Πρωτοχρονιά 2010

Χρόνια πολλά στο Ανθρώπινο είδος

Είναι πιθανό πως το νόημα της ύπαρξής μας βρίσκεται στην προσπάθειά μας για την επιβίωση του είδους μας:  του ανθρώπου.

Μια από τις βασικές εντολές του βιολογικού μας εαυτού ήταν και είναι ακόμη, να κάνουμε παιδιά και μέσα από αυτό συμβάλουμε στην επιβίωση του είδους.

Σήμερα όμως αυτό αποτελεί αντίφαση: κάνοντας παιδιά δεν εξασφαλίζουμε το μέλλον πλέον, δεν αρκεί, μπορεί μάλιστα να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα αν δεν εξασφαλιστούν πολλές άλλες προϋποθέσεις συλλογικής επιβίωσης.

Ποιος είναι αυτός που δεν ανησυχεί πλέον για το μέλλον των παιδιών του; Θα μπορεί άραγε η Γη να εγγυηθεί την επιβίωσή τους ή θα ζήσουν σε ένα πολύ δυσκολότερο περιβάλλον;

Χρειάζεται λοιπόν να αλλάξουμε ( να μεταλλάξουμε;) την βασική βιολογική μας εντολή από το «Ας αυξηθούμε» στο «Να προσαρμοστούμε στον βιότοπό μας, τη Γη».

Είναι λάθος να λέμε ως σύνθημα ότι «Κινδυνεύει ο πλανήτης, σώστε την Γη».

Εμείς κινδυνεύουμε και συμπαρασύρουμε μαζί μας ένα σωρό άλλες τωρινές μορφές ζωής.  

Στην πραγματικότητα η Γη μας αγνοεί: αμείλικτα, αν εμείς δεν προσαρμοστούμε στις συνθήκες που εκείνη μας έχει εξ αρχής θέσει, το είδος μας θα υποβαθμιστεί, περιορισμένο πλέον στο να διαδραματίζει πολύ μικρότερο ρόλο ή θα χαθεί ολότελα.

Ο πλανήτης όμως  θα εξακολουθήσει να υπάρχει και να παράγει ζωή: άλλα είδη θα επιβιώσουν, άλλα θα ανθίσουν, άλλα θα εξελιχθούν και άλλα θα κυριαρχήσουν όπως πάντα μέχρι τώρα.

Συνεπώς, είμαστε ένα από τα απειλούμενα είδη: πρέπει συμπεριληφθούμε στον κατάλογο απειλούμενων ειδών και να προστατέψουμε τον εαυτό μας.

Πως;

Αλλάζοντας, προσαρμόζοντας τον τρόπο ζωής μας στα μεγέθη που μας επιτρέπει η Γη.

Ας γίνει λοιπόν όλη η Γη ένα παγκόσμιο πάρκο για την προστασία του ανθρώπου.