25/3/10 και Ο.Υ.Κ.

Ο Σύγχρονος Ελληνικός Πολιτισμός και το δίδαγμα της 25ης Μαρτίου κατά ΟΥΚ.  

"Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί" 

Έγραφε ο Ρήγας Φεραίος κάποτε. Το θεωρήσαμε ήρωα του Ελληνικού έθνους και σύμβολο του αγώνα για την ελευθερία. Αυτό μάθαμε στο σχολείο και με αυτά τα ιδανικά μεγαλώσαμε ως Έλληνες, και οι αρχές του είναι ανάμεσα σε αυτές που τιμούμε την 25η Μαρτίου. Την ελευθερία και την φιλία των λαών ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος. 

Σήμερα όμως όσα μάθαμε μοιάζει να μην ισχύουν: θα πρέπει να ξαναμάθουμε πως μπαίνουμε, εξαναγκασμένοι από ανεξέλεγκτους θερμοκέφαλους, σε μια νέα εποχή του Ελληνικού Πολιτισμού: γινόμαστε ρατσιστές πλέον επισήμως  εφόσον αυτό εκδηλώνεται ανεμπόδιστα  και στις παρελάσεις μας, χωρίς την αυτόφωρη σύλληψη των δραστών όπως θα έπρεπε.  Λίγα μόλις μέτρα από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκπρόσωποι του "νέου πολιτισμού" μας, μας ενημερώνουν πως γίναμε πλέον αιμοδιψείς, πολεμοχαρείς, άφιλοι, επιθετικοί και ρατσιστές κατά των γειτόνων μας, ασχέτως αν ζήσαμε μαζί τους, μοιραστήκαμε την ίδια γη επί αιώνες και μαζί τους ξεσηκωθήκαμε για την ανεξαρτησία μας. Συνθήματα αιμοχαρή κατά των Αλβανών και υπέρ της φυλετικής μας καθαρότητας, που αγνοούν τελείως πόσοι από μας, τους Έλληνες είναι Αρβανίτες.     

Εμείς μάθαμε κάποτε πως οι Έλληνες είναι φιλόξενος και ειρηνικός λαός, πως τα κύρια μας επιτεύγματα είναι στη φιλοσοφία, στη τέχνη και τη δημοκρατία και Έλληνας είναι όποιος μετέχει του πολιτισμού, όχι όποιος έχει κάποια ανύπαρκτη και κατά φαντασία φυλετική καθαρότητα. Δεχτήκαμε ως Έλληνες ποιητές σαν τον Λόρδο Βύρωνα, που ύμνησαν τα ιδανικά μας. Ο Περικλής Γιαννόπουλος μας έμαθε πως ο Ελληνισμός έχει πάνω απ’ όλα σχέση με το τοπίο, το φως και τη Γη και όχι με κάποια συγκεκριμένη δήθεν ανώτερη φυλή. Εμείς όμως, εκτός από τις καταστροφές που επιφέραμε στο τοπίο μας και τη γη μας, θέλουμε να λεγόμαστε και ανώτεροι…  

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, αυτό που συνέβη στην Ελλάδα κατά την διάρκεια της παρέλασης της 25ης Μαρτίου, που δικαίως προκάλεσε διπλωματικό επεισόδιο, διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και διέσυρε την εικόνα της χώρας μας σε όλο τον κόσμο, θα ισοδυναμούσε με ανταρσία και θα επέφερε σοβαρότατες κυρώσεις, επιεικώς αποστράτευση των ενόχων και θα εθεωρείτο ακραία βάρβαρο. Ο στρατός είναι εκεί να υπακούει στις επιλογές της πολιτικής της χώρας μας, να  εξασφαλίζει την ειρήνη και ασφάλεια μας και όχι το αντίστροφο: να παίρνει πρωτοβουλίες για τις διεθνείς μας σχέσεις και να μας βάζει σε περιπέτειες. Προφανώς εν τω προκειμένω δεν υπάκουσε σε εντολές ανωτέρων του, εκτός και αν τέτοιες ήταν οι εντολές αλλά δεν το γνωρίζουμε.   

Πρέπει να ζητηθεί η άμεση τιμωρία όσων συμμετείχαν σε αυτό το αίσχος και όλων όσων συμμετείχαν στην εκπαίδευση της συγκεκριμένης μονάδας των ΟΥΚ. Δεν αρκεί να καταδικάζεται στα λόγια από τους πολιτικούς η ενέργεια, δεν γίνεται να εθελοτυφλούμε θεωρώντας την μεμονωμένη με στόχο την αποσιώπηση και την λήθη ώστε να παραμένουν στη θέση τους οι φανατισμένοι κι οι αιμοβόροι που πληθαίνουν επικίνδυνα. 

Από πότε, ρωτάμε, κυριαρχεί το μίσος στον Ελληνικό Πολιτισμό; Πότε θα σταματήσει να διαστρέφεται το τι σημαίνει Ελληνικότητα και να ταυτίζεται με τον ρατσισμό, όπως επιθυμεί να παρουσιάσει η άκρα δεξιά του ΛΑΟΣ και άλλων (η οποία δεν καταδίκασε τα συνθήματα, προφανώς συμφωνεί με αυτά) στην οποία ουδείς από τα δύο κόμματα εξουσίας τολμά στα σοβαρά να αντιταχθεί.

Αν δεν υπάρξει κάθαρση, σιωπηλά η στάση αυτή κατ ουσία επικροτείται. Σύντομα θα κυριαρχεί σε συγκεκριμένους χώρους θέτοντας τη χώρα μας σε σοβαρό κίνδυνο, εφόσον η θρασύτατη ανυπακοή είναι ήδη εμφανέστατα δεδομένη. 

Πρέπει να απαλλαχθεί άμεσα ο πολιτισμός μας από τους επικίνδυνους διαστρεβλωτές του.

Να αποστρατευτούν άμεσα οι συμμετέχοντες και να τιμωρηθούν παραδειγματικά για την απαράδεκτη εκφορά ρατσιστικών συνθημάτων κατά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου.  

Ποιος όμως τους έδωσε το θάρρος να προβούν σε μια πράξη που ουσιαστικά αποτελεί ανταρσία;

Θα πρέπει να αντικατασταθούν οι μιλιταριστικές, πολυέξοδες και αναχρονιστικές παρελάσεις με πολιτιστικές εκδηλώσεις μνήμης για αυτούς που πολέμησαν με αρχές την ελευθερία και τη συμφιλίωση αλλά και των ανθρώπων που δημιούργησαν και διατύπωσαν τα ιδανικά μας, όπως ο Ρήγας Φεραίος και πολλοί άλλοι ποιητές, όπως ο Κάλβος και ο Διονύσιος Σολομός.