα για το θέμα των ναρκωτικών και θεραπεία—τα αστυνομικά μέτρα έχουν ήδη αποδειχθεί αναποτελεσματικά να λύσουν αυτό το κοινωνικό πρόβλημα. Οι εξαρτημένοι θα πρέπει κύρια να αντιμετωπίζονται ως ασθενείς. Υπάρχουν πολλές μέθοδοι θεραπείας: θα πρέπει να δούμε ποιές λειτουργούν καλύτερα σε ποιές περιπτώσεις, όπως όλοι οι ασθενείς, το πρόβλημα συχνά είναι και εξατομικευμένο κι οι γενικεύσεις δεν βοηθάνε πάντα όπως ούτε και οι προκαταλήψεις.

• Δεν πρέπει οι μετανάστες να έχουν καλύτερη τύχη; Αν δημιουργούνται γκέττο είναι πρόβλημα τόσο γι αυτούς όσο και για τους Αθηναίους. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ζήσει φρικιαστικές περιπέτειες στις χώρες τους που συχνά είναι σε εμπόλεμη κατάσταση ή σε τρομακτική φτώχεια.
• Χρειάζεται να τους καταγράψουμε, να τους μοιράσουμε σταδιακά σε περισσότερες γειτονιές, να βρούμε αξιοπρεπείς χώρους προσωρινής φιλοξενίας με την ανακατασκευή εγκαταλελειμμένων δημοτικών κτηρίων (που υπάρχουν), με την παροχή περίθαλψης ώστε να μην κινδυνεύει άλλο η δημόσια υγεία όλων μας και να τους δώσουμε προσωρινές άδειες εργασίας. Όσο περισσότερο και όσο ευκολότερα πέφτουν θύματα κυκλωμάτων εκμεταλλευτών και μαφιών, τόσο πιό επικίνδυνη γίνεται η κατάσταση. Τα κυκλώματα αυτά βολεύονται από την δημιουργία εξαθλιωμένων γκέττο όπου αυτοί, τα θύματά τους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για ένα πιάτο φαί. Χρειάζεται να τα κυκλώματα να μείνουν άνεργα και όχι εμείς να υποφέρουμε. Η εγκατάλειψη εντείνει το πρόβλημα: μόνο η επίμονη ενασχόληση με αυτό θα βοηθήσει. Οι λύσεις δεν είναι έτοιμες αλλά σίγουρα η φροντίδα και η μελέτη θα βοηθήσει.
• Ας μην ξεχνάμε, η βία οδηγεί σε βία: το να σκληραίνουμε και δυσχαιραίνουμε την ζωή τους εδώ, στέλνοντάς τους στο περιθώριο δεν βοηθάει: ότι και να κάνουμε για τους δείξουμε πως είναι ανεπιθύμητοι, ελπίζοντας πως θα φύγουν,  χειρότερο από τις καταστάσεις που ήδη έζησαν στις χώρες τους δεν είναι, επομένως δεν θα δουλέψει, είναι μάταιο, δεν θα φύγουν άλλωστε οι περισσότεροι δεν μπορούν. είναι παγιδευμένοι. Δυστυχώς θα εξακολουθήσουν να έρχονται όσο δεν βελτιώνεται η διεθνής κατάσταση, κάτι που η Αθήνα μόνη της δεν μπορεί να επιλύσει παρά μόνο πιέζοντας για διεθνή συνεργασία. Αυτό φυσικά πρέπει ως πόλη να το κάνει με κάθε τρόπο. Εδώ όμως και μέχρι να υπάρξει αποτέλεσμα διεθνώς, ο μόνος τρόπος (πέρα από φυσικά την αστυνόμευση για την παραβατικότητα) είναι να βελτιώσουμε τις συνθήκες διαβίωσής τους και όχι να τις χειροτερέψουμε. Μόνον έτσι θα μειωθεί η εκληματικότητα και θα ξαναζήσουμε με ασφάλεια.