Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε στους παρόντες ρυθμούς ανάπτυξης όπως την κατανοούμε σήμερα. Η σημερινή κρίση είναι μια επιπλέον απόδειξη γι αυτό που εμείς οι Πράσινοι λέμε εδώ και πολλά χρόνια, ότι ο τρόπος παραγωγής και κατανάλωσης πρέπει να αλλάξει. Κρίση, σημαίνει ότι σήμερα κρίνεται το μέλλον, από τις αποφάσεις που θα πάρουμε σήμερα, θα κριθεί τι θα παραδώσουμε στους επόμενους: έναν κόσμο γεμάτο ανισότητες και με σπαταλημμένους φυσικούς πόρους ή έναν κόσμο πιό δίκαιο, και πιό εύρωστο οικολογικά;
Το σημερινό μοντέλο, υπερπαραγωγής που ωθεί πολίτες στην υπερκατανάλωση και άλλους στην πείνα έχει ημερομηνία λήξης. Η ίδια η Γή μας επιβάλλει αυτήν την ημερομηνία και βρισκόμαστε πιά πολύ κοντά σε αυτή.
Ως πρώτο μέτρο ας αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε, να κοιτάξουμε με άλλα μάτια. Να αλλάξουμε τον τρόπο που μετράμε την ανάπτυξη και μετά να δούμε ξεκάθαρα τι ανάπτυξη θέλουμε, γιατί αυτό που έχουμε κάθε άλλο παρά αναπτυξη είναι. Είναι σπατάλη για το πρόσκαιρο κέρδος ολίγων.
Εμείς, οι Οικολόγοι Πράσινοι, μαζί με τους Ευρωπαίους συνάδελφους μας, θέλουμε να εδραιώσουμε έναν άλλον δείκτη ανάπτυξης, που να μην απεικονίζει μόνο οικονομικά δεδομμένα αύξησης ή μείωσης του ΑΕΠ, αλλά να περιλαμβάνει κοινωνικά κριτήρια, δείκτες βιωσιμότητας, δείκτες ποιότητας ζωής, δείκτες εθελοντισμού, πολιτισμού και δείκτες για όλα όσα δείνουν μια πραγματική εικόνα όχι μόνο του πως ζούμε τώρα, αλλά και του για πόσο ακόμη θα μπορούμε να ζούμε έτσι.
θα δώσω ένα παράδειγμα: σήμερα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο στην εθνική, με οικονομικούς όρους, παράγει ανάπτυξη, αυξάνοντας το ΑΕΠ. Είναι όμως ανάπτυξη; Δεν νομίζω. Κατά συνέπεια φοράμε γυαλιά με παραμορφωτικούς φακούς όταν μιλάμε για ανάπτυξη.
Πρέπει λοιπόν να αμφισβητίσουμε και να επαναξετάσουμε όλες τις μέχρι τώρα αναπτυξιακές πολιτικές και να στραφούμε προς εκείνα που είναι βιώσιμα και οφελούν την ποιότητα ζωής: κοινωνική οικονομία, μικρή κλίμακα, τοπικότητα και τοπική αυτάρκεια, εξοικονόμιση ενέργειας, καινοτομία, κοινωνικές υπηρεσίες, ταυτόχρονα με την ισότητα, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη δημοκρατία που δίνουν την απαραίτητη ειρήνη και σταθερότητα.
Αν δεν δεχτούμε να συγκρουστούμε τώρα με τα κοντόφθαλμα συμφέροντα, τα αδιέξοδα θα μεγαλώσουν και το μέλλον μας θα είναι δύσκολο, των παιδιών μας ακόμη περισσότερο.
Το σημερινό μοντέλο, υπερπαραγωγής που ωθεί πολίτες στην υπερκατανάλωση και άλλους στην πείνα έχει ημερομηνία λήξης. Η ίδια η Γή μας επιβάλλει αυτήν την ημερομηνία και βρισκόμαστε πιά πολύ κοντά σε αυτή.
Ως πρώτο μέτρο ας αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε, να κοιτάξουμε με άλλα μάτια. Να αλλάξουμε τον τρόπο που μετράμε την ανάπτυξη και μετά να δούμε ξεκάθαρα τι ανάπτυξη θέλουμε, γιατί αυτό που έχουμε κάθε άλλο παρά αναπτυξη είναι. Είναι σπατάλη για το πρόσκαιρο κέρδος ολίγων.
Εμείς, οι Οικολόγοι Πράσινοι, μαζί με τους Ευρωπαίους συνάδελφους μας, θέλουμε να εδραιώσουμε έναν άλλον δείκτη ανάπτυξης, που να μην απεικονίζει μόνο οικονομικά δεδομμένα αύξησης ή μείωσης του ΑΕΠ, αλλά να περιλαμβάνει κοινωνικά κριτήρια, δείκτες βιωσιμότητας, δείκτες ποιότητας ζωής, δείκτες εθελοντισμού, πολιτισμού και δείκτες για όλα όσα δείνουν μια πραγματική εικόνα όχι μόνο του πως ζούμε τώρα, αλλά και του για πόσο ακόμη θα μπορούμε να ζούμε έτσι.
θα δώσω ένα παράδειγμα: σήμερα ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο στην εθνική, με οικονομικούς όρους, παράγει ανάπτυξη, αυξάνοντας το ΑΕΠ. Είναι όμως ανάπτυξη; Δεν νομίζω. Κατά συνέπεια φοράμε γυαλιά με παραμορφωτικούς φακούς όταν μιλάμε για ανάπτυξη.
Πρέπει λοιπόν να αμφισβητίσουμε και να επαναξετάσουμε όλες τις μέχρι τώρα αναπτυξιακές πολιτικές και να στραφούμε προς εκείνα που είναι βιώσιμα και οφελούν την ποιότητα ζωής: κοινωνική οικονομία, μικρή κλίμακα, τοπικότητα και τοπική αυτάρκεια, εξοικονόμιση ενέργειας, καινοτομία, κοινωνικές υπηρεσίες, ταυτόχρονα με την ισότητα, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη δημοκρατία που δίνουν την απαραίτητη ειρήνη και σταθερότητα.
Αν δεν δεχτούμε να συγκρουστούμε τώρα με τα κοντόφθαλμα συμφέροντα, τα αδιέξοδα θα μεγαλώσουν και το μέλλον μας θα είναι δύσκολο, των παιδιών μας ακόμη περισσότερο.
